Τις τελευταίες δυο δεκαετίες περίπου, γίνονται έρευνες οι οποίες έχουν συνδέσει τις φλεγμονές των ούλων με αλλά νοσήματα του οργανισμού όπως με τις καρδιαγγειακές παθήσεις, τις επιπλοκές της εγκυμοσύνης, τα πνέυμονο-αναπνευστικά νοσήματα, το σακχαρώδη διαβήτη και αλλά…
Οι δυο πιο σημαντικές φλεγμονές των ούλων είναι η ουλίτιδα και η περιοδοντίτιδα και είναι από τις πιο συχνές παθήσεις στον άνθρωπο.
Οι περισσότερες μελέτες που έχουν γίνει μέχρι σήμερα αφορούν τη σχέση της περιοδοντίτιδας με τα καρδιαγγειακά νοσήματα https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/20678026/.
Σύμφωνα λοιπόν με την Αμερικανική Ακαδημία Καρδιολογίας https:://www.ahajournals.org/doi/10.1161/cir.0b013e31825719f3 και την Αμερικανική Ακαδημία Περιοδοντολογίας, https://www.perio.org/for-patients/gum-disease-information/ η περιοδοντίτιδα αυξάνει τις πιθανοτήτες δημιουργίας αθηρωματικών πλακών στα αγγεία και τον κίνδυνο για στεφανιαία νόσο κατά 30%. Έχει διαπιστωθεί επισης ότι η στοματική υγεία ασθενών με οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου είναι συνήθως σε χειρότερη κατάσταση από ότι σε υγιείς ανθρώπους.
Η μόλυνση αυτή των ούλων μπορεί να οδηγήσει στη δημιουργία αθηροματικών πλακών και να οδηγήσει σε μια πιθανή μελλοντική εμφάνιση οξέων συμβαμάτων όπως το έμφραγμα του μυοκαρδίου και το εγκεφαλικό επεισόδιο. Oταν τα βακτήρια εισέλθουν στη ροή του αίματος μέσω των ούλων που αιμορραγούν, παράγεται μία πρωτεΐνη https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/11577954/ που αναγκάζει τα αιμοπετάλια να κολλήσουν μεταξύ τους για να περιβάλλουν τα μικρόβια ως ασπίδα. Από αυτήν τη συγκόλληση, μπορεί να δημιουργηθούν μικροί θρόμβοι αίματος, μορφώματα στις βαλβίδες της καρδιάς ή φλεγμονή των αιμοφόρων αγγείων.
Παρεμποδίζεται λοιπόν η παροχή αίματος στην καρδιά και στον εγκέφαλο με αποτέλεσμα τη δημιουργία καρδιακών παθήσεων , εγκεφαλικών επεισοδίων ακόμη και θάνατο. Επίσης το πάχος της καρωτίδας, το οποίο αντιπροσωπεύει και το βαθμό αθηροσκλήρυνσης στην αρτηρία αυτή, αυξάνεται με την αύξηση της βαρύτητας της περιοδοντικής φλεγμονής.
Μελέτες αναφέρουν ότι άτομα με ήδη εγκατεστημένη περιοδοντίτιδα είχαν 25% περισσότερο κίνδυνο να εμφανίσουν στεφανιαία νόσο σε σύγκριση με ανθρώπους των οποίων το περιοδόντιο είναι υγιές, ενώ άλλοι ερευνητές έχουν αναφέρει ότι το ποσοστό αυτό μπορεί να κυμαίνεται από 20% έως και 80%. Είναι σημαντικό να προσθέσουμε ότι τα αποτελέσματα αυτά είναι ανεξάρτητα άλλων γνωστών επιβαρυντικών για καρδιοαγγειακά νοσήματα παραγόντων όπως το κάπνισμα, η ηλικία, η συγκέντρωση λιπιδίων, χοληστερίνης και τριγλυκεριδίων στο αίμα, η κοινωνική τάξη και ο τρόπος ζωής, ο διαβήτης. Αυτό σημαίνει ότι οι βλαβερές επιδράσεις της περιοδοντίτιδας οφείλονται αποκλειστικά και μόνο σε αυτήν https://doi.org/10.1111%2Fjcpe.13189.
Αν παραμεληθεί η καθημερινή υγιεινή του στόματος τότε τα μικρόβια αυτά πολλαπλασιάζονται και προκαλούν αρχικά μια επιφανειακή μόλυνση των ούλων που ονομάζεται ουλίτιδα.
Ουλίτιδα έχει το 90% των ανθρώπων από την παιδική ακόμα ηλικία.
Όταν η ουλίτιδα παραμείνει για μεγάλο χρονικό διάστημα αθεράπευτη ή δεν αντιμετωπιστεί σωστά τότε σε συνδυασμό με κάποιους παράγοντες όπως
— το κάπνισμα,
–την ηλικία,
–την γενετική προδιάθεση,
–το στρες,
–την χρόνια χρήση φαρμάκων,
–την ξηροστομία,
–την εξασθένηση του ανοσοποιητικού συστήματος,
–την εγκυμοσύνη,
–τον σακχαρώδη διαβήτη
εξελίσσεται σε πιο σοβαρή ασθένεια την περιοδοντίτιδα.
Δηλαδή μια σοβαρότερη μορφή μόλυνσης η οποία προσβάλει τα ούλα και το οστό που στηρίζει τα δόντια. Η τελική συνέπεια της περιοδοντίτιδας είναι η ολοκληρωτική καταστροφή των ιστών γύρω από τα δόντια με αποτέλεσμα αυτά να αποκτούν κινητικότητα και να χάνονται. Τα ούλα παίρνουν ένα έντονο κόκκινο χρώμα είναι διογκωμένα ,επώδυνα και αιμορραγούν. Άλλες φορές βγάζουν πύον ή έχουμε την παρουσία περιοδοντικών αποστημάτων και μια δυσάρεστη οσμή στο στόμα που δυσκολεύει την καθημερινότητα του ατόμου.
Είναι σαφές λοιπόν ότι στα άτομα με περιοδοντίτιδα το μικροβιακό φορτίο είναι πολύ μεγάλο και οι τοξικές ουσίες που αυτό παράγει , περνούν στην κυκλοφορία του αίματος και προκαλούν επαναλαμβανόμενα παροδικά επεισόδια βακτηριαιμίας δημιουργώντας μια κατάσταση επικίνδυνη και επιβλαβή για τον οργανισμό.