Πέθανε σε ηλικία 97 χρόνων ο σπουδαίος, πολυβραβευμένος Βρετανός σκηνοθέτης Πίτερ Μπρουκ.
Ο Πίτερ Μπρουκ που έχει χαρακτηριστεί από πολλούς ως ο μεγαλύτερος εν ζωή θεατρικός σκηνοθέτης, άφησε την τελευταία του πνοή το Σάββατο σύμφωνα με την Le Monde.
Το γαλλικό μέσο δεν αναφέρει περισσότερες πληροφορίες για τα αίτια του θανάτου του. Επισημαίνει πως με τον θάνατο του Μπρουκ φτάνει στο τέλος της και μία από τις σημαντικότερες θεατρικές περιπέτειες του 20ου αιώνα, η οποία έκανε το θέατρο ένα υπέροχο όργανο για την εξερεύνηση του ανθρώπου, σε όλες του τις διαστάσεις του.
Οπτιμιστής που αναγνωρίζει τα εδάφη του ρεαλισμού
Δεν υπάρχει αμφιβολία άλλωστε πως ο Πίτερ Μπρουκ είναι για το ευρωπαϊκό – αν όχι για το παγκόσμιο θέατρο – ο άνθρωπος των δύο αιώνων.
Γεννημένος το 1925, σπούδασε σε μια Ευρώπη που αναδυόταν από τις στάχτες της, υπηρέτησε ένα θέατρο που θέλησε να ταυτιστεί με τούτη την αναγέννηση κι άφησε το στίγμα του μέλλοντος στο δικό του παρόν.
Μέγας ανανεωτής του σαιξπηρικού θεάτρου για περίπου 20 χρόνια στη Βρετανία, άγγιξε την κορυφή της σκηνοθετικής του καριέρας στο θέατρο όταν, σε συνεργασία με το συγγραφέα Ζαν Κλοντ Καριέρ αποφάσισαν να μεταφέρουν το «Mahabharata», ένα επικό ινδικό ποίημα που έμελλε να εξελιχθεί σε προσωπικό του θρίαμβο κι ένα από τα σημεία αναφοράς του σύγχρονου θεάτρου παγκοσμίως.
Τριάντα χρόνια μετά, ο Μπρουκ επέστρεψε σ’ αυτό όχι με την ευκολία της επανάληψης αλλά με την γνώση ότι ένα έργο του παρελθόντος εξακολουθεί να συνομιλεί με το παρόν μας. Συνέθεσε δηλαδή μια συνοπτική εκδοχή του πρωτότυπου υπό τον τίτλο «Battlefield» που κατέγραφε την απεγνωσμένη προσπάθεια ενός στρατηγού να κυβερνήσει τον τόπο του αμέσως μετά τη λήξη ενός θανατηφόρου εμφύλιου πολέμου.
«Μπορώ να πάρω οποιονδήποτε κενό χώρο και να τον ονομάσω γυμνή σκηνή»
Ως ένας από τους μεγαλύτερους οραματιστές και επιδραστικούς στοχαστές του θεάτρου, έγραψε πολλές εκδόσεις, μεταξύ των οποίων και το The Empty Space (1968), στην αρχή του οποίου περιέγραφε το όραμά του: «Μπορώ να πάρω οποιονδήποτε κενό χώρο και να τον ονομάσω γυμνή σκηνή. Ένας άνθρωπος περπατάει σε αυτόν τον κενό χώρο, ενώ κάποιος άλλος τον παρακολουθεί, και αυτό είναι το μόνο που χρειάζεται για να ξεκινήσει μία θεατρική πράξη».
Ο σπουδαίος σκηνοθέτης είχε μιλήσει για την Ελλάδα, το θέατρο και τον άνθρωπο στο «Βήμα της Κυριακής» και τον δημοσιογράφο Μάκη Προβατά το 2016. Τότε είχε πει κάτι που σήμερα αποδεικνύεται πιο επίκαιρο από ποτέ.
Είναι πιο εύκολο να κινητοποιήσεις τους ανθρώπους προς τον πόλεμο παρά προς την ειρήνη
«Πολιτισμικά είναι πιο εύκολο να κινητοποιήσεις τους ανθρώπους προς τον πόλεμο παρά προς την ειρήνη. Εδώ και χιλιάδες χρόνια τα νέα είναι ίδια, μόνο που τώρα νιώθεις πολύ χειρότερα γιατί υπάρχει η επικοινωνία με όλο τον κόσμο, και μπορείς να δεις το ίδιο πράγμα να επαναλαμβάνεται. Και πάντα η ίδια λάθος πεποίθηση πως όταν κάτι χωρίζεται στα δύο, μπορείς να το ενώσεις πάλι. Δεν ισχύει αυτό».