Οι εκδόσεις Καστανιώτη αποχαιρετούν με «βαθιά οδύνη» τον Αλέξη Πάρνη, «μια κορυφαία φυσιογνωμία των γραμμάτων και των τεχνών», που «έφυγε» από τη ζωή «αφήνοντάς μας ως παρακαταθήκη ένα πρότυπο ζωής και ένα σημαντικό έργο διεθνώς αναγνωρισμένο».
Ο Σωτήρης Λεωνιδάκης- όπως ήταν το πραγματικό όνομα του Αλέξη Πάρνη- γεννήθηκε το 1924 στον Πειραιά. Πριν οργανωθεί στην εαμική Aντίσταση, μαζί με τον πατέρα του έκρυψαν και έσωσαν μια οικογένεια Εβραίων. Πράξη για την οποία τιμήθηκαν μεταγενέστερα από το Ίδρυμα Γιαν Βάνσεν, με τον τίτλο «Δίκαιος των Eθνών».
Στα 22 του χρόνια, ο Aλέξης Πάρνης πήρε μέρος ως καπετάνιος εφεδρικού ελασίτικου λόχου στην τελευταία μάχη εναντίον των Γερμανών στο Περιστέρι. Στα Δεκεμβριανά τραυματίστηκε σοβαρά, πολεμώντας την αγγλική επέμβαση.
Την περίοδο 1945-1948 βρέθηκε ως πολιτικός πρόσφυγας στο Ρουμπίκ και το Μπούλγκες, ενώ στη συνέχεια υπηρέτησε στον Δημοκρατικό Στρατό ως πολεμικός ανταποκριτής. Από το 1949 έως το 1962 έζησε στην ΕΣΣΔ και φοίτησε στο Λογοτεχνικό Ινστιτούτο Μαξίμ Γκόρκι της Μόσχας.
Το 1954 δημοσίευσε στο λογοτεχνικό περιοδικό Novy Mir το επικό ποίημά του «Μπελογιάννης», για το οποίο ένα χρόνο αργότερα τιμήθηκε με το Α΄ Βραβείο Ποίησης στο Φεστιβάλ Βαρσοβίας. Το 1960 ανέβηκε στο Maly Theatre της Μόσχας το θεατρικό έργο του «Το νησί της Αφροδίτης», το οποίο παιζόταν για δύο χρόνια σε 175 θέατρα.
Το 1963 παρουσιάστηκε και στην Ελλάδα από την Κυβέλη στο ΚΘΒΕ, ενώ το 1969 έγινε ταινία με πρωταγωνίστρια την Κατίνα Παξινού. Το 1966, έχοντας πλέον επαναπατριστεί, ο Αλέξης Πάρνης παρουσίασε το σατιρικό μυθιστόρημα «Ο Διορθωτής». «Πρέπει να γίνει υποχρεωτικό ανάγνωσμα για όλους τους επαναστάτες στη Γη», έγραψε ο κριτικός Τόμας Χάιντ στην Sunday Telegraph.
Βιβλία του και θεατρικά του έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες, ενώ ανθολόγησε και μετέφρασε σημαντικούς Ρώσους ποιητές. Επίσης, έγραψε τα σενάρια στις τηλεοπτικές σειρές που γνώρισαν επιτυχία, «Λεηλασία μιας ζωής» (1978) και «Το φως του αυγερινού» (1981).