Εχει ποτέ σκεφτεί κανείς ότι η Ακρόπολη χτίστηκε με ράμπα για άτομα με κινητικές δυσκολίες;
Το γερμανικό περιοδικό Spektrum der Wissenschaft (Φάσμα της Επιστήμης) υποστηρίζει σε άρθρο ότι οι πολλές μικρές ράμπες στους αρχαιοελληνικούς ναούς εξυπηρετούσαν άτομα με κινητικά προβλήματα. Ή μήπως είχαν άλλη χρήση;
Οι ράμπες στην Ακρόπολη και τους αρχαιοελληνικούς ναούς
Το ρεπορτάζ παρουσιάζει η DW όπου αναφέρεται ότι πολλοί αρχαιοελληνικοί ναοί διέθεταν ράμπες πρόσβασης. Στην Ακρόπολη, για παράδειγμα, η ράμπα είχε μήκος 80 μέτρα. Ειδικοί εκτιμούν ότι συνέβαλλαν στην ευκολότερη μεταφορά αγαθών και ζώων. Σε ορισμένους ναούς ωστόσο οι αρχαιολόγοι δεν είναι βέβαιοι σε τι ακριβώς χρησίμευαν οι κατασκευές αυτές.
Το γερμανικό περιοδικό Spektrum der Wissenschaft υποστηρίζει σε άρθρο ότι οι πολλές μικρές ράμπες στην Ακρόπολη και στους αρχαιοελληνικούς ναούς εξυπηρετούσαν άτομα με κινητικά προβλήματα.
Η Ντέμπι Σνίιντ από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας υποστηρίζει στο αμερικανικό περιοδικό Antiquity ότι κύριος σκοπός της ράμπας ήταν να διασφαλιστεί η πρόσβαση σε άτομα με κινητικά προβλήματα. Διότι στην αρχαία Ελλάδα υπήρχαν πολλοί πολίτες με δυσκολίες στο περπάτημα, όπως βλέπουμε σε αγγεία που απεικονίζουν άτομα με πατερίτσες ή με προσθετικά μέλη. Αναλύσεις σκελετών δείχνουν εκτός αυτού ότι τον 4ο και 5ο αιώνα π.Χ η αρθρίτιδα και προβλήματα αρθρώσεων ήταν ευρέως διαδεδομένα.
Κατά συνέπεια ο ελληνικός πολιτισμός είναι, πιθανότατα, ο πρώτος, ο οποίος έλαβε υπόψη του άτομα με ειδικές ανάγκες στο σχεδιασμό και την κατασκευή σημαντικών κτηρίων.
Ράμπες στον ναό του Ασκληπιού στην Επίδαυρο
Σύμφωνα με την αμερικανίδα αρχαιολόγο, την εκτίμησή της στηρίζει το γεγονός ότι πολλές ράμπες εντοπίζονται σε ναούς αφιερωμένους στον Ασκληπιό, όπως για παράδειγμα εκείνος στην Επίδαυρο, δίπλα στο διάσημο Αρχαίο Θέατρο. Εκτός από τους ασθενείς στο Ασκληπιείο προσέρχονται και ασθενείς με ρευματικές παθήσεις για να προσευχηθούν για την ανάρρωσή τους.
Oι ράμπες εξυπηρετούσαν και αδύναμους και ηλικιωμένους. Μάλιστα στην αρχαία Ελλάδα υπήρχαν πολλοί πολίτες με δυσκολίες στο περπάτημα, όπως βλέπουμε σε αγγεία που απεικονίζουν άτομα με πατερίτσες ή με προσθετικά μέλη.
Η ειδικός Ντέμπι Σνίιντ, η οποία εντόπισε πολλές τέτοιες κατασκευές, θεωρεί ότι οι ράμπες εξυπηρετούσαν και αδύναμους και ηλικιωμένους.
Ο κύριος σκοπός των ειδικών προσβάσεων στους ναούς παραμένει ωστόσο αμφιλεγόμενος. Δεν αποκλείεται να ήταν απλά μια προσωρινή και τοπικά περιορισμένη αρχιτεκτονική μόδα, εκτιμά η ειδική τόπων λατρείας Κάτια Σπορν στο επιστημονικό περιοδικό Science.
Η γερμανίδα ειδικός θεωρεί πιθανότερο οι ράμπες απλά να διευκόλυναν τη πρόσβαση όλων των πιστών στους ναούς και να μην κατασκευάστηκαν επί τούτου για άτομα με ειδικές ανάγκες. Ίσως η πρόσβαση των ΑμεΑ να ήταν απλά «παράπλευρο κέρδος», καταλήγει η Κάτια Σπορν.