Το sexting σχετίζεται με μία ομάδα παραγόντων επικίνδυνων σεξουαλικών συμπεριφορών συμπεριλαμβανομένων των πολλών σεξουαλικών συντρόφων, της μειωμένης χρήσης μέτρων προφύλαξης και προβλημάτων ψυχικής υγείας όπως το άγχος, η κατάθλιψη, η παραβατική συμπεριφορά και η χρήση ουσιών.
Αυτά κατέδειξε ευρεία ανάλυση σε 23 μελέτες εφηβικής σεξουαλικής συμπεριφορά στις οποίες συμμετείχαν 41.723 έφηβοι, 12-17 ετών και οι οποίες διεξήχθησαν από το 2012 μέχρι το 2018. Την ανάλυση πραγματοποίησαν ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Calgary και δημοσιεύθηκε στο JAMA Pediatrics.
«Το sexting αποτελεί τη νεότερη μέθοδο έκφρασης σεξουαλικών συμπεριφορών στους εφήβους. Είναι διαδεδομένη μέθοδος επικοινωνίας με αυξητική τάση, δήλωσε η Δρ. Sheri Madigan, επίκουρη καθηγήτρια ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Calgary.
H Δρ. Madigan και η ομάδα της βρήκαν ότι οι έφηβοι που κάνουν sexting είναι σχεδόν τέσσερις φορές πιο πιθανό να κάνουν σεξ με πολλούς διαφορετικούς παρτενέρ και με ελλιπή μέτρα προφύλαξης. Την ίδια ώρα, οι έφηβοι που κάνουν sexting είναι επίσης πιο πιθανό να είναι επιρρεπείς στη χρήση ουσιών και παραβατικές συμπεριφορές όπως οι κλοπές και η φθορά ξένης περιουσίας.
Η ερευνήτρια διευκρινίζει πως η νέα μελέτη δεν υπονοεί ότι το sexting προκαλεί αυτές τις προβληματικές συμπεριφορές. Περισσότερο ότι οι προβληματικές συμπεριφορές και sexting σχετίζονται μέσω άλλων παραγόντων και συσχετισμών. «Αυτή τη στιγμή δεν μπορούμε να αποσυνδέσουμε το sexting από τις επικίνδυνες συμπεριφορές», δήλωσε η Δρ. Madigan.
«Ακόμα υπάρχουν εκείνοι που χρησιμοποιούν το sexting σαν ένα τρόπο για να τραβήξουν την προσοχή γιατί νιώθουν απομονωμένοι, μελαγχολικοί ή χωρίς αυτοπεποίθηση».
Τα αισθήματα ντροπής και ενοχής παίζουν επίσης τον δικό τους ρόλο στην εξίσωση, αν οι έφηβοι έχουν πειστεί να δοκιμάσουν το sexting, ή ντρέπονται που το έκαναν. «Η ντροπή και η ενοχή αναπαράγεται μέσα σε αυτά που έχουμε διδαχθεί για το σεξ στον πολιτισμό μας και το sexting μπορεί να συνδυάσει αυτά τα ζητήματα. Αυτό μπορεί να επιτείνει τυχόν συμπτώματα κατάθλιψης και άγχους».
«Οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί θα έπρεπε να διώξουν το φάσμα της ντροπής και αντ’ αυτού να συζητούν με τους εφήβους τόσο για τις υγιείς σχέσεις όσο και για την ψηφιακή ζωή και το πώς να είναι ασφαλείς, νόμιμοι και ηθικοί τόσο εντός όσο και εκτός του διαδικτύου», κατέληξε η Δρ. Madigan.