Πότε και πού θα γίνει η κηδεία του σπουδαίου εικαστικού Χρόνη Μπότσογλου

Έφυγε στα 81 του

Την Τετάρτη 9 Μαρτίου στο Α΄Νεκροταφείο, ώρα 11. π.μ. θα γίνει η πολιτική κηδεία του κορυφαίου εικαστικού, Χρόνη Μπότσογλου, ο οποίος πέθανε σε ηλικία 81 ετών.

 

 

 

Τεράστια απώλεια για τον ελληνικό Πολιτισμό και δη για τον χώρο των εικαστικών Τεχνών ο θάνατος του σπουδαίου ζωγράφου Χρόνη Μπότσογλου.

Στα 81 χρόνια του έφυγε από τη ζωή ο Χρόνης Μπότσογλου

Ο Χρόνης Μπότσογλου έφυγε από τη ζωή το βράδυ της 3ης Μαρτίου, σε ηλικία 81 ετών. Eνας ακόμα μαθητής του Γιάννη Μόραλη, ένας ακόμα σπουδαίος Ελληνας ζωγράφος που καθόρισε την ελληνική δημιουργία πέρα από τάσεις και ρεύματα, με τη ζωγραφική αλλά και τη στάση ζωής του, έφυγε χθες βράδυ.

Στα 81 του χρόνια -τα τελευταία τουλάχιστον τρία χρόνια είχε αποσυρθεί από κάθε κοινωνική δράση- ο ζωγράφος Χρόνης Μπότσογλου, που έβαλε τον άνθρωπο στο κέντρο του δημιουργικού του σύμπαντος, έφυγε σκορπώντας τη θλίψη.

Ηταν μόλις πέντε χρόνων όταν είπε στη μητέρα του «μαμά, εγώ θα γίνω ζωγράφος». Αρχισαν όλοι να του πηγαίνουν δώρα μπογιές και χαρτιά, υλικά για να ζωγραφίζει. Και αυτός το έκανε πυρετικά: φρούτα, το καντήλι που τρεμοπαίζει, την αυλή, δωμάτια του σπιτιού…

Ο Χρόνης Μπότσογλου ήταν πρύτανης στην Σχολή Καλών Τεχνών

Υπήρξε όμως και δάσκαλος. Πρύτανης στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών από την οποία και παραιτήθηκε όταν συνειδητοποίησε ότι δεν είχε να προσφέρει περισσότερα, ορθότερα δεν του επιτρεπόταν να προσφέρει περισσότερα -με την γνωστή ευθύτητα και γενναιότητα που είχε στην Τέχνη αλλά και στον δημόσιο λόγο του. «Η Τέχνη μαθαίνεται πέρα από τον δάσκαλο. Ο δάσκαλος είναι για να σου δώσει μια ηθική συνείδηση, ώστε να κρατήσεις μια αξιοπρέπεια και μια φροντίδα για το τι και πώς θα ζωγραφίζεις κάθε φορά. Αυτό πρέπει μόνος σου να το γνωρίζεις. Αλλιώς κάνεις αντιγραφές», έλεγε.

Στους καμβάδες του οι άνθρωποι ήταν πάντα πρωταγωνιστές, αφού έλεγε ότι δεν υπάρχει κάτι πιο όμορφο, πιο συγκινητικό στον κόσμο τούτο από τον άνθρωπο. Ελεγε ότι αθανασία είναι η νεότητα, πίστευε ότι πρέπει το παλιό να κάνει στην άκρη, ακόμα και ανατραπεί για να προκύψει το νέο, να ανθίσει το μέλλον.