Ο Μάριο Λομπάρντο ήταν συντετριμμένος. Γονατισμένος έσφιγγε και φιλούσε το παγωμένο χεράκι της κορούλας του που ήταν ξαπλωμένη στο κρεβάτι της. Πριν από λίγα λεπτά είχε αφήσει την τελευταία της πνοή. Είχε προσβληθεί από την Ισπανική γρίπη και ο οργανισμός της δεν άντεξε.
Η Ροζαλία πέθανε από πνευμονία. Το ημερολόγιο επάνω από το νεκροκρέβατο έδειχνε 6 Δεκεμβρίου του 1920. Ήταν μόλις μια εβδομάδα πριν από τα δεύτερα γενέθλια της.
Οι ώρες περνούσαν βασανιστικά μέχρι την κηδεία και η θλίψη του Μάριο γινόταν μια βαριά μαύρη πέτρα που πλάκωνε το στήθος του. Τότε το πήρε απόφαση. Δεν θα έθαβε την Ροζαλία του. Θα την κρατούσε για πάντα κοντά του. Την κορούλα του που δεν πρόλαβε να ζήσει.
Έψαξε και βρήκε τον Αλφρέντο Σαλαφία, έναν ταριχευτή ξακουστό στην περιοχή της Σικελίας. Ταυτόχρονα πήγε στο μοναστήρι των Καπουτσίνων και ικέτεψε να τον αφήσουν να ταριχεύσει το παιδί του. Κάτι που οι μοναχοί έκαναν δεκτό. Μάλιστα η Ροζαλία ήταν το τελευταίο ταριχευμένο πτώμα που έγινε δεκτό στις περίφημες «κατακόμβες των Καπουτσίνων στο Παλέρμο».
Η ταρίχευση
Ο Σαλαφία δούλεψε με όλο του το «είναι» επάνω στο κορμάκι της Ροζαλίας. Μάλιστα το σώμα διατηρήθηκε τόσο καλά που μεταγενέστερες ακτινογραφίες έδειξαν ότι ακόμη και τα όργανα είναι εντυπωσιακά άθικτα.
Η φόρμουλα της ταρίχευσης του περιγράφεται ως εξής στο χειρόγραφο του που ανακάλυψε χρόνια μετά ο επιμελητής των κατακομβών των Καπουτσίνων Ντάριο Μασάλι: «ένα μέρος γλυκερίνης, ένα μέρος φορμαλίνης κορεσμένο με θειικό ψευδάργυρο και χλωριούχο ψευδάργυρο και ένα μέρος διαλύματος αλκοόλης κορεσμένου με σαλικυλικό οξύ»
Ο Σαλαφία τα εισήγαγε με ένεση από τη μηριαία αρτηρία του παιδιού μέσω ενός «εγχυτήρα βαρύτητας». Πρόσφατα η Ροζέλα Λορέντσι του Discovery News ανέφερε ότι «η φορμαλίνη χρησιμοποιήθηκε για να σκοτώσει τα βακτήρια, η γλυκερίνη για την πρόληψη του να ξεραθεί το δέρμα και το σαλικυλικό οξύ, για την εξάλειψη τυχόν μυκήτων μέσα στη σάρκα. Τέλος τα άλατα ψευδαργύρου έκαναν σαν πέτρα τα εσωτερικά της όργανα και δεν σάπισαν.»
Ανοιγοκλείνει τα μάτια
Η μούμια της Σικελίας διατηρείται σε ένα γυάλινο φέρετρο ενώ πρόσφατα το National Geographic διαπίστωσε ότι το δέρμα της αρχίζει να αποχρωματίζεται. Έτσι μεταφέρθηκε σε ένα πιο στεγνό σημείο μέσα στις κατακόμβες ενώ συχνά εκχύνεται μέσα στο φέρετρο, αέριο άζωτο για την πρόληψη της αποσύνθεσης.
Η Ροζαλία απέκτησε μεγάλη φήμη για ένα παράξενο φαινόμενο. Τα μάτια της μοιάζουν να ανοιγοκλείνουν πολλές φορές κατά τη διάρκεια της μέρας αποκαλύπτοντας μάλιστα τις άθικτες μπλε ίριδες της.
Την εξήγηση γιατί συμβαίνει αυτό έδωσε η Ροζέλα Λορέντσι: «Είναι μια οπτική ψευδαίσθηση που παράγεται από το φως του ήλιου που περνάει μέσα από τα πλαϊνά παράθυρα, το οποίο κατά τη διάρκεια της ημέρας υπόκειται σε αλλαγές… Τα μάτια της δεν είναι εντελώς κλειστά, και πράγματι δεν ήταν ποτέ»