«Η Ελλάς πολιτικά, αµυντικά, οικονοµικά, πολιτιστικά ανήκει εις την Δύσιν». Με αυτή την ιστορική φράση του ο Κωνσταντίνος Καραµανλής (1976 στη Βουλή) διακήρυξε επί της ουσίας το «δόγµα» της πολιτικής -εξωτερικής και εσωτερικής στρατηγικής που ακολούθησαν η µεταπολιτευτική Ελληνική ∆ηµοκρατία και οι κυβερνήσεις έως και σήµερα. Η απάντηση που είχε δοθεί από στόµατος Ανδρέα Παπανδρέου, «Προτιµούµε να ανήκοµεν εις τους Ελληνες», εξυπηρετούσε τους επικοινωνιακούς σχεδιασµούς µιας αντιπολίτευσης που εκείνη την περίοδο αναζητούσε χώρο για την άνοδό της στην εξουσία.
Οι φράσεις αυτές επαναλήφθηκαν κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης της Βουλής για τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, µε πρωταγωνιστές τον κ. Μητσοτάκη, από τη µια, και τον κ. Τσίπρα, από την άλλη. Παραδόξως, και παρά το γεγονός ότι από τη συζήτηση στη Βουλή αναδείχθηκε µια κοινή γραµµή των τριών κοµµάτων, σε αντίθεση µε το ΚΚΕ και τον κ. Βελόπουλο -ο οποίος υποστήριξε µε πάθος τον κ. Πούτιν-, ο κ. Τσίπρας ένιωσε την ανάγκη στην οµιλία του να επιµείνει στη λογική των ίσων αποστάσεων.
Τι είναι, τελικά, αυτό που δυσκολεύει τον ειρηνιστή / ακτιβιστή / δικαιωµατιστή κ. Τσίπρα να πάρει µια καθαρή θέση απέναντι στη Ρωσία και τον κ. Πούτιν; Είναι απλώς η ιδεοληψία ενός γνήσιου τέκνου της ΚΝΕ, που δεν διστάζει να κάνει αναφορές ακόµα και στον Μάο, ή κάτι άλλο πιο βαθύ;
Μια ιστορική αναδροµή, όχι πολλά χρόνια πίσω, στα χρόνια της ανόδου του ΣΥΡΙΖΑ προς την εξουσία και της συγκυβέρνησης µε τους ΑΝ.ΕΛ. και τον Πάνο Καµµένο, ίσως να ρίξει φως σε αυτό το ερώτηµα.
Πριν ο ΣΥΡΙΖΑ αναλάβει την εξουσία, υποσχόµενος ότι «η Ευρώπη αλλάζει», στο εσωτερικό του κόµµατος πυκνώνουν οι ιδέες για προσέγγιση µε την ιδεολογική γενέτειρα του κοµµουνισµού. Εκείνη την περίοδο ξεκινούν και οι πρώτες επαφές τόσο µε την καραµανλική πτέρυγα, η οποία έχει χάσει τον έλεγχο του κόµµατος, όσο και µε το παλαιό παπανδρεϊκό ΠΑΣΟΚ, το οποίο παρακολουθεί την πτώση της παράταξης και του Γιώργου Παπανδρέου λόγω µνηµονίων. Είναι η περίοδος που ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κρύβει τις στενές επαφές του µε τη Ρωσία. Η παρουσία, άλλωστε, Λαφαζάνη, Κοτζιά, Καρτερού κ.ά. σε ισχυρές θέσεις µέσα στο κόµµα δεν αφήνει και πολλά περιθώρια για παρερµηνείες. Ούτε, βέβαια, και οι στενές επαφές του ΣΥΡΙΖΑ µε τους Podemos στην Ισπανία αλλά και µε καθεστώτα όπως αυτό της Βενεζουέλας και της Κούβας, που βρίσκονται διαχρονικά κοντά στον ρωσικό παράγοντα, είναι τυχαίες.
Ο Παπαγγελόπουλος, ο Προκόπης και το σχέδιο «Πυθία»
Μεταφερόµαστε στον Σεπτέµβριο του 2013. Στη ∆ιάσκεψη των Προέδρων της Βουλής για τη στελέχωση του Εθνικού Συµβουλίου Ραδιοτηλεόρασης (ΕΣΡ) κατατίθεται πρόταση για την τοποθέτηση του Δ. Παπαγγελόπουλου στην προεδρία του ΕΣΡ.
Την πρόταση καταθέτουν οι ΑΝ.ΕΛ. Οι αντιδράσεις του ΠΑΣΟΚ είναι οξείες, µε τον πρώην πρόεδρο της Βουλής Απ. Κακλαµάνη να κατηγορεί τον Παπαγγελόπουλο ως «αρχιτέκτονα» της συγκάλυψης του σκανδάλου των υποκλοπών που αποκαλύφθηκαν το 2006.
Η οικογένεια του Κώστα Τσαλικίδη δηµοσιοποιεί µια πύρινη ανακοίνωση, ενώ θορυβηµένος ο κ. Βούτσης προσπαθεί να δικαιολογήσει τη στήριξη στον κ. Παπαγγελόπουλο αναφέροντας σε συνέντευξή του: «Το γνωρίζουµε (σ.σ.: το παρελθόν του Παπαγγελόπουλου), αλλά σας είπα, ήρθε µια συναινετική πρόταση και την ψηφίσαµε»!
Η υπόθεση των υποκλοπών προβλήθηκε ως ένα παρακλάδι της γνωστής υπόθεσης «Πυθία». Της κωδικής ονοµασίας ενός δήθεν αµερικανικού σχεδίου, που φέρεται να οργανώθηκε από κατασκόπους της CIA στην Ελλάδα, µε σκοπό τη µαταίωση της ενεργειακής πολιτικής Καραµανλή, ο οποίος, αντί του αγωγού φυσικού αερίου ΤΑΡ, είχε συµφωνήσει µε τον Βλαντιµίρ Πούτιν και τη Ρωσία για την κατασκευή του αγωγού φυσικού αερίου South Stream και του αγωγού πετρελαίου από το Μπουργκάς έως την Αλεξανδρούπολη. Στόχος του σχεδίου «Πυθία» ήταν η δολοφονία του τότε πρωθυπουργού, Κώστα Καραµανλή.
Διοικητής της ΕΥΠ τη συγκεκριµένη εποχή είναι ο πρέσβης Ιωάννης Κοραντής, τον οποίο διαδέχεται ένας άνθρωπος που θα γινόταν αναπληρωτής υπουργός Δικαιοσύνης επί ΣΥΡΙΖΑ, ο Δηµήτρης Παπαγγελόπουλος, και ο οποίος ενηµέρωνε τον τότε υπουργό Εσωτερικών, Προκόπη Παυλόπουλο, και µετέπειτα Πρόεδρο της ∆ηµοκρατίας στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Θα µπορούσε όλο αυτό να είναι ένα κατασκοπευτικό θρίλερ διά χειρός Τζον Λε Καρέ. Και όµως. Τα στοιχεία, η µεθοδολογία και τα πρόσωπα αρχίζουν να συνθέτουν τη µεγάλη εικόνα.
Ο ρόλος Λιβάνη, η εμπλοκή και ο Φιλιππάκης
Η υπόθεση «Πυθία» έρχεται στο φως της δηµοσιότητας το 2011 µέσα από το περιοδικό «Επίκαιρα», που εκδίδει ο Ηλίας Λιβάνης, υιός ενός εκ των βασικών συνεργατών του Ανδρέα Παπανδρέου, του αείµνηστου Αντώνη Λιβάνη. Τα έγγραφα επικαλούνται ένα ενηµερωτικό δελτίο που φέρεται να συνέταξε «Ρώσος αξιωµατούχος», που σχετίζεται µε τη διάδοχο της διαβόητης KGB, τη Ρωσική Οµοσπονδιακή Υπηρεσία Ασφαλείας (FSB), και παραθέτουν µε κάθε λεπτοµέρεια όσες πληροφορίες έχει συλλέξει για την υπόθεση
«Πυθία». Η συγκεκριµένη υπόθεση –η οποία επί πολλά έτη επηρέασε τις σχέσεις µε τον αµερικανικό παράγοντα- καταρρέει όταν αποκαλύπτεται το τρίτο έγγραφο που υπήρχε στην αναφορά της ΕΥΠ.
Σε αντίθεση µε τα άλλα δύο, δεν έχει δει ποτέ το φως της δηµοσιότητας και ακυρώνει τα δύο πρώτα, στα οποία βασίστηκε η όλη υπόθεση «Πυθία». Διασταυρωµένες πληροφορίες θέλουν το εν λόγω έγγραφο να είχε διαβιβαστεί αυθηµερόν στον τότε υπουργό Εσωτερικών και πολιτικό προϊστάµενο εκείνη την εποχή της ΕΥΠ, Προκόπη Παυλόπουλο.
Όσοι έχουν ζήσει το παρασκήνιο εκείνης της περιόδου αποκαλύπτουν ότι καθοριστικό ρόλο στη ροή της πληροφόρησης προς τα «Επίκαιρα» είχαν ο τέως Πρόεδρος της ∆ηµοκρατίας, Προκόπης Παυλόπουλος, και ο Δηµήτρης Παπαγγελόπουλος. Ο Όµιλος Λιβάνη, στον οποίο φέρεται να έχει ρόλο συµβούλου εκείνη την περίοδο ο Κώστας Λαλιώτης, εκδίδει κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ την εφηµερίδα «Νέα Σελίδα», η οποία έκλεισε µετά την κατάρρευση της κυβέρνησης Τσίπρα.
Ταυτόχρονα, και στον όµιλο του κ. Γιάννη Φιλιππάκη, ο οποίος σήµερα κατηγορείται για την µπλοκή του στην υπόθεση Παπαγγελόπουλου και βρίσκεται αντιµέτωπος µε παραποµπή στο Ειδικό ∆ικαστήριο, το θέµα αυτό είχε περίοπτη θέση στα πρωτοσέλιδα της εφηµερίδας «∆ηµοκρατία», που σήµερα εγκαλεί την κυβέρνηση και τον Κυριάκο Μητσοτάκη για τη σκληρή θέση του (!) έναντι της Ρωσίας. Αξίζει εδώ να σηµειωθεί µία ακόµα λεπτοµέρεια: Ο κ. Φιλιππάκης διετέλεσε και µέλος του ∆.Σ. του τηλεοπτικού σταθµού Open του Ιβάν Σαββίδη (βλ. ρεπορτάζ για τον Ιβάν Σαββίδη σε άλλες σελίδες).
Υπ’ αυτό το πρίσµα, ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την αναζήτηση της επιρροής του ρωσικού παράγοντα στα ελληνικά πράγµατα την περίοδο της κρίσης και κατά το διάστηµα της «εκτόξευσης» του Αλέξη Τσίπρα προς την εξουσία έχει ένα ρεπορτάζ, µε τίτλο «Οι υπόγειοι ελληνορωσικοί “αγωγοί”» της «Εφ.Συν.», στο οποίο αναφέρεται: … «Εκτός από την “αυταπάτη” των 5 δισ. που θα µας έδινε προκαταβολή ο Πούτιν για τον αγωγό, όπως ακόµα πιστεύει ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, υπάρχει πολύ νωρίτερα και η επιµονή του γνωστού επιχειρηµατία και βουλευτή της ρωσικής κρατικής ∆ούµας Ιβάν Σαββίδη, ο οποίος ισχυριζόταν σε συνέντευξή του στα “Επίκαιρα” τον Ιούλιο του 2011 ότι ο Βλαντίµιρ Πούτιν ήταν έτοιµος να σώσει την Ελλάδα πριν από το ∆ΝΤ. Υποτίθεται ότι λίγο µετά την ανάληψη της πρωθυπουργίας από τον Γιώργο Παπανδρέου, τον Φεβρουάριο του 2010, ο Βλαντίµιρ Πούτιν είχε προσεγγίσει τον Ιβάν Σαββίδη, για να του εµπιστευτεί πως ήταν πρόθυµος να δανείσει στην ελληνική κυβέρνηση το ποσό των 25 δισ. ευρώ, µε επιτόκιο 1%. Σύµφωνα µε τον Σαββίδη, η πρόταση του Πούτιν µεταφέρθηκε αµέσως στην ελληνική κυβέρνηση, αλλά ο Παπανδρέου την απέρριψε, επειδή υπηρετούσε τα αµερικανικά και τα δυτικοευρωπαϊκά συµφέροντα στη βαλκανική χερσόνησο…».
Οι σχέσεις µε τη Μόσχα, οι διαβεβαιώσεις Ιβάν ότι ο Βλαντιµίρ Πούτιν ήταν έτοιµος να σώσει την Ελλάδα από το ∆ΝΤ, οι δεσµοί µε το Κρεµλίνο και το παρασκήνιο των ολοένα και πιο συχνών… συµπτώσεων
Είναι ο ίδιος ο Ιβάν Σαββίδης ο οποίος σε συνέντευξή του, αναφερόµενος σε οµιλία του Αλέξη Τσίπρα (ως πρωθυπουργού πλέον) στη Βουλή για τη ΣΕΚΑΠ, δηλώνει µε νόηµα: «Ο Τσίπρας στη Βουλή µού θύµισε τον Πούτιν», «Ηµουν έτοιµος να χειροκροτήσω», «Ο Μητσοτάκης δεν θα γίνειποτέ του πρωθυπουργός», «Με τον Καραµανλή έχω υπέροχη σχέση, τον σέβοµαι και τον αγαπώ», «Μέσα στον Μάιο παίρνω ένα απ’ τα κεντρικά κανάλια. Ενδιαφέροµαι για ΔΟΛ και Πήγασο». Πούτιν, Σαββίδης, Καµµένος, Παπαγγελόπουλος, Παυλόπουλος Λαφαζάνης, Λιβάνης, σχέδιο «Πυθία», Καραµανλής, ρωσικές µυστικές υπηρεσίες, αγωγοί, Μέσα Μαζικής Ενηµέρωσης και στο βάθος Τσίπρας. Θα µπορούσε κανείς να πει ότι όλα αυτά είναι απλές συµπτώσεις.
Μόνο που, αν ανατρέξει στην περίοδο της διακυβέρνησης πλέον των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, θα διαπιστώσει ότι οι… συµπτώσεις γίνονται ολοένα και πιο συχνές!
Τα δημοσιεύματα ∆ιεθνών ΜΜΕ για σχέσεις της Μόσχας με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝ.ΕΛ.
Καμμένο και Κοτζιά, παρουσιάζοντάς τους ως πολιτικούς που βρίσκονται υπό την επιρροή κύκλων της Ρωσίας, οι οποίοι επιδιώκουν τη διάλυση της Ευρώπης
Βρισκόµαστε στο πρώτο εξάµηνο της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Ολοι προσπαθούν να αντιληφθούν ποια είναι η σκοπιµότητα και ποια η «πολιτική συγκολλητική ουσία» που «δένει» Τσίπρα και Καµµένο. Η νέα κυβέρνηση προτείνει νέο Πρόεδρο της ∆ηµοκρατίας τον Προκόπη Παυλόπουλο (τον οποίο καταψηφίζει ο Κυριάκος Μητσοτάκης) και ταυτόχρονα τοποθετεί τον κ. Παπαγγελόπουλο αναπληρωτή υπουργό ∆ικαιοσύνης για θέµατα ∆ιαφθοράς. ∆ύο «καραµανλικοί», επιλογή της κυβέρνησης Τσίπρα, µε τα κορυφαία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να το «καταπίνουν» χωρίς καµία αντίδραση.
Τα όσα συµβαίνουν εκείνη την περίοδο, µε τα capital controls, τα όσα αποκαλύπτονται για έκδοση νέου νοµίσµατος από τον Βαρουφάκη, τα παρανοϊκά σχέδια για κατάληψη του Νοµισµατοκοπείου έως και το δηµοψήφισµα του 2015, είναι γνωστά και οδυνηρά. Αυτό που είναι ίσως άγνωστο στην πλειονότητα της κοινής γνώµης είναι δηµοσιεύµατα µεγάλων ΜΜΕ του εξωτερικού, που σήµερα ίσως να έχουν εντελώς διαφορετική ανάγνωση.
Πρόκειται για ένα δηµοσίευµα στην ηλεκτρονική έκδοση της γερµανικής εφηµερίδας «Die Zeit», το οποίο «στοχοποιεί» τους υπουργούς Καµµένο και Κοτζιά, παρουσιάζοντάς τους ως πολιτικούς που βρίσκονται υπό την «επιρροή κύκλων της Μόσχας», οι οποίοι επιδιώκουν τη διάλυση της Ευρώπης! Το δηµοσίευµα της γερµανικής εφηµερίδας επικαλείται 700 e-mails που έχουν υποκλαπεί από πρώην στέλεχος της ρωσικής πρεσβείας στην Αθήνα.
Αφού γίνεται αναφορά στις σχέσεις της Ρωσίας µε πολλά δεξιά, εξτρεµιστικά κόµµατα στην Ευρώπη, το δηµοσίευµα καταλήγει σε µια λίστα ονοµάτων πολιτικών οι οποίοι υποτίθεται ότι συνεργάζονται µε αντιευρωπαϊστές Ρώσους. Στα 90 ονόµατα που παρουσιάζονται περιλαµβάνεται αυτό του ΥΕΘΑ Πάνου Καµμένου, µαζί µε ονόµατα δικηγόρων και επιχειρηµατιών. Η λίστα προέρχεται από το e-mail του πρώην Γ’ γραµµατέα της ρωσικής πρεσβείας στην Αθήνα, ο οποίος υπηρετεί αυτή τη θέση από το 2009 έως το 2013. Σύµφωνα µε το δηµοσίευµα, είχε δηµιουργήσει µεγάλο δίκτυο επαφών στην Αθήνα.
Ελάχιστο χρόνο πριν, τον Ιανουάριο του 2015, είχε υπάρξει ένα αρχικό δηµοσίευµα των «Financial Times», το οποίο επίσης «κατήγγειλε» τις σχέσεις που διατηρούσαν οι κ. Κοτζιάς και Καµµένος µε ρωσικούς εθνικιστικούς κύκλους, της απολύτου εµπιστοσύνης του Κρεµλίνου. Ο λόγος για τον καθηγητή του Πανεπιστηµίου Λοµονόσοφ και σύµβουλο γεωπολιτικής του Πούτιν, Αλεξάντερ Ντούγκιν, ο οποίος είχε επισκεφθεί το Πανεπιστήµιο Πειραιά, προσκεκληµένος του κ. Ν. Κοτζιά (2013), µε τον µετέπειτα υπουργό Εξωτερικών να διαψεύδει ότι είχε προσκληθεί από τον ίδιο.
Ο Ντούγκιν, αποκαλούµενος και ως «Ρασπούτιν του Πούτιν», συνέχισε να διατηρεί γραµµή επικοινωνίας µε τον αρχηγό της Χ.Α., ακόµα και όταν αυτός ήταν προφυλακισµένος, αλληλογραφώντας µαζί του όπως αποκαλύφθηκε, να διατηρεί ταυτόχρονα γραµµή επικοινωνίας µε τον αρχηγό της Χρυσής Αυγής (Χ.Α.), ακόµα και όταν αυτός ήταν προφυλακισµένος µετά τη δολοφονία Φύσσα, αλληλογραφώντας µαζί του, ενώ συναντήθηκε στη Μόσχα µε τους τότε βουλευτές της Χ.Α. Ελένη Ζαρούλια και Αρτέµη Ματθαιόπουλο, µε τις φωτογραφίες µάλιστα να κάνουν τον γύρο του ∆ιαδικτύου. Σε εκείνη τη συνάντηση ο καθηγητής Ντούγκιν χαρακτήρισε τη Χ.Α. φυσικό σύµµαχο, κρίνοντας ότι οι διώξεις των στελεχών της οφείλονται στο ότι το κόµµα του κ. Μιχαλολιάκου «µιλά ανοιχτά υπέρ της γεωπολιτικής στροφής προς τη Ρωσία».
Σε γραπτή δήλωσή του, πάντως, «µε αφορµή αρνητικά δηµοσιεύµατα που αναφέρονται στη διάλεξη του καθηγητή Αλεξάντερ Ντούγκιν στο Πανεπιστήµιο Πειραιώς», ο κοσµήτορας της Σχολής Οικονοµικών, Επιχειρηµατικών και Δεθνών Σπουδών του Πανεπιστηµίου, καθηγητής Αγγελος Κότιος, αναφέρει ότι «η διάλεξη του καθηγητή κ. Ντούγκιν πραγµατοποιήθηκε στις 12 Απριλίου 2013 στο πλαίσιο του µαθήµατος “Η Εξωτερική Πολιτική της Ρωσίας”, µε διδάσκοντα τον καθηγητή κ. Ν. Κοτζιά», αλλά αυτή «έλαβε χώρα κατόπιν πρότασης του ίδιου του κ. Ντούγκιν µέσω συνεργατών του και, συνεπώς, σε καµία περίπτωση δεν προσκλήθηκε από τον καθηγητή κ. Κοτζιά».
Η τότε εκπρόσωπος Τύπου των ΑΝ.ΕΛ., Μαρίνα Χρυσοβελώνη, σε ανακοίνωσή της αναφέρει πως «είναι προφανές πως κάποιους στην Ελλάδα βολεύει περισσότερο η αναπαραγωγή ξένων µυθευµάτων, που ήδη διαψεύσθηκαν, παρά η ίδια η αλήθεια» και τονίζει πως «ο πρόεδρος των Ανεξάρτητων Ελλήνων είχε, έχει και θα συνεχίσει να έχει διεθνείς επαφές, οι οποίες πάντα γίνονται δηµόσια, µε θεσµικούς παράγοντες και στόχο έχουν την προώθηση των εθνικών µας συµφερόντων. Χαρακτηριστικό παράδειγµα, οι πρόσφατες συναντήσεις του µε κορυφαίους Ρώσους πολιτικούς στη Μόσχα, οι οποίες προφανώς ενόχλησαν πολύ ορισµένους».
Στο συγκεκριµένο δηµοσίευµα των «F.T.» εξάλλου γίνεται αναφορά και στον Ρώσο ολιγάρχη Κονσταντίν Μαλοφέγιεφ -φερόµενο ως χρηµατοδότη των φιλορωσικών αποσχιστικών κινηµάτων στην Ουκρανία-, στον γάµο του οποίου είχαν παραστεί ο Π. Καµµένος, αλλά και ο επιχειρηµατίας Ιβάν Σαββίδης. Αµέσως µετά, τον Φεβρουάριο του 2015, ακολουθεί ανάλογου περιεχοµένου δηµοσίευµα στη «Wall Street Journal», που και πάλι προβάλλει τις ρωσικές σχέσεις της νέας ελληνικής κυβέρνησης. Για τον Πάνο Καµµένο γράφει ότι έχει συχνές επισκέψεις στη Μόσχα και έχει συναντηθεί µε τον πρόεδρο της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της ρωσικής ∆ούµας και τον αναπληρωτή αντιπρόεδρο της Επιτροπής Άµυνας.
*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Παραπολιτικά» στις 4/3/2022