Χρήστος Μυτιλινιός
Ούτε λίγο ούτε πολύ βλέπουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση ότι η πανδημία, ενίσχυσε την υπαρκτή αμφισβήτηση των πολιτών για τους ηγέτες τους. Τρανταχτό παράδειγμα, οι περιφερειακές εκλογές στη Γαλλία, με το κίνημα του Μακρόν να μην μπορεί να ξεπεράσει το συνολικό ποσοστό του 7% αλλά και η βασική συνδιεκδικητής του προεδρικού θώκου Μαρίν Λεπέν, να μην μπορεί επίσης να κερδίσει ούτε μία έδρα. Βέβαια δεν ήταν το μόνο αποτέλεσμα που προκύπτει, καθώς το ιδιαίτερο του θέματος, είναι το τεράστιο ποσοστό αποχής των Γάλλων ψηφοφόρων, γεγονός που δεν έχει ξανασυμβεί σε εκλογές στη χώρα.
En Marche!
Το «Εμπρός» του Μακρόν έδωσε μια πνοή στη Γαλλία όταν ξεκίνησε. Εν μέσω διεθνούς οικονομικής κρίσης, αλλά και κρίσης αξιών της Ε.Ε., ο «εκλεκτός των τραπεζών» όπως τον αποκαλούσαν οι πολιτικοί του αντίπαλοι, κατάφερε όχι μόνο να πάρει την εξουσία, αλλά και να πρωταγωνιστήσει σε μια «γερμανική Ευρώπη», αλλάζοντας πολλές φορές την ατζέντα και εκθέτοντας πολυμερώς και πολυτρόπως την ανεπάρκεια της Καγκελαρίας της Άγκελα Μέρκελ για την υπόλοιπη Ευρώπη.
Η πανδημία του κορωνοϊού ήλθε να ταράξει τα νερά κυριολεκτικά και να φέρει ανατροπές που μέχρι πρότινος, φάνταζαν σενάρια επιστημονικής φαντασίας. Τα κράτη στα οποία είχε κυριαρχήσει η πρόοδος σε κάθε τομέα, τα φερόμενα δηλαδή και ως εξελιγμένα, βρέθηκαν ξαφνικά απροετοίμαστα απέναντι στο μεγαλύτερο εχθρό της ανθρωπότητας. Έναν αόρατο ιό. Ξαφνικά λοιπόν, η Γαλλία της προόδου και των απίστευτων συστημάτων υγείας και αντιμετώπισης κρίσεων, βρέθηκε παντελώς εκτεθειμένη απέναντι στην πανδημία. Κρούσματα, νεκροί, οικονομική κρίση, όλα μαζί συνετέλεσαν στο να χάσει ο Εμμανουέλ Μακρόν τόσο τη δημοφιλία του, όσο και την «αψεγάδιαστη» εικόνα του γνήσιου μεταρρυθμιστή που γέμισε ελπίδα και αισιοδοξία τους Γάλλους, ειδικά μετά τη διακυβέρνηση Ολάντ.
Η προοδευτική Γαλλία δεν κατάφερε να επιτύχει καμία απολύτως μεταρρύθμιση εντός της πανδημίας. Το τέλειο σύστημα υγείας, κατέρρευσε σαν τραπουλόχαρτα απέναντι στον τεράστιο εχθρό και ο Εμμανουέλ Μακρόν αυτό το πλήρωσε δημοσκοπικά.
Το «Φωτεινό παράδειγμα»
Στον αντίποδα, έχουμε τον Κυριάκο Μητσοτάκη και την περίπτωση της Ελλάδας.
Για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες, η Ελλάδα έγινε ένα φωτεινό παράδειγμα στην Ευρώπη. Η αντιμετώπιση του πρώτου κύματος της πανδημίας, αποτέλεσε για όλη την Ευρώπη, τον εμφανή τρόπο με τον οποίο έπρεπε να αντιμετωπιστεί η πανδημία σε ευρωπαϊκό επίπεδο, γεγονός που έδωσε στον Μητσοτάκη την δυναμική που χρειαζόταν, ώστε να πρωταγωνιστήσει.
Σε αντίθεση με τη Γαλλία της προόδου, η Ελλάδα, που «ήταν πολλά χρόνια πίσω», άρπαξε την ευκαιρία και έκανε ό,τι ήταν εφικτό και δυνατό, προκειμένου όχι μόνο να αντιμετωπίσει την πανδημία, αλλά στο τέλος, οι μεταρρυθμίσεις που θα έχουν εφαρμοστεί, να δημιουργούν γερά θεμέλια για την επόμενη ημέρα.
Το ψηφιακό κράτος, η ασύγκριτη πανευρωπαϊκά οργάνωση του εμβολιασμού, η αμεσότητα στη βοήθεια των επιχειρήσεων, των επιχειρηματιών και των εργαζομένων, αποτελούν πλέον βασικά κεκτημένα της Ελλάδας, αλλά και φυσικά προσωπική επιτυχία του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Lockdown και Μεταρρυθμίσεις
Ο εγκλεισμός του Lockdown, έδωσε στην κυβέρνηση ένα πρόσφορο έδαφος να προχωρήσει και σε άλλες μεταρρυθμίσεις, τόσο στην παιδεία όσο και ευρύτερα. Και η κυβέρνηση το εκμεταλλεύτηκε. Σε μια περίοδο που και να μην προχωρούσε σε μεταρρυθμίσεις, αλλά να ασχολείται μόνο με την πανδημία, κανείς δεν θα μπορούσε να της το προσάψει. Αυτό ήταν το λογικό άλλωστε.
Σήμερα, ένα βήμα πριν την κανονικότητα σε ευρωπαϊκό επίπεδο (αν και εφόσον το «παίξουμε» σωστά και δεν παραδοθούμε στη μετάλλαξη Δ), ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας Κυριάκος Μητσοτάκης, απολαμβάνει την ευρύτερη αποδοχή του κόσμου (φυσικά με απώλειες, δεν γίνεται κυβερνών κόμμα να μην έχει απώλειες), ενώ ο Εμμάνουελ Μακρόν, βρίσκεται ένα βήμα πριν αποχωρήσει από το Ελιζέ, με τους Γάλλους να στρέφονται ξανά στα παραδοσιακά τους κόμματα, της κεντροδεξιάς και της κεντροαριστεράς.