Όταν η εταιρεία OpenAI ξεκίνησε το νέο πρόγραμμα τεχνητής νοημοσύνης, ChatGPT, στα τέλη του 2022, οι εκπαιδευτικοί άρχισαν να ανησυχούν. Το ChatGPT μπορούσε να παράγει κείμενο που φαινόταν σαν να το έγραψε άνθρωπος. Πώς θα μπορούσαν οι εκπαιδευτικοί να ανιχνεύσουν αν οι μαθητές χρησιμοποιούσαν τη γλώσσα που παρήγαγε ένα chatbot τεχνητής νοημοσύνης για να αντιγράψουν σε μια γραπτή εργασία;
Ως γλωσσολόγος που μελετά τις επιπτώσεις της τεχνολογίας στον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι διαβάζουν, γράφουν και σκέφτονται, πιστεύω ότι υπάρχουν και άλλες, εξίσου πιεστικές ανησυχίες εκτός από την αντιγραφή. Αυτές περιλαμβάνουν το κατά πόσον η τεχνητή νοημοσύνη, γενικότερα, απειλεί τις δεξιότητες γραφής των μαθητών, την αξία της γραφής ως διαδικασίας και τη σημασία του να βλέπουμε τη γραφή ως μέσο σκέψης.
Στο πλαίσιο της έρευνας για το νέο μου βιβλίο σχετικά με τις επιπτώσεις της τεχνητής νοημοσύνης στην ανθρώπινη γραφή, διεξήγαγα έρευνα σε νέους ενήλικες στις ΗΠΑ και την Ευρώπη σχετικά με μια σειρά από ζητήματα που σχετίζονται με αυτές τις επιπτώσεις. Ανέφεραν μια σειρά από ανησυχίες για το πώς τα εργαλεία τεχνητής νοημοσύνης μπορούν να υπονομεύσουν αυτό που κάνουν ως συγγραφείς. Ωστόσο, όπως σημειώνω στο βιβλίο μου, αυτές οι ανησυχίες έχουν ξεκινήσει εδώ και πολύ καιρό.
Οι χρήστες βλέπουν αρνητικά αποτελέσματα
Εργαλεία όπως το ChatGPT είναι μόνο το τελευταίο σε μια σειρά από προγράμματα τεχνητής νοημοσύνης για την επεξεργασία ή τη δημιουργία κειμένου. Στην πραγματικότητα, το ενδεχόμενο η τεχνητή νοημοσύνη να υπονομεύσει τόσο τις δεξιότητες γραφής όσο και τα κίνητρα για να συνθέσετε μόνοι σας, έχει ξεκινήσει εδώ και δεκαετίες.
Ο ορθογραφικός έλεγχος και τώρα τα εξελιγμένα προγράμματα γραμματικής και στυλ όπως το Grammarly και το Microsoft Editor είναι από τα πιο γνωστά εργαλεία επεξεργασίας με βάση την τεχνητή νοημοσύνη. Εκτός από τη διόρθωση της ορθογραφίας και της στίξης, εντοπίζουν προβλήματα γραμματικής καθώς και προσφέρουν εναλλακτικές διατυπώσεις.
Οι εξελίξεις στη δημιουργία κειμένου με τεχνητή νοημοσύνη έχουν συμπεριλάβει την αυτόματη συμπλήρωση για διαδικτυακές αναζητήσεις και την πρόβλεψη κειμένου. Πληκτρολογήστε “Ήταν η Ρώμη” σε μια αναζήτηση στο Google και σας δίνεται μια λίστα επιλογών όπως “Η Ρώμη χτίστηκε σε μια μέρα”. Πληκτρολογήστε “ple” σε ένα γραπτό μήνυμα και σας προσφέρονται τα “please” και “plenty”. Αυτά τα εργαλεία εισχωρούν στις συγγραφικές μας προσπάθειες χωρίς να μας προσκαλούν, ζητώντας μας αδιάκοπα να ακολουθήσουμε τις προτάσεις τους.
Οι νεαροί ενήλικες στις έρευνές μου εκτίμησαν τη βοήθεια της AI στην ορθογραφία και τη συμπλήρωση λέξεων, αλλά μίλησαν και για αρνητικές επιπτώσεις. Ένας συμμετέχων στην έρευνα δήλωσε ότι “κάποια στιγμή, αν εξαρτάσαι από ένα [πρόγραμμα] πρόβλεψης κειμένου, θα χάσεις τις ορθογραφικές σου ικανότητες”. Ένας άλλος παρατήρησε ότι “τα λογισμικά ορθογραφικού ελέγχου και τεχνητής νοημοσύνης … μπορούν … να χρησιμοποιηθούν από ανθρώπους που θέλουν να πάρουν μια ευκολότερη διέξοδο”.
Ένας ερωτώμενος ανέφερε την τεμπελιά όταν βασίζεται στην πρόβλεψη κειμένου: “Είναι εντάξει όταν αισθάνομαι ιδιαίτερα τεμπέλης”.
Η προσωπική έκφραση μειώνεται
Τα εργαλεία τεχνητής νοημοσύνης μπορούν επίσης να επηρεάσουν τη γραπτή φωνή ενός ατόμου. Ένα άτομο στην έρευνά μου δήλωσε ότι με την πρόβλεψη κειμένου, “[δεν] αισθάνομαι ότι το έγραψα εγώ”.
Ένας μαθητής λυκείου στη Βρετανία επανέλαβε την ίδια ανησυχία σχετικά με το ατομικό στυλ γραφής όταν περιέγραφε το Grammarly: “Το Grammarly μπορεί να αφαιρέσει την καλλιτεχνική φωνή των μαθητών. … Αντί να χρησιμοποιούν το δικό τους μοναδικό στυλ όταν γράφουν, η Grammarly μπορεί να το αφαιρέσει από τους μαθητές, προτείνοντας σοβαρές αλλαγές στο έργο τους”.
Σε παρόμοιο πνεύμα, ο Evan Selinger, ένας φιλόσοφος, ανησυχούσε ότι η πρόβλεψη κειμένου μειώνει τη δύναμη της γραφής ως μορφή πνευματικής δραστηριότητας και προσωπικής έκφρασης.
“[Μ]ε το να μας ενθαρρύνει να μην σκεφτόμαστε πολύ βαθιά για τις λέξεις μας, η τεχνολογία πρόβλεψης μπορεί να αλλάξει διακριτικά τον τρόπο με τον οποίο αλληλεπιδρούμε μεταξύ μας”, έγραψε ο Selinger. “[W]ε δίνουμε στους άλλους περισσότερο αλγόριθμο και λιγότερο από τον εαυτό μας. … [Ο] αυτοματισμός … μπορεί να μας σταματήσει να σκεφτόμαστε”.
Στις εγγράμματες κοινωνίες, η γραφή έχει από καιρό αναγνωριστεί ως ένας τρόπος να βοηθηθούν οι άνθρωποι να σκεφτούν. Πολλοί άνθρωποι έχουν παραθέσει το σχόλιο της συγγραφέως Flannery O’Connor ότι “γράφω επειδή δεν ξέρω τι σκέφτομαι μέχρι να διαβάσω τι λέω”. Πολλοί άλλοι καταξιωμένοι συγγραφείς, από τον William Faulkner έως την Joan Didion, έχουν επίσης εκφράσει αυτό το συναίσθημα. Αν η τεχνητή νοημοσύνη δημιουργεί κείμενα που γράφουμε για εμάς, μειώνουμε τις ευκαιρίες να σκεφτούμε τα προβλήματα μόνοι μας.
Μια ανατριχιαστική συνέπεια της χρήσης προγραμμάτων όπως το ChatGPT για τη δημιουργία γλώσσας είναι ότι το κείμενο είναι γραμματικά τέλειο. Ένα τελικό προϊόν. Αποδεικνύεται ότι η έλλειψη λαθών είναι ένα σημάδι ότι η τεχνητή νοημοσύνη και όχι ένας άνθρωπος έγραψε πιθανότατα τις λέξεις, αφού ακόμη και οι καταξιωμένοι συγγραφείς και συντάκτες κάνουν λάθη. Η ανθρώπινη γραφή είναι μια διαδικασία. Αμφισβητούμε αυτό που αρχικά γράψαμε, ξαναγράφουμε ή μερικές φορές ξεκινάμε εντελώς από την αρχή.
Προκλήσεις στα σχολεία
Κατά την ανάληψη σχολικών γραπτών εργασιών, ιδανικά υπάρχει συνεχής διάλογος μεταξύ δασκάλου και μαθητή: Συζητήστε για ποιο θέμα θέλει να γράψει ο μαθητής. Μοιραστείτε και σχολιάστε τα αρχικά προσχέδια. Στη συνέχεια, είναι καιρός ο μαθητής να ξανασκεφτεί και να αναθεωρήσει. Αλλά αυτή η πρακτική συχνά δεν συμβαίνει. Οι περισσότεροι καθηγητές δεν έχουν χρόνο να καλύψουν έναν συνεργατικό εκδοτικό – και εκπαιδευτικό – ρόλο. Επιπλέον, μπορεί να μην έχουν ενδιαφέρον ή τις απαραίτητες δεξιότητες ή και τα δύο.
Οι ευσυνείδητοι μαθητές αναλαμβάνουν μερικές φορές οι ίδιοι πτυχές της διαδικασίας – όπως κάνουν συνήθως οι επαγγελματίες συγγραφείς. Αλλά ο πειρασμός να στηριχτεί κανείς σε εργαλεία επεξεργασίας και δημιουργίας κειμένων όπως το Grammarly και το ChatGPT καθιστά πολύ εύκολο για τους ανθρώπους να αντικαταστήσουν τα έτοιμα τεχνολογικά αποτελέσματα με ευκαιρίες σκέψης και μάθησης.
Οι εκπαιδευτικοί κάνουν καταιγισμό ιδεών για το πώς να αξιοποιήσουν σωστά την τεχνολογία συγγραφής AI. Κάποιοι επισημαίνουν τις δυνατότητες της ΤΝ να δώσει ώθηση στη σκέψη ή στη συνεργασία. Πριν από την εμφάνιση του ChatGPT, μια προηγούμενη έκδοση του ίδιου υποκείμενου προγράμματος, το GPT-3, είχε αδειοδοτηθεί από εμπορικές επιχειρήσεις όπως η Sudowrite. Οι χρήστες μπορούν να εισάγουν μια φράση ή πρόταση και στη συνέχεια να ζητήσουν από το λογισμικό να συμπληρώσει περισσότερες λέξεις, διεγείροντας ενδεχομένως τους δημιουργικούς χυμούς του ανθρώπινου συγγραφέα.
Μια ξεθωριασμένη αίσθηση ιδιοκτησίας
Ωστόσο, υπάρχει ένας ολισθηρός δρόμος μεταξύ της συνεργασίας και της καταπάτησης. Η συγγραφέας Jennifer Lepp παραδέχεται ότι καθώς βασιζόταν όλο και περισσότερο στο Sudowrite, το κείμενο που προέκυπτε “δεν αισθανόταν πια δικό μου. Ήταν πολύ άβολο να κοιτάζω πίσω σε ό,τι έγραψα και να μην αισθάνομαι πραγματικά συνδεδεμένη με τις λέξεις ή τις ιδέες”.
Οι φοιτητές είναι ακόμη λιγότερο πιθανό από τους έμπειρους συγγραφείς να αναγνωρίσουν πού να τραβήξουν τη γραμμή μεταξύ μιας βοήθειας γραφής και του να αφήσουν μια γεννήτρια κειμένου τεχνητής νοημοσύνης να αναλάβει το περιεχόμενο και το ύφος τους.
Καθώς η τεχνολογία γίνεται πιο ισχυρή και διαδεδομένη, αναμένω ότι τα σχολεία θα προσπαθήσουν να διδάξουν στους μαθητές τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα της δημιουργικής τεχνητής νοημοσύνης. Ωστόσο, το δέλεαρ της αποτελεσματικότητας μπορεί να κάνει δύσκολο να αντισταθείτε στο να βασιστείτε στην τεχνητή νοημοσύνη για να γυαλίσετε μια γραπτή εργασία ή να κάνετε μεγάλο μέρος της γραφής για εσάς. Τα προγράμματα ελέγχου ορθογραφίας, γραμματικής και αυτόματης συμπλήρωσης έχουν ήδη ανοίξει το δρόμο.
Πηγή: theconversation.com