Ανοίγει για το κοινό και πάλι.
Το αρχαίο θέατρο στο Αμφιάρειο του Ωρωπού υποδέχεται για πρώτη φορά κοινό αυτό το Σάββατο στις 19:00.
Ο Κωνσταντίνος Χατζής παρουσιάζει «Βάκχες» με την ομάδα Χρώμα στο πλαίσιο της δράσης του ΥΠ.ΠΟ. «Όλη η Ελλάδα – Ένας πολιτισμός». Με αυτή την ευκαιρία, στις 29 Αυγούστου, λίγο πριν από τη δύση του ηλίου (στις 7 μ.μ.) το θέατρο που βρίσκεται στον αρχαιολογικό χώρο του Ωρωπού θα υποδεχτεί τους πρώτους θεατές ύστερα από αιώνες σιωπής. Πρόκειται για το Αμφιάρειο, το μεγαλύτερο ιερό του χθόνιου θεού και ήρωα του Άργους Αμφιαράου, που ιδρύθηκε στα τέλη του 5ου αι. π.Χ.
Η παράσταση Βάκχες που παρουσιάστηκε και στο Αρχαίο θέατρο Λάρισας θα παιχτεί σε μετάφραση Θεόδωρου Στεφανόπουλου, ενδυματολογική επιμέλεια Μάγδας Λαδά και χορογραφία Χριστίνας Σουγιουλτζή, με τη συμμετοχή εφτά ηθοποιών. Παιζουν , Τζίνα Θλιβέρη, Ηλέκτρα Καρτάνου, Νίκος Μάνεσης, Μαριάμ Ρουχάτζε, Νίκος Σαμουρίδης, Κωνσταντίνα Τάκαλου, Γιλμάζ Χουσμέν.
Για πρώτη φορά κοινό στο αρχαίο θέατρο στο Αμφιάρειο
Το Αμφιάρειο του Ωρωπού βρίσκεται σε μια μικρή κοιλάδα νοτιοδυτικά της σκάλας Ωρωπού, το Μαυροδήλεσι, που τη διασχίζει ένα ξερό ποτάμι το οποίο οι αρχαίοι ονόμαζαν Χαράδρα. Το Αμφιάρειο ήταν το μεγαλύτερο στην αρχαία Ελλάδα ιερό του χθόνιου θεού και ήρωα του Άργους Αμφιαράου. Σε όλη την περίοδο της λειτουργίας του ήταν το εθνικό ιερό του Ωρωπού, μιας από τις παλαιότερες πόλεις της αρχαίας Ελλάδας.
Το Αμφιάρειο ιδρύθηκε στα τέλη του 5ου αι. π.Χ. όταν ο Ωρωπός ήταν στα χέρια των Αθηναίων. Ο Αμφιάραος ανήκε στις θεότητες του κάτω κόσμου. Η ευτυχέστερη ίσως περίοδος της ιστορίας του Αμφιαρείου ήταν ο 3ος αιώνας π.Χ. και το πρώτο μισό του 2ου αιώνα π.Χ. (ως το 146 π.Χ.), οπότε ο Ωρωπός ήταν μέλος του Κοινού των Βοιωτών.
Το Αμφιάρειο ιδρύθηκε στα τέλη του 5ου αι. π.Χ.
Η είσοδος του ιερού γινόταν στα αρχαία χρόνια από την ανατολική του άκρη όπου βρίσκονται και τα επίσημα κτήρια του ιερού. Το πρώτο κτίσμα που αντικρίζει ο επισκέπτης κατευθυνόμενος προς τα δυτικά είναι τα λουτρά του ιερού. Πρόκειται για τετράγωνο κτήριο του 4ου αι. που δε σώζεται σε καλή κατάσταση. Από αρχαίους συγγράφείς γνωρίζουμε ότι τα λουτρά ήταν φημισμένα κατά την αρχαιότητα και επισκίαζαν ακόμη και τη φήμη του ιερού.
Στα δυτικά των λουτρών βρίσκονται τα ερείπια της μεγάλης στοάς του ιερού του 4ου αι και αυτή. Η στοά είναι κτίσμα του 4ου αι. π.Χ. και έχει μήκος 110μ. Στα άκρα της ανατολικό και δυτικό, υπάρχουν δύο δωμάτια, όπου γινόταν η εγκοίμηση όσων ζητούσαν χρησμό από τον Αμφιάραο.
Πίσω από τη ”μεγάλη στοά του ιερού” βρίσκεται το θέατρο. Το θέατρο με αναστηλωμένη την κιονοστοιχία του προσκηνίου, χρονολογείται στο 2ο αι. π.Χ. Πέντε μαρμάρινοι θρόνοι, στην περιφέρεια της ορχήστρας χρονολογούνται στον 1ο αι. π.Χ. και προορίζονταν για τους ιερείς και τους επίσημους θεατές των θεατρικών δρώμενων. Ένας από αυτούς τους θρόνους σώζεται ακέραιος.
Βάκχες στο Αμφιάρειο του Ωρωπού
Οι Βάκχες είναι η κατεξοχήν τραγωδία για το συλλογικό ασυνείδητο του διονυσιακού κόσμου. Ο Ευριπίδης ενορχηστρώνει αριστοτεχνικά την έλευση ενός νέου Θεού, ο οποίος διεκδικεί την αποδοχή και την λατρεία σε μια προσπάθεια να συμβιβάσει και να εξισορροπήσει την ζωώδη με την έλλογη φύση του ανθρώπου.
Ο Θεός Διόνυσος, γιος του Δία και της Σεμέλης, επιστρέφει στην γενέτειρά του, την Θήβα, προκειμένου να διδάξει την ιερή βακχεία στην πόλη του. Βρίσκοντας αντίσταση από την Αρχή της πόλης, τον ξάδελφό του Πενθέα, ξεσηκώνει τις γυναίκες της πόλης σε μια ιερή τρέλα, την Βακχεία, προκειμένου να δείξει την δύναμή του.
Ο Πενθέας τον συλλαμβάνει, προσπαθώντας να επιβάλει την δύναμή του και να φυλακίσει έναν θεό. Ο Θεός όμως έχει ήδη παρακινήσει τις Βάκχες του στον Κιθαιρώνα, όπου μέσα στην ιερή φύση, εκείνες κάνουν θαύματα εγκολπώνοντας την διάσταση της φύσης του περιβάλλοντος μέσα στην ανθρώπινη φύση.
Η εκδίκηση του Θεού έρχεται σαν τον κεραυνό του Δία που είχε κατακάψει την μητέρα του Σεμέλη: παρασυρμένος από την δίψα του για να μην αποδεχτεί τον θεό, ο Πενθέας μεταμφιεσμένος ανεβαίνει στον Κιθαιρώνα προκειμένου να δει με τα ίδια του τα μάτια το μελωδικό μεθύσι των Βακχών και τα θαύματα που κάνουν. Εκεί, όμως τον κατασπαράσσει ζωντανό η ίδια του η μητέρα, Αγαύη, νομίζοντας ότι είναι νεαρό λιοντάρι. Ο Διόνυσος, θριαμβευτής επιβάλλει την δύναμή του στην Θήβα η οποία τον λατρεύει σαν θεό και θεραπευτή.
«Βάκχες» από το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης στο Αμφιάρειο / Στις 29 Αυγούστου στις 19.00