Το τελευταίο αντίο στον θρύλο της Αθηναϊκής νύχτας Σταμάτη Κόκκοτα, που σφράγισε με την ξεχωριστή παρουσία του, τη φωνή, τα τραγούδια του και την ικανότητα να εγείρει τα πιο έντονα συναισθήματα, λένε αυτήν την ώρα στο Δημοτικό Κοιμητήριο Ζωγράφοι, εκατοντάδες φίλοι, συγγενείς και συνάδελφοι του.
Γεννημένος τον Μάρτιο του 1937 στην Αθήνα, ο Κόκκοτας εισήλθε σχετικά νωρίς στη δισκογραφία, τραγουδώντας το «Ένα μεσημέρι» του Σταύρου Ξαρχάκου και λίγο αργότερα το «Όνειρο απατηλό» του Απόστολου Καλδάρα σε στίχους Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου. Ακολούθως συνεργάστηκε με τους μεγάλους δημιουργούς της εποχής όπως τον Δήμο Μούτση, τον Γιώργο Ζαμπέτα, τον Γιώργο Χατζηνάσιο, τον Γιάννη Σπανό, τον Λυκούργο Μαρκέα, τον Βαγγέλη Πιτσιλαδή, τον Αντώνη Κατινάρη κτλ. Οι παλαιότεροι τον θυμούνται να κυκλοφορεί στο Σύνταγμα, στην Ομόνοια, την Καλλιθέα με τα πελώρια μαύρα γυαλιά του, τη χαρακτηριστική μακριά κώμη και τις φαβορίτες, ενώ τον χειμώνα πάνω από το κουστούμι φορούσε γούνα. Άνθρωπος του κέντρου της Αθήνας, ο Κόκκοτας ήταν ιδιαίτερα προσφιλής με τον κόσμο, είχε προσωπικές σχέσεις με τους επαγγελματίες και τους καταστηματάρχες ενώ μεγάλο κύκλο είχε και στις λαϊκές γειτονιές του Πειραιά.
Πέρα από τους διάσημους θαμώνες του (Ωνάση, Νιάρχους κτλ) φημίζονταν για το ακροατήριο του που από τη δεκαετία του ’70, όταν ακόμη η νυχτερινή διασκέδαση ήταν κατά βάση ανδρική υπόθεση, είχε κυρίως γυναίκες. Τραγουδούσε έως το τέλος σχεδόν της ζωής του. Απεβίωσε το περασμένο Σάββατο 1 Οκτωβρίου, μετά από πολυήμερη νοσηλεία στο «Ασκληπιείο».
Πηγή: parapolitika.gr