Με αφορμή τα χυδαία σχόλια του Τάσου Ξιαρχό για τα κιλά κοπέλας που καθόταν σε διπλανό τραπέζι και τον σάλο που ακολούθησε η Ναταλί Κάκκαβα μοιράστηκε με τους διαδικτυακούς της φίλους την προσωπική της εμπειρία.
Η δημοσιογράφος αποφάσισε να εξομολογηθεί τις δύσκολες στιγμές που πέρασε δίπλα στην παχύσαρκη μαμά της και πόσο τα σχόλια που άκουγε την έκαναν να ντρέπεται.
Με μία φωτογραφία από την παιδική της ηλικία εξομολογήθηκε την δική της ιστορία γιατί μαμά της που έχει φύγει από τη ζωή εδώ και τρία χρόνια.
Η Ναταλί Κάκκαβα ξεκίνησε περιγράφει: «Με αφορμή όλα όσα έγιναν τις τελευταίες ώρες σχετικά με τα άτομα με παραπανίσια κιλά, μου ήρθαν στον μυαλό όλα τα απαράδεκτα σχόλια που γίνονταν πρώτα σ εκείνη, αλλά φυσικα τα άκουγα κι εγώ, γιατί ήταν χοντρή.. Ναι μη μας ξενίζει η λέξη… Έτσι την αποκαλούσαν.. Μιας και είχε φτάσει ακόμα και τα 170 κιλα..» έγραψε η ίδια και συνέχισε:
»Στο σχολείο με κορόιδευαν.. Η μάνα σου είναι χοντρή.. Κι εγώ ντρεπόμουν καθε φορά που ερχόταν να με πάρει.. Πόσο λάθος.. Στο λεωφορείο, στο θέατρο, στο αεροπλάνο δυσανσχετούσαν γιατί δεν χωρούσαν να καθησουν δίπλα της.. Κι εγώ έσκυβα το κεφάλι.. Με τον πατέρα μου δεν τα πήγαιναν ποτέ καλά ίσως από τότε που πήρε κιλά… Ναι συμβαίνουν αυτά… Ας το παραδεχτούμε ακόμα και σήμερα.. Υπάρχει όμως και η άλλη εικόνα..»
Η δύσκολη καθημερινότητα της μαμάς της
«Ένας άνθρωπος που δεν μπορούσε να δέσει τα κορδόνια του.. Ένας άνθρωπος που όταν σκόνταψε στο ίδιο μας το σπίτι, λόγω του βάρους της δεν μπόρεσε να ξαναπερπατήσει.. Και έμεινε ανάπηρη.. Ένας άνθρωπος που ακόμα και όταν χρειάστηκε να νοσηλευτεί πριν το τέλος, οι μεταφορείς δεν μπορούσαν να την πάνε στο ασθενοφόρο…
Η νοσογόνος παχυσαρκία δεν είναι λόγος χλευασμού.. Ειναι μια μορφή αρρώστιας.. Θα κοροιδεύατε ποτέ κάποιον που έχει ζάχαρο; Θυρεοειδή; Καρδιά; Μάλλον όχι..
Να διευκρινίσω φυσικά ότι μιλάω για τα πολλά παραπάνω κιλά… Και όχι για κάποια κιλάκια παραπάνω..» σημειώνει η Ναταλί Κάκκαβα τονίζοντας πόσο της λείπει η μαμά της που έφυγε γρήγορα και δεν πρόλαβε να χαρεί.
Και καταλήγει: «Ευτυχώς τουλάχιστον που στην εποχή σου δεν υπήρχαν social media…»