Ο σκηνογράφος Μανώλης Μαριδάκης μας συστήνεται μέσα από τα έργα του και μας ενσωματώνει στον «σουρεαλιστικό ρεαλισμό». Ο Μανώλης Μαριδάκης γεννήθηκε το 1945 στο Χάρακα Ηρακλείου Κρήτης. Από τα δεκαεννιά του διατηρούσε γραφείο στην Αθήνα ως γραφίστας ενώ την ίδια εποχή περνάει πρώτος στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών, όπου σπουδάζει σκηνογραφία και διακόσμηση με δάσκαλο τον Βασίλη Βασιλειάδη.
Γίνεται γνωστός στο ευρύ κοινό ως σκηνογράφος, στο θέατρο, την τηλεόραση και τον κινηματογράφο. Παράλληλα, δραστηριοποιείται στην αρχιτεκτονική εσωτερικών χώρων, βάζοντας την υπογραφή του στο «Καζίνο Λουτράκι», καθώς και σε ξενοδοχεία, εστιατόρια, νυχτερινά κέντρα και καταστήματα σε όλη την Ελλάδα.
To 1983 παρουσιάζει την πρώτη του έκθεση ζωγραφικής στην γκαλερί ΑΡΓΩ. Έκτοτε ακολουθούν πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις ενώ τον Νοέμβριο του 2010 θα συμμετάσχει σε ομαδική έκθεση στο Παρίσι «GRAND PALAIS». To 1989 κερδίζει το πρώτο βραβείο σε Διεθνή Έκθεση Τουρισμού στο Παρίσι με το περίπτερο που αντιπροσωπεύει την Ελλάδα.
Το έργο του Μανώλη Μαριδάκη είναι επηρεασμένο από τους σουρεαλιστές, δημιουργώντας όμως έναν εντελώς προσωπικό τρόπο έκφρασης.
Αποτυπώνει στο έργο του την αγωνία για την έλλειψη συμμετοχής του ανθρώπου στο περιβάλλον, στην τέχνη, στις σχέσεις και καταγράφει την απουσία από κάθε δημιουργικό που υπάρχει ή γεννιέται.
Ο σουρεαλιστικός τρόπους με τον οποίο εκφράζει στο έργο του τη θέση του στο σήμερα, είναι σε τέτοιο βαθμό ώστε το μήνυμα του έργου του να γίνεται κατανοητό από τον πιο απλό άνθρωπο. Σου αφήνει την ελευθερία να ταξιδεύεις με τη φαντασία σου και ανάλογα την ιδιοσυγκρασία σου να δίνεις τις δικές σου απαντήσεις. Γι’ αυτό και ο ίδιος ονομάζει τη ζωγραφική του «σουρεαλιστικό ρεαλισμό».
Ο συγγραφέας Κώστας Μουρσέλας είχε επισημάνει για τον Μανώλη Μαριδάκη ότι δεν θέλει να είναι λυρικός ή τρυφερός με τα θέματά του, αντίθετα θέλει να αφαιρέσει κάθε στοιχείο που θα μπορούσε να τα κάνει γοητευτικά ή πικάντικα.
Το εντυπωσιακό στη ζωγραφική του είναι ότι σχεδόν σε όλα του τα έργα βασιλεύουν οι ευθείες γραμμές, οι γωνίες, τα τετράγωνα και όχι τυχαία. Καθώς αντικατοπτρίζει τον τρόμο του μπροστά σε μια μόνιμη απειλή. Παντού βασιλεύει η ακινησία, η μαχητικότητα, η απουσία και ο τρόμος για έναν κόσμο που χάνεται και για έναν κόσμο που δεν έρχεται.
Πηγη: parapolitika.gr