Οποιοδήποτε μέσο είναι αρκετό – χωρίς κανένα αντάλλαγμα. Οι ειδικοί συμφωνούν ότι σχεδιάζεται νέα μεγάλη επίθεση. Η παραγωγή αρμάτων μάχης βρίσκεται επίσης σε πλήρη εξέλιξη.
“Δεν το περιέγραψε, απλά πήρε το Σολένταρ μέσα σε δύο εβδομάδες”, λέει ο Γεβγένι Πριγκόζιν καθώς παρουσιάζει τον “ήρωα διοικητή” του που σχεδίασε την επίθεση. Οι δύο τους φαίνονται μαζί σε ένα βίντεο στο διαδίκτυο που τους δείχνει μπροστά από ένα κατεστραμμένο σπίτι, προφανώς κάπου στην Ουκρανία. “Το Σολέντρα διαλύθηκε σε διάφορα μέρη μετά από μια επιχείρηση με τσιμπίδα”, λέει ο αρχηγός της Wagner, εξηγώντας την τακτική της μάχης που χρησιμοποιήθηκε για την κατάκτηση της μικρής πόλης των αρχικά 10.000 κατοίκων.
“Δεν μπορείς να φας έναν ελέφαντα με τη μία, πρέπει πρώτα να τον χωρίσεις σε μικρά κομμάτια”, προσθέτει ο Πριγκόζιν. Αυτό που ακολουθεί είναι ένας ύμνος επαίνου για τα μισθοφορικά του στρατεύματα, παρόλο που διαπράττουν επανειλημμένα εγκλήματα πολέμου. Ο 61χρονος εστιάτορας, γνωστός και ως “μάγειρας του Πούτιν”, υποστηρίζει ότι η ομάδα Wagner είναι ο πιο έμπειρος και καλύτερος στρατός στον κόσμο.
Ο Πριγκόζιν πανηγυρίζει τη νίκη του, η οποία δεν είναι πραγματικά νίκη και δεν βασίζεται μόνο στην ομάδα Wagner. Χωρίς την υποστήριξη άλλων τμημάτων του ρωσικού στρατού, η κατάληψη της πόλης των αλατωρυχείων στο Ντονμπάς δεν θα ήταν δυνατή. Όπως τόσοι πολλοί εμπειρογνώμονες, έτσι και εκείνοι του Ινστιτούτου Μελέτης του Πολέμου (ISW) μιλούν για μια “πύρρειο νίκη”. Το Σολένταρ δεν έχει σχεδόν καμία στρατηγική σημασία και δεν φέρνει τη Ρωσία πιο κοντά στον Μπαχμούτ. Η πόλη αυτή, περισσότερο από δέκα χιλιόμετρα νότια, είναι ο πραγματικός στόχος του ρωσικού στρατού και δέχεται επί έξι μήνες επιθέσεις χωρίς επιτυχία.
Επιπλέον, το κόστος της κατάκτησης του Σολένταρ σε υλικό και ανθρώπινο δυναμικό είναι δυσανάλογα υψηλό. Μόνο η ομάδα Wagner μπορεί να έχασε πολλές εκατοντάδες στρατιώτες. Και οι απώλειες συνεχίζουν να αυξάνονται. Βίντεο ουκρανικών μονάδων μη επανδρωμένων αεροσκαφών δείχνουν πώς τα ακριβή πλήγματα πυροβολικού σκοτώνουν Ρώσους στρατιώτες μέρα με τη μέρα στο Σολένταρ. Σύμφωνα με τον κυβερνήτη του Ντονέτσκ, Πάβλο Κιριλένκο, το μέρος λέγεται ότι έχει καταστραφεί σε ποσοστό άνω του 80% και δεν προσφέρει σχεδόν καμία κάλυψη.
Παρά το συνολικό αρνητικό αποτέλεσμα, η Ρωσία κατάφερε τουλάχιστον να αποκτήσει ένα στρατιωτικό πλεονέκτημα. “Μία από τις δύο κύριες οδούς ανεφοδιασμού της Ουκρανίας προς τον Μπαχμούτ βρίσκεται τώρα υπό αυξανόμενη πίεση”, ανέφερε το βρετανικό υπουργείο Άμυνας σε δελτίο πληροφοριών. Αυτό δεν είναι πολύ και ακόμη λιγότερο αποφασιστικό. Πολύ πιο σημαντική είναι μάλλον η ψυχολογική επίδραση της επιτυχίας του Σολένταρ. Η Ρωσία έχει υποστεί τη μία ήττα μετά την άλλη από τον Ιούλιο.
Η αλλαγή καθεστώτος στο Κίεβο παραμένει στην ημερήσια διάταξη
Τώρα η Μόσχα μπορεί επιτέλους να διεκδικήσει άλλη μια νίκη – και ήρθε την κατάλληλη στιγμή. Λίγες εβδομάδες νωρίτερα, ο πρόεδρος Πούτιν είχε καταστήσει σαφές σε κεντρική ομιλία του ότι η Ρωσία ήταν αποφασισμένη να κερδίσει τον πόλεμο στην Ουκρανία. “Η χώρα, η κυβέρνηση, θα δώσει στον στρατό τα πάντα, αλλά και ό,τι ζητήσει”, τόνισε ο Πούτιν και διαβεβαίωσε ότι το Κρεμλίνο δεν θα παρεκκλίνει από τον μέγιστο στόχο του. Η αλλαγή του καθεστώτος στο Κίεβο εξακολουθεί να είναι στην ημερήσια διάταξη, είπε.
Η νίκη στο Σολεντάρ στέκεται τώρα σαν θαυμαστικό πίσω από την αδιάλλακτη στάση της Ρωσίας. Εξάλλου, ο Βάγκνερ κατέλαβε τον τόπο με τη βία και χωρίς να υπολογίζει τις δικές του απώλειες. Το μήνυμα είναι σαφές: αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να γονατίσουν οι Ουκρανοί. Ολόκληρος ο ρωσικός στρατός θα ήταν καλύτερο να επαναλάβει την ωμή τακτική που έφερε ήδη εδαφικά κέρδη πριν από έξι μήνες.
Εκείνη την εποχή, η Ρωσία προελαύνει στο Ντονμπάς. Το πυροβολικό και τα τανκς κατέστρεφαν συστηματικά πόλεις όπως η Ποπάσνα, το Λισιχάνσκ και το Ζιβεροντονέτσκ μέχρι που οι ουκρανικές δυνάμεις δεν είχαν άλλη επιλογή από το να υποχωρήσουν. “Το Κρεμλίνο κατά πάσα πιθανότητα ετοιμάζεται να πραγματοποιήσει μια αποφασιστική στρατηγική δράση”, γράφει το ISW. “Έχει ως στόχο να ανακτήσει την πρωτοβουλία και να τερματίσει την τρέχουσα σειρά επιχειρησιακών επιτυχιών της Ουκρανίας”.
Τα επαναλαμβανόμενα κύματα ρωσικών πυραύλων και επιθέσεων με μη επανδρωμένα αεροσκάφη σε ουκρανικές πόλεις δείχνουν με σαφήνεια ότι η Μόσχα είναι έτοιμη να προχωρήσει χωρίς κανένα αντάλλαγμα. Πώς θα μοιάζει μια νέα μεγάλη επίθεση, με τη Μόσχα να προσπαθεί με κάθε τρόπο να αποκαταστήσει το πάνω χέρι στην Ουκρανία;
Αυτή την εβδομάδα, ο μεγαλύτερος κατασκευαστής αρμάτων μάχης της Ρωσίας Uralvagonzavod (UVZ) ανακοίνωσε μια νέα παράδοση. “Παραλάβαμε με επιτυχία την επόμενη παρτίδα αρμάτων T-90M Proryv”, ανέφερε ανακοίνωση τύπου της εταιρείας. “Οι γραμμές συναρμολόγησής μας λειτουργούν όλο το εικοσιτετράωρο για την παραγωγή νέων δεξαμενών”. Η ρωσική βιομηχανία όπλων φαίνεται να εργάζεται με πλήρη ταχύτητα.
Ενίσχυση της δύναμης μάχης
Ο Πούτιν είχε συναντηθεί με παραγωγούς και είχε επισκεφθεί εργοστάσια σε όλη τη χώρα τον Δεκέμβριο. Η ενίσχυση της παραγωγής όπλων αποτελεί ύψιστη προτεραιότητα. Υπάρχουν και άλλα πράγματα που συμβαίνουν με τον στρατό. Η Ρωσία προσπαθεί να εξαλείψει τις ελλείψεις που έγιναν εμφανείς κατά τη διάρκεια της εισβολής στην Ουκρανία. Υποτίθεται ότι πρέπει να γίνει αναδιάρθρωση.
Σε κάθε περίπτωση, ο υπουργός Άμυνας Σεργκέι Σόιγκου έλαβε εντολή να αναδιοργανώσει το σύνολο των ενόπλων δυνάμεων. Ο στρατός πρόκειται να αυξηθεί από ένα εκατομμύριο στρατιώτες σε 1,5 εκατομμύριο. Η μαχητική ισχύς του στόλου, της αεροπορίας και των πυραυλικών δυνάμεων πρέπει να ενισχυθεί. Το έργο πρόκειται να ολοκληρωθεί μεταξύ 2023 και 2026.
Αλλά είναι επίσης πιθανό να υπάρξουν βραχυπρόθεσμες αλλαγές που θα επηρεάσουν την εκστρατεία στην Ουκρανία. Ο Πούτιν ανακοίνωσε νέο εξοπλισμό, μεγάλες παραδόσεις μη επανδρωμένων αεροσκαφών και περισσότερα οπλικά συστήματα. Αναγνώρισε “προβλήματα” με τη μερική κινητοποίηση συνολικά 300.000 νεοσύλλεκτων τον Σεπτέμβριο, τα οποία δεν πρέπει να επαναληφθούν.
Σύμφωνα με πληροφορίες από τις δυτικές υπηρεσίες πληροφοριών, έχουν ήδη ξεκινήσει σοβαρές προετοιμασίες για μια νέα, δεύτερη κινητοποίηση. Αυτή τη φορά, η Μόσχα θέλει να οργανώσει καλύτερα τις προσλήψεις και να παράσχει επαρκή καταλύματα και εκπαιδευτικά κέντρα. Γίνεται πολύς λόγος για συνολικά 500.000 νέους στρατιώτες.
Ωστόσο, η εκπαίδευσή τους θα πάρει χρόνο, εάν οι άνδρες και οι γυναίκες δεν πρόκειται να καούν και πάλι στην πρώτη γραμμή του μετώπου. Οι 150.000 άνδρες, δηλαδή το ήμισυ της μερικής κινητοποίησης, θα μπορούσαν σύντομα να αναπτυχθούν για το σκοπό αυτό. Σύμφωνα με τη Μόσχα, έχουν συγκρατηθεί. Υποτίθεται ότι βρίσκονται σε στρατόπεδα εκπαίδευσης, μεταξύ άλλων στη γειτονική Λευκορωσία. Χιλιάδες νέοι Ρώσοι στρατιώτες εκπαιδεύονται εκεί εκ περιτροπής εδώ και μήνες, όπως δείχνουν πρόσφατα δημοσιευμένες δορυφορικές εικόνες.
“Οι συνεχιζόμενες κινητοποιήσεις δεν θα παρέχουν την ίδια ποιότητα μονάδων που έχασε η Ρωσία τους τελευταίους δέκα μήνες”, γράφει μάλλον με σκεπτικισμό ο Μικ Ράιαν σε άρθρο του για τον πόλεμο στην Ουκρανία. Αλλά ο πρώην αξιωματικός του αυστραλιανού στρατού και γνωστός στρατιωτικός στρατηγικός παραδέχεται: “Η εισροή νέου προσωπικού δίνει στη Ρωσία κάποια ικανότητα για επιθετική δραστηριότητα το 2023”. Το πού μπορεί να επιτεθεί η Ρωσία δεν είναι κάτι που ο Ράιαν θέλει να “υποθέσει”, όπως λέει.
Συγκέντρωση στρατευμάτων στη Λευκορωσία – ένα τέχνασμα;
Η δεξαμενή σκέψης ISW, από την άλλη πλευρά, είναι πιο συγκεκριμένη. “Ο πιο πιθανός στόχος μιας ρωσικής επίθεσης μεγάλης κλίμακας θα μπορούσε να είναι η περιφέρεια Λουχάνσκ”, αναφέρει. Ιδιαίτερα από τη στιγμή που η κατάληψη ολόκληρου του Ντονμπας είναι ο πολεμικός στόχος του Κρεμλίνου και η περιοχή είναι από υλικοτεχνική άποψη η πιο εύκολη για να καταληφθεί, λέει.
Η ISW υποθέτει ότι η Ρωσία έχει πράγματι μάθει και ότι η στρατιωτική της μηχανή είναι πλέον πιο ευέλικτη από ό,τι ήταν στην αρχή του πολέμου. Ο ρωσικός στρατός θεωρείται μάλιστα ικανός να εκμεταλλευτεί πιθανές αντεπιθέσεις της Ουκρανίας και να πραγματοποιήσει κάποιους ελιγμούς αντιπερισπασμού.
Για παράδειγμα, η συγκέντρωση ρωσικών στρατευμάτων στη Λευκορωσία θα μπορούσε να είναι ένα τέχνασμα. “Τα ρωσικά στρατεύματα παραμένουν επικίνδυνα και μπορούν να διεξάγουν μεγάλες επιχειρήσεις παρά τις αδυναμίες τους”, καταλήγει το ISW. “Η Δύση πρέπει να συνεχίσει να στηρίζει την Ουκρανία – και μάλιστα γρήγορα”.