Στο Διάστημα αναμένεται να εκτοξευτούν, το 2023 και το 2024, άλλοι έξι ελληνικοί πικοδορυφόροι («δορυφόροι τσέπης» 200 – 300 γραμμαρίων), πιθανώς πάνω σε πύραυλο της «Space-X» του Ίλον Μασκ, στο πλαίσιο της συμφωνίας που υπέγραψε ο ελληνικός μη κερδοσκοπικός οργανισμός Libre Space Foundation (LSF) με την ισπανική εταιρεία «UARX Space» (Γιουάρξ Σπέις).
Όπως γνωστοποίησε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο αντιπρόεδρος του LSF Ελευθέριος Κοσμάς, η συμφωνία αφορά δύο διαφορετικές αποστολές στο Διάστημα, σε καθεμία από τις οποίες σχεδιάζεται να εκτοξευτούν τρεις ελληνικοί πικοδορυφόροι μέσα στο αντίστοιχο σύστημα απελευθέρωσής τους σε τροχιά (deployer), ενδεχομένως (αλλά όχι σίγουρα) πάνω σε πύραυλο «Falcon» της «SpaceX», εταιρείας του Μασκ.
Οι πικοδορυφόροι αυτοί θα αξιοποιηθούν στο πλαίσιο του χρηματοδοτούμενου από τον ESA (Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος) έργου SIDLOC, το οποίο έχει ως αντικείμενο τον εντοπισμό και ταυτοποίηση αντικειμένων στο Διάστημα. Γιατί είναι ένα τέτοιο έργο απαραίτητο; Όπως έχει γράψει το ΑΠΕ-ΜΠΕ, είναι απαραίτητο διότι στο Διάστημα έχει αρχίσει να επικρατεί «συνωστισμός»: πάνω από 6.000 δορυφόροι βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τη Γη, εκ των οποίων το 60% εκτιμάται πως είναι ανενεργοί -διαστημικά σκουπίδια- και περίπου το 40% λειτουργικοί, σύμφωνα με το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (Oκτώβριος 2020). Εντός της επόμενης δεκαετίας υπολογίζεται πως θα εκτοξεύονται ετησίως 990 δορυφόροι, κάτι που σημαίνει ότι έως το 2028 θα μπορούσαν να βρίσκονται σε τροχιά πάνω από 15.000.
Μέσα στον συνωστισμό που σταδιακά δημιουργείται, με εκατοντάδες ταυτόχρονες εκτοξεύσεις ενίοτε, δεν είναι ασύνηθες ο ιδιώτης ή ο οργανισμός που «ανέβασε» έναν δορυφόρο να χάνει τα ίχνη του -έστω προσωρινά- και να μη μπορεί να τον εντοπίσει άμεσα, να τον ελέγξει και να του δώσει εντολή για ελιγμούς. Σε αυτό το σημαντικό πρόβλημα φιλοδοξεί να δώσει λύση η τεχνολογία με ελληνική υπογραφή, που αναπτύσσει ο LSF, σε κοινοπραξία με το Ίδρυμα Τεχνολογίας και Έρευνας (ΙΤΕ), στο πλαίσιο του τριετούς έργου SIDLOC, με χρηματοδότηση από τον ESA και το πρόγραμμα ARTES.
Ποια είναι όμως η UARX Space, με την οποία υπεγράφη η συμφωνία; Η ισπανική εταιρεία δραστηριοποιείται με αξιώσεις στον χώρο των αποστολών και στη παροχή υπηρεσιών πολλαπλών αποστολών στο Διάστημα. Θα συνεργαστεί, λοιπόν, με το LSF, για να στείλει «εκεί πάνω» το καινοτόμο σύστημα απελευθέρωσης πικοδορυφόρων κατασκευής του Libre Space Foundation, μέσα στο οποίο θα υπάρχουν οι τρεις συν τρεις πικοδορυφόροι. «Η UARX Space αποτελεί μία από τις ανερχόμενες εταιρείες παροχής υπηρεσιών εκτόξευσης στην Ευρώπη» ανέφερε ο Μάνθος Παπαματθαίου, πρόεδρος του LSF και πρόσθεσε: «Είμαστε πολύ χαρούμενοι με την υπογραφή αυτών των συμφωνιών για συνεργασία, καθώς και για την υποστήριξη που θα λάβουμε από την τόσο έμπειρη ομάδα της UARX».
Η πατρίδα των μικρών δορυφόρων
Η UARX Space, με έδρα το Νιγράν της Γαλικίας, στην Ισπανία, δραστηριοποιείτιαι στον χώρο της οργάνωσης και επιμέλειας αποστολών στο Διάστημα, παρέχοντας αποκλειστικές υπηρεσίες εκτόξευσης για μικρούς δορυφόρους, όχι μόνο σε τροχιά LEO (χαμηλή τροχιά γύρω απο τη Γη), αλλά και στη Σελήνη κι ακόμη πιο μακριά. Οι ιδρυτές της UARX Space, Γιανίνα Χάλακ και Άντρες Βίγια, είναι αμφότεροι απόφοιτοι του «California Polytechnic», ενός πανεπιστημίου που έχει γίνει παγκοσμίως γνωστό ως «η πατρίδα των μικρών δορυφόρων», καθώς ασχολείται σε πολύ μεγάλο βαθμό με την ανάπτυξη και κατασκευή μικροδορυφόρων.
Ο Libre Space Foundation είναι ένας μη κερδοσκοπικός οργανισμός, που ιδρύθηκε στην Ελλάδα το 2015. Αποστολή του είναι να προάγει και να αναπτύσσει ανοιχτές τεχνολογίες για το Διάστημα (τεχνολογίες που είναι δωρεάν και ελεύθερες προς χρήση από όλους). Στα έργα του Οργανισμού περιλαμβάνεται η διατήρηση και η ανάπτυξη του μεγαλύτερου, παγκοσμίου δικτύου επίγειων δορυφορικών σταθμών ανοιχτού λογισμικού, καθώς και ο σχεδιασμός και η κατασκευή του πρώτου μικροδορυφόρου ανοιχτού λογισμικού, και του πρώτου συστήματος εκτόξευσης πικοδορυφόρων, επίσης ανοιχτού λογισμικού.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ