Ένα μεγάλο πρόβλημα, στο οποίο καλούνται να δώσουν λύση οι επιστήμονες ενόψει της επιστροφής του ανθρώπου στη Σελήνη και της δημιουργίας μόνιμης βάσης εκεί, είναι η προφύλαξη των αστροναυτών από τις ακραίες συνθήκες που επικρατούν στην επιφάνεια του φυσικού δορυφόρου της Γης.
Τα στοιχεία που έχουν συγκεντρώσει οι επιστήμονες δεν προσβλέπουν σε μία… άνετη διαβίωση. Οι θερμοκρασίες κυμαίνονται από αρκετές δεκάδες βαθμούς Κελσίου κατά τη διάρκεια της ημέρας, έως και 280 κάτω από το μηδέν τη νύχτα. Ωστόσο, σύμφωνα με μια νέα μελέτη, οι σπηλιές-κρατήρες μπορούν να προσφέρουν μια όαση από τις «τρελές» θερμοκρασίες που επικρατούν.
Για να μάθουν πώς μπορεί να είναι μέσα σε αυτές τις σεληνιακές κοιλότητες, μια ομάδα πλανητικών επιστημόνων στο UCLA χρησιμοποίησε θερμική απεικόνιση από το Lunar Reconnaissance Orbiter της NASA και προσδιόρισε ότι η θερμοκρασία, τουλάχιστον σε ένα από αυτά τα κοιλώματα, είναι πάντα σταθερή στους 63 βαθμούς. Τα ευρήματα δημοσιεύτηκαν πρόσφατα στο περιοδικό Geophysical Research Letters.
Ένας από τους συγγραφείς της μελέτης, ο Tyler Horvath, Ph.D. φοιτητής στο UCLA, δήλωσε: «Φανταστείτε μια ολόκληρη μέρα στο φεγγάρι… έχετε 15 ημέρες υπερβολικής ζέστης που ξεπερνούν πολύ το σημείο βρασμού του νερού. Και τότε έχετε 15 ημέρες ακραίου κρύου, που είναι μερικές από τις πιο χαμηλές θερμοκρασίες σε ολόκληρο το ηλιακό σύστημα. Έτσι το να μπορείς να βρίσκεσαι σε ένα μέρος όπου δεν χρειάζεται να ξοδεύεις ενέργεια για να ζεσταθείς κατά τη διάρκεια αυτών των 15 ημερών είναι σχεδόν ανεκτίμητο γιατί κατά τη διάρκεια της νύχτας, αν προσπαθείς να χρησιμοποιήσεις την ηλιακή ενέργεια ως κύρια μορφή παίρνοντας ενέργεια, δεν μπορείς να το κάνεις αυτό για 15 μέρες».
Η ερευνητική ομάδα του UCLA επικεντρώθηκε στο χάσμα στη Θάλασσα της Ηρεμίας ή στην περιοχή Mare Trenquillitatis, η οποία απέχει περίπου 220 μίλια από το σημείο που προσγειώθηκε το Apollo 11 και επίσης σε ίση απόσταση από το σημείο προσγείωσης του Apollo 17.