Την ώρα που το Μέγαρο Μαξίµου στέλνει προς πάσα κατεύθυνση µήνυµα απόρριψης των σεναρίων περί µετεκλογικής συνεργασίας µε την Ελληνική Λύση του Κυριάκου Βελόπουλου στην περίπτωση που η Ν.∆. δεν καταφέρει να εξασφαλίσει την αυτοδυναµία, φαίνεται να ενισχύεται από πολιτικούς κύκλους πέριξ του κυβερνώντος κόµµατος η φηµολογία για τη διενέργεια ακόµα και τρίτης διαδοχικής εκλογικής αναµέτρησης µέσα σε λίγους µήνες, προκειµένου να επέλθει πολιτική σταθερότητα.
Όλα ξεκίνησαν την περασµένη εβδοµάδα µε τις δηλώσεις στις οποίες προχώρησε ο υπουργός Εσωτερικών, Μάκης Βορίδης, αλλά και σε ένα δεύτερο επίπεδο ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Γιάννης Οικονόµου, οι οποίες ερµηνεύθηκαν ως µια πρώτη ένδειξη πιθανής κυβερνητικής συνεργασίας των δύο πλευρών, αν µετά το «κάψιµο» της απλής αναλογικής δεν καταστεί δυνατός ο σχηµατισµός αυτοδύναµης «γαλάζιας» κυβέρνησης, ούτε µετά τη διενέργεια εκλογών µε τον νόµο Θεοδωρικάκου.
«Οπως έχει δείξει η πρόσφατη ιστορία, όταν προκύπτει σεναριολογία για ένα κρίσιµο πολιτικό θέµα, έρχεται ο Μητσοτάκης και την κλείνει. Το ίδιο θα συµβεί και τώρα. Από κει και πέρα, η δέουσα σοβαρότητα επιβάλλει να χαρακτηρίζεις το ενδεχόµενο της αστάθειας ως πιο καταστροφικό για τη χώρα ακόµα και από το χειρότερο κυβερνητικό σχήµα, αλλά και να ξεκαθαρίσεις σε κάθε περίπτωση πως τον δρόµο θα τον δείξει η λαϊκή βούληση. Σε αυτή τη γραµµή κινήθηκαν οι δύο υπουργοί», σχολιάζουν στα «Π» επιφανή στελέχη της πρωθυπουργικής αυλής.
Το δίλλημα
Εξάλλου, είναι σαφές πως η ηγεσία της κυβέρνησης διαµηνύει σε όλους τους τόνους ότι το πραγµατικό δίληµµα των επόµενων εθνικών εκλογών θα είναι «Μητσοτάκης ή περιπέτειες» και, ως εκ τούτου, ο στόχος της αυτοδυναµίας συνιστά αδιαπραγµάτευτη σταθερά στη ρητορική του πρωθυπουργού. Σε αυτό λοιπόν το πλαίσιο και µε φόντο τις εξελίξεις και το κλίµα των τελευταίων µηνών, µια σηµαντική µερίδα συνοµιλητών του ηγετικού πυρήνα της κυβέρνησης έχει αρχίσει να διακινεί ή και να εισηγείται τη λύση προσφυγής για τρίτη φορά στη λαϊκή ετυµηγορία, εφόσον δεν προκύψει αυτοδύναµο σχήµα στις δύο προηγούµενες κάλπες. Κι αν η προοπτική αυτή σε µια πρώτη ανάγνωση δεν συνάδει µε το θεσµικό προφίλ που καλλιεργεί, ακόµα και µε προσωπικό κόστος, ο πρωθυπουργός, οι θιασώτες της άποψης αυτής αντιτείνουν πως ίσως πρόκειται για τη µοναδική αξιόπιστη διέξοδο που θα έχει ο κ. Μητσοτάκης ώστε να µη µετακινηθεί από τις πάγιες θέσεις του για τις εκλογικές συνεργασίες.
Η στάση του ΠΑΣΟΚ
Στη βάση βεβαίως αυτού του σκεπτικού βρίσκεται η στρατηγική που έχει χαράξει ο Νίκος Ανδρουλάκης, αφού µοιραία το ΠΑΣΟΚ θα ήταν και η φυσική πολιτική προτεραιότητα για οποιασδήποτε µορφής κυβερνητική συνεργασία µε κεντρικό άξονα τη Ν.∆. ∆ίπλα στις έµµεσες, πλην σαφείς αναφορές του επικεφαλής της Χ. Τρικούπη περί εξεύρεσης άλλου προσώπου εκτός του Κ. Μητσοτάκη για την πρωθυπουργία, σε περίπτωση συµπόρευσης στη διακυβέρνηση µε τη «γαλάζια» παράταξη, ήρθαν να προστεθούν οι χειρισµοί, αλλά και η ρητορική του στην υπόθεση της παρακολούθησης του τηλεφώνου του, µε την οποία ουσιαστικά επέλεξε να στενέψει απελπιστικά τα περιθώρια µιας µετεκλογικής προσέγγισης.
Αναντίστοιχη
Ταυτόχρονα, είναι -αν µη τι άλλο- ξεκάθαρο ότι οποιαδήποτε σκέψη συζήτησης µε την πλευρά Βελόπουλου σε επίπεδο προγραµµατικής βάσης θα ήταν εκ προοιµίου όχι µόνο επίπονη, αλλά και αναντίστοιχη µε τις πάγιες αρχές που πρεσβεύει ο Κ. Μητσοτάκης εντός κι εκτός Ελλάδος για το θέµα της εισβολής στην Ουκρανία. Βλέπετε, σε µια στιγµή που οι ελληνοαµερικανικές σχέσεις βρίσκονται στο καλύτερο σηµείο των τελευταίων δεκαετιών και ο ίδιος έχει πρωτοστατήσει στη στήριξη του ουκρανικού λαού από την Ευρώπη, παρά το υψηλό κόστος στο πεδίο της ενεργειακής κρίσης, θα ήταν µάλλον παράδοξο να µπει ο κ. Μητσοτάκης σε µια κουβέντα για τον εντοπισµό κοινών κωδίκων µε έναν πολιτικό αρχηγό που οµνύει στο µεγαλείο του Πούτιν και οραµατίζεται την Ελλάδα στο άρµα της Μόσχας.
Με αυτά λοιπόν τα δεδοµένα και µε φόντο τις δηµοσκοπήσεις, που καταδεικνύουν ότι, αν δεν αλλάξει κάτι δραστικά τους επόµενους µήνες, η Ν.∆. στη χειρότερη περίπτωση θα βρεθεί µια ανάσα από την αυτοδυναµία (ενώ και οι πολίτες φαίνεται να προτιµούν δηµοσκοπικά µια αυτοδύναµη κυβέρνηση), οι υπέρµαχοι της… τρίτης κάλπης διαβλέπουν ότι ο πρωθυπουργός θα έχει κάθε ηθικό και πολιτικό δικαίωµα να κλείσει µια και καλή το ζήτηµα της διακυβέρνησης της χώρας στήνοντας κάλπες για δεύτερη φορά µε τον νόµο που ψήφισε η σηµερινή κοινοβουλευτική πλειοψηφία και για τρίτη φορά συνολικά µαζί µε την απλή αναλογική.
*Δημοσιεύτηκε στα Παραπολιτικά στις 24 Σεπτεμβρίου 2022