Μεγάλο θέµα έχει προκύψει στους κόλπους του «γαλάζιου» στελεχιακού δυναµικού µε τις υποψηφιότητες των εξωκοινοβουλευτικών υπουργών και υφυπουργών που θα δώσουν για πρώτη φορά τη µάχη του σταυρού στις προσεχείς εθνικές εκλογές. Μόνο που, ενώ µέχρι πρότινος η κουβέντα επικεντρωνόταν στα παράπονα των βουλευτών και των πολιτευτών της Ν.Δ., οι οποίοι είδαν αίφνης τον εσωκοµµατικό ανταγωνισµό να αυξάνεται στις εκλογικές τους περιφέρειες, τώρα η µπάλα πάει σε άλλο γήπεδο. Βλέπετε, στον κατάλογο των παραπονούµενων προστέθηκαν πλέον και οι ίδιοι οι εξωκοινοβουλευτικοί που πρόκειται να διεκδικήσουν µια έδρα στη Βουλή, καθώς πληροφορούνται µε περίσσια οργή όχι µόνο τη διστακτικότητα που επιδεικνύουν ορισµένα κυβερνητικά στελέχη της ίδιας κατηγορίας όσον αφορά την προοπτική της υποψηφιότητάς τους, αλλά και τις διαρροές περί παραµονής τους στη µετεκλογική κυβέρνηση Μητσοτάκη, ανεξαρτήτως της στάσης που τελικώς θα κρατήσουν.
Λογικό, αν µη τι άλλο, το σκεπτικό τους, αφού όσοι ανακοινώθηκαν ήδη (Χρυσοχοΐδης, Ζαχαράκη, Συρεγγέλα, Μιχαηλίδου, Πέτσας), αλλά και ο Θεοδωρικάκος (που από το ψηφοδέλτιο Επικρατείας πάει στον Νότιο Τοµέα) και εκείνοι που έπονται δεν µπορούν να κοιτάζουν αµέριµνοι τους συναδέλφους τους που θέλουν να κινηθούν εκ του ασφαλούς, την ώρα που εκείνοι ετοιµάζονται να ξοδέψουν χρήµα και να παίξουν την όποια υστεροφηµία τους κορώνα-γράµµατα. Κι εδώ που τα λέµε, σε κανέναν εκ των «διστακτικών» δεν χρωστάει η ελληνική Ιστορία να κατέχουν υπουργικές καρέκλες, χωρίς να θέτουν εαυτούς στην κρίση των πολιτών. Ζολώτες δυστυχώς δεν υπάρχουν πια σε αυτή τη χώρα…
*Δημοσιεύτηκε στο Secret των ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΩΝ στις 2/7.