Την Παρασκευή όλοι οι δρόμοι οδηγούσαν στο Πεδίον του Άρεως. Πρώτη μέρα, χρόνια μετά, το Φεστιβάλ του Βιβλίου επέστρεψε στο «σπίτι» του, στη νέα εποχή του πάρκου, σε έναν ιστορικό χώρο, φορτισμένο με αναμνήσεις.
Και κάπως έτσι βρέθηκα να παρκάρω το αυτοκίνητό μου μακριά, πολύ μακριά, για να περπατήσω στο κέντρο που αλλάζει. Και κάπου εκεί, ανάμεσα στο Green Park, το μαλλί της γριάς και το φρεσκοβουτυρωμένο ποπκόρν, οι φίλοι του βιβλίου βρεθήκαμε στο 51ο Φεστιβάλ Βιβλίου.
Για να φωτογραφηθούμε με εξώφυλλα και ποίηση σε δράση, να ξεφυλλίσουμε νέες και παλιότερες εκδόσεις, να ανακαλύψουμε μικρούς, ανεξάρτητους εκδοτικούς οίκους (δεν είχα ιδέα ότι υπάρχουν 210 εκδοτικοί οίκοι), να περπατήσουμε μέσα σε μια όαση πρασίνου, ανάμεσα σε αθλητές που προπονούνται για τον επόμενο μαραθώνιο, οικογένειες που βρέθηκαν στο Πεδίον του Άρεως για να αναζητήσουν παραμύθια με τρισδιάστατη εικονογράφηση, εικόνες με θέα στη λογοτεχνία, ζευγάρια που έκαναν πικνίκ, μαζί και live stories στο Instagram.
Μέχρι τις 17 του μηνός μπορούμε να δώσουμε ξανά ραντεβού μέσα στο Πεδίον του Άρεως, στη γιορτή του βιβλίου, για να ανακαλύψουμε Έλληνες και ξένους συγγραφείς, σε 275 περίπτερα, να παρακολουθήσουμε παρουσιάσεις των «πρωταγωνιστών», ανάμεσα σε εκδηλώσεις, συναυλίες, θεατρικές παραστάσεις, διαδραστικά δρώμενα.
Χωρίς πρόγραμμα. Αυθόρμητα. Για να συναντήσουμε φίλους από τα παλιά. Σήμερα είναι τα επίσημα εγκαίνια του Φεστιβάλ Bιβλίου, στις 8 το βράδυ. Ευκαιρία να πάρω αυτή τη φορά και μαλλί της γριάς.
*Σάντυ Τσαντάκη/Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Απογευμαυινή τη Δευτέρα 4 Σεπτεμβρίου