Επιμέλεια: Κατερίνα Καμπόλη
Το φαινόμενο Μάνος Χατζιδάκις, έγραψε τη δική του ιστορία και άφησε ένα μοναδικό αποτύπωμα στη χώρα
Η μεγαλύτερη μουσική ιδιοφυΐα της Ελλάδας, όπως έχει χαρακτηριστεί, γεννήθηκε στις 23 Οκτωβρίου του 1925 στην Ξάνθη,
Από τα τέσσερά του χρόνια αρχίζει μαθήματα πιάνου, μαθαίνει επίσης βιολί και ακορντεόν
Μετά τον χωρισμό των γονιών του, το 1932, ο Μάνος Χατζιδάκις με τη μητέρα του και την αδελφή του εγκαθίστανται οριστικά στην Αθήνα
Πέρασε από πολλές δουλειές προσπαθώντας να τα βγάλει πέρα στα δύσκολα χρόνια της κατοχής…
Την εποχή εκείνη γνωρίζεται με καλλιτέχνες και διανοούμενους (Γκάτσος, Σεφέρης, Ελύτης, Τσαρούχης, Σικελιανός) της γενιάς του μεσοπολέμου, οι οποίοι θα συμβάλλουν ουσιαστικά στη διαμόρφωση των προσανατολισμών και της σκέψης του
Ο Νίκος Γκάτσος, θα παραμείνει μέχρι το τέλος της ζωής του, ο μεγάλος δάσκαλος και ο ακριβός του φίλος
Η πρώτη του εμφάνιση στα μουσικά πράγματα της χώρας γίνεται το 1944 με τον «Τελευταίο Ασπροκόρακα» του Αλέξη Σολωμού στο Θέατρο Τέχνης του Κάρολου Κουν μια συνεργασία που θα διαρκέσει 15 χρόνια
Από το 1950 αρχίζει να γράφει μουσική για αρχαίες τραγωδίες και κωμωδίες,
Το 1959 παρουσιάζει στο αθηναϊκό κοινό τον Μίκη Θεοδωράκη, ενορχηστρώνοντας και ηχογραφώντας ο ίδιος το έργο του «Επιτάφιος» με τη Νάνα Μούσχουρη
Μεγάλο κεφάλαιο αποτελούν και οι μουσικές που συνέθεσε για σπουδαίες ταινίες του ελληνικού και του διεθνούς κινηματογράφου όπως:
– «Κάλπικη Λίρα»
– «Στέλλα»
– «Δράκος»
Το 1960 κερδίζει το βραβείο Όσκαρ για το τραγούδι «Τα παιδιά του Πειραιά» από την ταινία του Ζιλ Ντασέν «Ποτέ την Κυριακή», τραγούδι το οποίο θα συμπεριληφθεί στα δέκα εμπορικότερα του 20ού αιώνα
Το 1966 ο Μάνος Χατζιδάκις πηγαίνει στις ΗΠΑ, όπου ανεβάζει στο Μπρόντγουεϊ με τον Ζιλ Ντασέν και τη Μελίνα Μερκούρη τη θεατρική διασκευή του «Ποτέ την Κυριακή» με τον τίτλο «Illya Darling»
Στην Αμερική θα παραμείνει μέχρι το 1972 οπότε επιστρέφει στην Αθήνα και ιδρύει το μουσικό καφεθέατρο «Πολύτροπο»
Το 1975 γίνεται διευθυντής του κρατικού ραδιοσταθμού «Τρίτο Πρόγραμμα» (1975-81) τον οποίο, σε συνεργασία με μια ομάδα νέων και ταλαντούχων δημιουργών, γίνεται σημείο αναφοράς
Η αξέχαστη “Λιλιπούπολη” ήταν ένα ραδιοφωνικό θαύμα, μια καθημερινή ραδιοφωνική εκπομπή για παιδιά που είχε όμως καταγοητεύσει και τους μεγάλους οι οποίοι με τη σειρά τους έγιναν φανατικοί ακροατές της
Το 1989-93 ιδρύει την «Ορχήστρα των Χρωμάτων», για να παρουσιάσει «πρωτότυπα προγράμματα που συνήθως δεν καλύπτονται από τις συμβατικές συμφωνικές ορχήστρες», την οποία διηύθυνε μέχρι το τέλος της ζωής του στις 15 Ιουνίου 1994