Γιάννης Κουρτάκης
Από τις αρχές Αυγούστου κυριαρχεί στα πάνω πατώματα της κοινωνικής ζωής (και όχι στην κοινωνία των πολιτών) το θέμα των υποκλοπών , κυρίως μέσα από τη χρησιμοποίηση ενός κακόβουλου λογισμικού, που δεν είναι άλλο από το γνωστό Predator.
Όλο αυτό το διάστημα έχουν γραφτεί πολλά, έχουν ακουστεί ακόμα περισσότερα και υπό μορφήν φημών κυκλοφορούν ακόμα πιο πολλά. Σε μια χώρα όπου η συνωμοσιολογία και τα σενάρια ευδοκιμούν διαχρονικά, οι υποκλοπές των τηλεφωνικών συνδιαλέξεων, με οποιονδήποτε τρόπο ή μέσον, δεν μπορούν παρά να αποτελούν μια εξαιρετικά δημοφιλή ατζέντα. Θα αποφύγω να μπω στην ουσία της όλης ιστορίας – άλλωστε, επ’ αυτού εκτιμώ ότι υπάρχουν πιο ειδικοί εμού.
Για παράδειγμα, σε αυτή τη φάση θέλω να πιστεύω ότι θα προκύψουν απαντήσεις σε πολλά από τα ερωτήματα που διαχέονται στον ορίζοντα από την έρευνα που διενεργεί η Δικαιοσύνη. Επίσης, είμαι πεπεισμένος ότι οι σοβαροί σύμμαχοι, όπως είναι οι ΗΠΑ και το Ισραήλ, δεν θα επιτρέψουν να παραμένει η παραμικρή σκιά που έχει προκύψει από την εξέλιξη της όλης υπόθεσης.
Καμία αξία
Σε όλα αυτά θα δώσουν απαντήσεις οι «ειδικοί», άρα δεν έχει καμία απολύτως αξία να ρίχνει κανείς λάδι στη φουντωμένη (ήδη) φωτιά της σεναριολογίας. Η ιστορία των υποκλοπών ήρθε να αναδείξει ένα θεσμικό κενό. Μια ορατή απειλή για τους ίδιους τους θεσμούς.
Γι’ αυτό εκείνο που προέχει σε αυτή τη φάση δεν είναι πόσοι παρακολουθούνται και από ποιους, αλλά το πώς θα υπάρξει η απαραίτητη θωράκιση, προκειμένου να μην επαναληφθούν όσα έγιναν τα τελευταία χρόνια. Το ζητούμενο για μια δυτική Δημοκρατία δεν θα πρέπει να είναι ποιος θα κρυφακούει, αλλά ποιος δεν θα ακούει κανέναν. Και για να συμβεί αυτό, επιβάλλεται να υπάρξουν οι ασφαλιστικές εκείνες δικλίδες που θα κλείνουν κάθε παράθυρο στην επιδιωκόμενη αυθαιρεσία. Η Πολιτεία οφείλει εδώ και τώρα να νομοθετήσει ένα όσο το δυνατόν πιο αυστηρό πλαίσιο, που θα προστατεύει στον απόλυτο βαθμό το απόρρητο των επικοινωνιών.
Υποχρέωση
Αυτή είναι υποχρέωση του θεματοφύλακα των θεσμών, εν προκειμένω του Κυριάκου Μητσοτάκη. Μάλιστα, η σχετική νομοθετική πρωτοβουλία, για να έχει κάποια αξία, θα πρέπει να λαμβάνει σοβαρά την τεχνολογική επανάσταση, από τη μια, και τα λάθη του παρελθόντος (τύπου Predator), από την άλλη. Ο πρωθυπουργός έχει υποχρέωση απέναντι στην ίδια τη δομή της Δημοκρατίας να προωθήσει έναν νόμο που όποιος τον παραβιάσει θα γνωρίζει εκ των προτέρων ότι θα καταλήξει στη φυλακή. Γιατί, όπως συνέβη κατά το παρελθόν, έτσι και τώρα και σίγουρα στο μέλλον θα υπάρξουν πρόσωπα που θα επιχειρήσουν να «πουλήσουν» δύναμη και γνώμη μέσα από το εμπόριο της πληροφορίας.
Απαιτείται βούληση
Συμπερασματικά, εκείνο που απαιτείται είναι να υπάρξει πολιτική βούληση και να μη μείνουμε για άλλη μία φορά στις βαρύγδουπες εξαγγελίες. Βούληση που θα δίνει τέλος στους κάθε λογής λαθρεπιβάτες και ωτακουστές του πολιτεύματος. Όλα τα υπόλοιπα σε λίγο δεν θα έχουν καμία αξία και, κυρίως, κανένα απολύτως αντίκρισμα για όποιον θελήσει να τα εξαργυρώσει.
*Δημοσιεύτηκε στο Secret στις 12 Νοεμβρίου 2022