Η συγγνώµη του Κυριάκου Μητσοτάκη, µε φόντο τις καταστροφικές πυρκαγιές στην Αττική, την Εύβοια, την Πελοπόννησο και άλλες περιοχές της χώρας, είναι βέβαιο ότι θα συµπεριληφθεί στη λίστα µε τις πλέον συζητηµένες φράσεις Ελλήνων πρωθυπουργών.
Βλέπετε, όχι µόνο ήταν η πρώτη που ακούστηκε εδώ και πολλές δεκαετίες, αλλά επρόκειτο για µια τοποθέτηση που, όπως ήταν φυσικό, αµφισβητήθηκε έντονα από τον ΣΥΡΙΖΑ και τα ΜΜΕ που πρόσκεινται στην αξιωµατική αντιπολίτευση, ενώ στάθηκε αφορµή για να ξεσπαθώσουν οι ακτιβιστές του πληκτρολογίου από την Κουµουνδούρου.
Επειδή η συµπεριφορά που είχε επιδείξει ο Τσίπρας µετά τη µεγαλύτερη σύγχρονη τραγωδία στην Ελλάδα αποκτά ακόµη περισσότερο ενδιαφέρον ενόψει των καταστάσεων που βιώνουµε, ψάχνοντας στο ∆ιαδίκτυο βρήκα µια συνέντευξη που είχε παραχωρήσει ο πρώην πρωθυπουργός τον Σεπτέµβριο του 2018, δύο µήνες µετά το Μάτι και σχεδόν µία εβδοµάδα µετά την επιµονή του να µην ψελλίσει καν τη λέξη «συγγνώµη», παρά τις σχετικές πιεστικές ερωτήσεις των δηµοσιογράφων στο πλαίσιο της παρουσίας του στη ∆ΕΘ της ίδιας χρονιάς.
Η συνέντευξη είχε δοθεί στην Εφη Κουτσοκώστα από το Euronews, η οποία λοιπόν είχε απευθύνει στον σηµερινό αρχηγό της αξιωµατικής αντιπολίτευσης το εξής ερώτηµα: «Ηθελα να σας ρωτήσω, προσωπικά αν εσείς νιώσατε ή νιώθετε την ανάγκη να ζητήσετε συγγνώµη από τους ανθρώπους που βίωσαν αυτή την τραγωδία το καλοκαίρι». Τι είχε απαντήσει ο Αλέξης Τσίπρας; «Συγγνώµη ζήτησα έµπρακτα και όχι επικοινωνιακά», είχε αναφέρει χαρακτηριστικά, αποφεύγοντας και πάλι να χρησιµοποιήσει αυτή την… απαγορευµένη λέξη.
Σε άλλο σηµείο είχε τονίσει πως «µία από τις βασικές αιτίες αυτής της τραγωδίας δεν ήταν µόνο το φυσικό φαινόµενο, ο αέρας των 11 Μποφόρ, ή τα όποια λάθη και όποιες παραλείψεις µπορεί να έγιναν, αλλά -εν πάση περιπτώσει- για αυτά θα κρίνουν άλλοι, όχι εγώ».
Για την ιστορία, ο Μητσοτάκης µίλησε µόλις πριν από µερικά εικοσιτετράωρα ξεκάθαρα για κριτική και αυτοκριτική… Τα συµπεράσµατα, δικά σας, αν και άπαντες κρίνονται και θα κριθούν από τα αποτελέσµατα και κυρίως από τα δάκρυα και την απόγνωση εκείνων που εµπιστεύτηκαν τη ζωή και το µέλλον τους στις δεσµεύσεις του εκάστοτε πολιτικού ηγέτη.
ΠΗΓΗ: Parapolitika.gr