Μάχη με τον χρόνο, μάχη με το κρύο, μάχη με τον πόνο, μάχη και με τον Ερντογάν, δίνουν οι Τούρκοι για τέταρτη μέρα.
Το συναίσθημα που κυριαρχεί στην τουρκική κοινή γνώμη είναι απόγνωση στον μέγιστό της βαθμό, στον απόηχο των δύο καταστροφικών σεισμών των 7,8 και 7,7 Ρίχτερ, οι οποίοι έκαναν την Αντιόχεια ένα κομμάτι της ιστορίας, και ισοπέδωσαν τεράστια κομμάτια της Αλεξανδρέττας, του Αντίγιαμαν, του Γκαζιαντέπ, του Καχραμανμαράς (Γερμανίκεια), των Αδάνων, της Μαλάτια (Μελιτηνή) και του Ελμπιστάν.
Έντεκα πόλεις βυθισμένες στο χάος, θρηνούν δεκάδες χιλιάδες νεκρούς, τραυματισμένους, αγνοούμενους, την ώρα που οι κόποι μιας ολόκληρης ζωής, όσων κατάφεραν να ξεγελάσουν τον Χάρο, αποτελούν μια ανάμνηση. Πάνω από 12.873 είναι οι άνθρωποι που επισήμως ανακοινώθηκαν ως νεκροί. Οι τραυματίες ξεπερνούν τους 62.000.
Όμως πέρα από τον πόνο τους, οι Τούρκοι πολίτες έχουν και το κρύο. Θερμοκρασίες υπό του μηδενός, φέρνουν τα σωστικά συνεργεία αντιμέτωπα με έναν ακατόρθωτο στόχο, να προλάβουν να βγάλουν ανθρώπους από τα συντρίμμια, πριν αυτοί παγώσουν, Ήδη στο Ελμπιστάν και το Καχραμανμαράς, αυτό δεν καθίσταται δυνατό.
Σε πολλές από τις 11 πόλεις που επλήγησαν από το διπλό νεκρικό άγγιγμα του Εγκέλαδου η μυρωδιά των πτωμάτων αρχίζει και γίνεται έντονη και προκαλεί δυσωδία.
Μέσα σε αυτό το κοκτέιλ παραγόντων που κάνουν τους Τούρκους πολίτες να δυσκολεύονται να βρουν οι ίδιοι λόγοι να συνεχίσουν, έρχεται ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Οι αντιδράσεις έφτασαν σε άνευ προηγουμένου σημείο, με τους Τούρκους να επιτίθενται ανοιχτά κατά της κυβέρνησης για την ανυπαρξία της, για το ότι “έφαγε” δισεκατομμύρια δολάρια με τους “ημέτερους” και τώρα δεν μπορεί να τους βοηθήσει. Από την πρώτη στιγμή το αεροδρόμιο του Χατάι, της επαρχίας που περιλαμβάνει την Αντιόχεια και την Αλεξανδρέττα, είχε καταστεί άχρηστο, καθώς οι οικοδόμοι του Ερντογάν με την αριστοτεχνική δουλειά, φαίνεται πως είχαν απλώς χύσει άσφαλτο πάνω στο χώμα, χωρίς καμία επιπλέον πρόβλεψη. Το λιμάνι της Αλεξανδρέττας καιγόταν. Οι άνθρωποι εγκαταλελειμμένοι δεν είχαν τίποτα.
Η εμφάνιση του τρίο του αντιπολιτευόμενου Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος έφερε ελπίδα στους Τούρκους και τον Ερντογάν σε σημείο να στραφεί κατά του λαού. Πλοία από τον δήμο Κωνσταντινούπολης και Άγκυρας, με εντολή των Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, Εκρέμ Ιμάμογλου και Μανσούρ Γιαβάς, έσβησαν τη φωτιά στο λιμάνι. Προσωπικό από την Κωνσταντινούπολη υποκατέστησε το κράτος και έφτιαξε εκ νέου, έστω και πρόχειρα, τον αεροδιάδρομο του Χατάι, για να μπορεί να φτάσει βοήθεια. Ο δήμαρχος Άγκυρας έφερε τους κινητούς φούρνους με το “ψωμί του λαού” και από χτες το πρωί στις 7 μοιράζει ψωμί σε όσους μπορούν.
“Η Αντιόχεια δεν υπάρχει πια”. Είναι μια φράση που την ακούς από την πρώτη στιγμή, αλλά δεν την πιστεύεις, δεν αντιλαμβάνεσαι το μέγεθος της καταστροφής αν δεν δεις με τα ίδια σου τα μάτια. Πώς γίνεται μια πόλη να μην υπάρχει πια; Κι όμως, οι εικόνες επιβεβαιώνουν τους Τούρκους. Η Αντιόχεια δεν υπάρχει πια. Στον χώρο στάθμευσης του μεγαλύτερου νοσοκομείου της πόλης, επιζήσαντες προσπαθούν να αναγνωρίσουν συγγενείς τους ανάμεσα στα παραταγμένα πτώματα, τα οποία είναι προς ώρας πάνω από 200. Αν δεν αναγνωριστούν μέσα σε 24 ώρες, φορτώνονται στο βαρύ όχημα και καταλήγουν σε ομαδικούς τάφους. Κι εδώ έρχεται ο Αλί Μπαμπατζάν. Ο πρώην πρωθυπουργός της Τουρκίας, που βρέθηκε στο σημείο, κατήγγειλε ότι αν δεν αναγνωριστούν, ή αν δεν φέρουν ταυτότητα, τα πτώματα δεν προσμετρούνται στους νεκρούς. Μικροπολιτική πάνω στα πτώματα.
Κι όχι μόνο. Όλο αυτό το παραπάνω κοκτέιλ, έχει φέρει τους Τούρκους στα όριά τους. Η οργή ξεχειλίζει και για να αποφύγει τις αντιδράσεις ο Ερντογάν έκοψε το Twitter. Αυτό θα ήταν οκ ίσως για κάποια άλλη χώρα. Όμως οι Τούρκοι το χρησιμοποιούν για τις επικοινωνίες τους. Καλούν αδιάκοπα σε βοήθεια δημοσιεύοντας διευθύνσεις και σημεία από όπου ακούγονται ακόμα φωνές παγιδευμένων. Μοιράζονται βοήθεια. Λειτουργούν ως κοινωνία. Όχι. Ο Τούρκος πρόεδρος πρέπει να παραμείνει στην εξουσία και αυτό δεν είναι κάτι που τον συμφέρει. Τον κατηγορούν για αμέλεια, για έμμεσες δολοφονίες. Δεν τον παίρνει να αφήσει αυτές τις φωνές να μεγαλώσουν.
Στη Μαλάτια το χιόνι έπιασε το ένα μέτρο. Οι διασώστες βγάζουν πλέον παγωμένα πτώματα.
Και σε όλα αυτά να προστεθεί ότι οι δρόμοι από και προς χωριά που επλήγησαν και που βρίσκονται γύρω από τις πόλεις στις οποίες έχει πέσει το βάρος των επιχειρήσεων, είναι κλειστοί. Άνθρωποι καλούν σε βοήθεια εδώ και μέρες για να σώσουν τους δικούς τους ανθρώπους που πριν από λίγο φώναζαν, όμως δεν υπάρχει κανείς. Και ο Τούρκος πρόεδρος στη χθεσινή του εμφάνιση, όταν μετά από τρεις μέρες αποφάσισε να φτάσει στο ισοπεδωμένο Χατάι, αποκάλεσε όσους λένε ότι δεν υπάρχει βοήθεια “ανέντιμους”.
Τα διεθνή συνεργεία δίνουν μάχη με τον χρόνο. Οι Πολωνοί επί μία νύχτα έβγαζαν ανθρώπου ασταμάτητα από ένα κτήριο. Οι Ισπανοί με τα εκπαιδευμένα σκυλιά εντόπιζαν νεκρούς στο Ντιγιάρμπακιρ. Οι Ισραηλινοί στήνουν νοσοκομείο πεδίου. Οι Έλληνες λαμβάνουν ευχαριστίες και συμπεριφορές που αρμόζουν σε ήρωες. Οι ντόπιοι φωνάζουν ότι “ο Ερντογάν θα πήγαινε μια νύχτα στην Ελλάδα, αλλά οι Έλληνες ήρθαν μέρα να μας σώσουν” και ότι “ο ‘εχθρός’ μας μας βοηθάει αλλά ο πρόεδρός μας είναι άφαντος”.
Κι όμως για τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, κατά τα λεγόμενά του βοήθεια στην Τουρκία έστειλαν το Αζερμπαϊτζάν, η Σαουδική Αραβία, το Ισραήλ, το Κατάρ και το Κουβέιτ. Οι Ευρωπαίοι πουθενά. Οι Μεξικανοί πουθενά. οι Ασιάτες πουθενά. Η πολιτική είναι το παν για τον Τούρκο πρόεδρο, την ώρα που ο θάνατος έχει απλώσει τις φτερούγες του σε πάνω από 10 εκατομμύρια Τούρκους.
Πηγή: capital.gr