Ο Ιάπωνας νομπελίστας της Λογοτεχνίας Κενζαμπούρο Όε απεβίωσε σε ηλικία 88 ετών. Η δυσάρεστη είδηση για τον παγκοσμίου φήμης συγγραφέα έγινε γνωστή από τον εκδότη του.
Ο Κενζαμπούρο Όε θεωρήθηκε ως μια από τις σημαντικότερες μορφές της σύγχρονης Ιαπωνικής λογοτεχνίας και ήταν ο δεύτερος Ιάπωνας, μετά τον Γιασουνάρι Καβαμπάτα, που τιμήθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας (1994). Το έργο του είναι επηρεασμένο από τη Γαλλική και Αμερικανική λογοτεχνία, ενώ στα θέματά του ασχολείται με κοινωνικά, πολιτικά και φιλοσοφικά προβλήματα.
Γεννήθηκε στις 31 Ιανουαρίου 1935 στο χωριό Οσέ της περιφέρειας Εχίμε στο νησί Σικόκου της Ιαπωνίας. Ήταν ο τρίτος από τα συνολικά επτά παιδιά της οικογένειάς του. Ο πατέρας του σκοτώθηκε στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Σπούδασε Γαλλική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο του Τόκιο, ενώ ξεκίνησε να εκδίδει τις πρώτες του ιστορίες το 1957, όντας ακόμα φοιτητής. Στις ταραχές του 1960, που σημειώθηκαν για τη Συνθήκη Ασφαλείας, ο Όε πήγε στο Πεκίνο ως εκπρόσωπος των νέων Ιαπώνων συγγραφέων και γνωρίστηκε με τον Μάο Τσε Τουνγκ, ενώ σε ταξίδι του στην Ευρώπη και τη Ρωσία το 1961 γνώρισε τον Σαρτρ, οι επιρροές του οποίου διαφαίνονται στο πρώιμο έργο του.
Η οικογένεια του και οι επιρροές της στο έργο του
Το 1960 παντρεύτηκε τη Γιουκάρι, αδελφή του Ιάπωνα σκηνοθέτη Τζούζο Ιτάμι, με την οποία απέκτησαν 3 παιδιά. Ο μεγαλύτερος γιος του, Χικάρι, γεννήθηκε το 1963 με υδροκεφαλισμό. Μετά τη γέννηση του Χικάρι οι γιατροί προσπάθησαν να πείσουν τους γονείς να αφήσουν τον γιο τους να πεθάνει, αλλά αυτοί αρνήθηκαν να το κάνουν. Το γεγονός της αναπηρίας επηρέασε βαθιά τον Όε: έκτοτε χρησιμοποίησε το θέμα αυτό συχνά στο έργο του. Χαρακτηριστικά τέτοια έργα είναι το «Πατέρα, που πας;» ή το «Μάθε μας να ξεπεράσουμε τρέλα μας». Σε ένα από τα πιο γνωστά του έργα, το «Μία Προσωπική Υπόθεση» του 1964, ο κεντρικός ήρωας αποκτά ένα παιδί με πρόβλημα στο κεφάλι και καλείται να αποφασίσει για την τύχη του, ενώ στο «A Healing Family» του 1996 αναφέρεται σε προσωπικές στιγμές του γιου του.
Η αναγνώριση
Η πρώτη σημαντική αναγνώριση ήρθε το 1958, όταν κέρδισε το διάσημο βραβείο «Ακαταγκάουα» για το έργο του «Η εκτροφή» (Shiiku), ένα από τα πρώτα έργα του (αργότερα έγινε ταινία από τον Ναγκίσα Όσιμα) που όπως και άλλα αυτής της περιόδου (για παράδειγμα το «Τσάκισέ τα από μικρά, σκότωσέ τα από παιδιά») περιγράφουν τη ζωή μικρών ανέμελων παιδιών της υπαίθρου. Μεταξύ 1958 και 1961 δημοσίευσε μια σειρά έργων που ενσωματώνουν σεξουαλικές μεταφορές για την κατοχή της Ιαπωνίας, τα οποία γνώρισαν την κατακραυγή στη χώρα. Μετά από αυτή τη φάση τα έργα του απέκτησαν πιο σκοτεινά χαρακτηριστικά, καθώς πια άρχισε να ασχολείται με περιθωριακούς απατεώνες και αντί-ήρωες.
Οι βραβεύσεις
Το 1964 κέρδισε το βραβείο «Σιντσόσα» για το «Μια προσωπική υπόθεση» (Kojinteki na taiken), το 1967 κέρδισε το βραβείο «Tanizaki» για τη «Σιωπηλή κραυγή» (Manen gannen no futtoboru), ενώ το 1973 κέρδισε το βραβείο «Νόμα» για το «Η πλημμύρα εισβάλει στο πνεύμα μου» (Kōzui wa waga tamashii ni oyobi).
Το 1994 η Σουηδική Ακαδημία απένειμε στον Κενζαμπούρο Όε το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Το σκεπτικό της απόφασης ανέφερε πως το βραβείο απονέμεται στον Όε για «έναν φανταστικό κόσμο, όπου η ζωή και ο μύθος συμπυκνώνονται για να σχηματίσουν μια ανησυχητική εικόνα για την ανθρώπινη κατάσταση σήμερα». Την ίδια χρονιά ο Όε προτάθηκε για το Τάγμα του Πολιτισμού, ένα μετάλλιο της Ιαπωνίας που απονέμεται σε Ιάπωνες που διακρίθηκαν στην τέχνη, αλλά ο ίδιος απέρριψε τη βράβευση αυτή.