Με µια φαντασµαγορική συναυλία στο Θέατρο Πέτρας ξεκίνησε την καλοκαιρινή του περιοδεία ο Γιώργος Αλκαίος, που επέστρεψε µετά από έντεκα χρόνια στη µουσική σκηνή.
Ο αγαπηµένος καλλιτέχνης αποθεώθηκε από τον κόσµο, που γέµισε ασφυκτικά το θέατρο, ενώ ο ίδιος δεν κατάφερε να κρύψει τη συγκίνησή του µε το που εµφανίστηκε µπροστά τους.
Η απουσία του όλα αυτά τα χρόνια ήταν αισθητή και ο ίδιος σε µια κατάθεση ψυχής στο «S» εξηγεί τους λόγους της αποµόνωσής του, ενώ αποκαλύπτει τα νέα του σχέδια, που δεν αφορούν µόνο τη µουσική… «∆εν µε στεναχώρησε κάτι, απλώς συνειδητοποίησα ότι ήταν πολύ δύσκολος ο κώδικας να επικοινωνήσω µε τον περίγυρό µου. Οχι µε τον κόσµο… Ξαφνικά οι ταχύτητες ανέβαιναν πολύ γρήγορα και εγώ δεν την ανέχοµαι τη µεγάλη ταχύτητα. Ενιωσα την πίεση του συστήµατος, δεν άντεξα… Υπάρχει αυτό το σύστηµα. Είτε σου πάει είτε δεν σου πάει. Εγώ δεν µπορούσα µε τους φίλους µου να κάτσω να συζητήσω. Με γνωρίσατε όλοι στα 19 µου και ξαφνικά βρέθηκα 40. Ετσι έρχεται κάποια στιγµή που µπουχτίζεις και λες: “Ρε παιδιά, δεν µπορώ να ασχοληθώ µε αυτά που έχει ο χώρος, τις µικρότητες”…», εξηγεί.
Τα χρόνια που βρισκόταν στη Μήλο, εκεί όπου έχει φτιάξει ένα πανέµορφο ξενοδοχείο, το «Salt», το οποίο έχει γίνει πλέον το καταφύγιό του, δεν θέλησε ποτέ να επιστρέψει. «Αν και υπήρχαν πολλές προτάσεις, δεν το σκέφτηκα ποτέ. Είπα ότι θα αφήσω τον εαυτό µου ήρεµο να αποφασίσει µόνος του πότε είναι έτοιµος. Το άφησα πάνω του, αλλά έπρεπε να νιώσω έτοιµος να πω ότι όχι, δεν ξαναγυρίζω, γιατί δεν ξαναγυρίζω σε αυτό που έκανα», δηλώνει και εξηγεί πως σκοπός του είναι να απευθυνθεί διαφορετικά πια στον κόσµο. «Αυτό που έκανα τη δεκαετία του ’90 µέχρι το 2005, που ήµουνα ενεργός δηλαδή στη νυχτερινή Αθήνα, δεν µπορώ να το ξανακάνω – δεν θέλω, όχι δεν µπορώ. Θέλω να κάνω συναυλίες, να κάνω κάποιες παραστάσεις, να απευθυνθώ τελείως διαφορετικά στον κόσµο. Εγραψα κάποια σενάρια, έχω µπει σε άλλη κατάσταση µε τον εαυτό µου. Τρεις µήνες πριν από τον κορονοϊό υπέγραψα συµβόλαιο µε πολύ µεγάλη εταιρεία, παγκοσµίου φήµης, που έχει τα γραφεία της στην Ελλάδα, για ένα σενάριό µου, για να κάνουµε την πρώτη µου ταινία. Εχω µπει και σε άλλα πράγµατα, να βγάλω λίγο το µέσα µου…». Ο Γ. Αλκαίος αναφέρεται και στην περίοδο της αποµόνωσής του στη Μήλο. «Ηταν συγκλονιστική η απόφαση. Την κατάλαβα τον τρίτο χρόνο. Θα πω κάτι που δεν το έχω πει και είναι αστείο και λυπηρό ταυτόχρονα: Το πρώτο εξάµηνο, ενώ ήµουν στην άκρη του πουθενά, µπροστά σε έναν βράχο, όταν έπεφτα για ύπνο, άκουγα τη βοή της πόλης στα αυτιά µου, µέχρι να έρθει στο κέντρο του το σώµα και να ηρεµήσει η ψυχή. Ηταν µεγάλη αλλαγή από την Αθήνα τόσα χρόνια να πάω σε ένα ψαροχώρι. Αποµόνωση κανονική, αλλά πολύ ωραία. Ερχόντουσαν τα ξαδέρφια µου, έκλεισα το στούντιο για δύο χρόνια, µπήκα σε άλλες καταστάσεις, να φτιάξω σχέδια για τα δωµάτια που άνοιγα», εξηγεί και κλείνει λέγοντας το εξής για τους ανθρώπους: «Είµαστε τόσο βιαστικοί που δεν καταλαβαίνουµε ότι είµαστε περαστικοί και κρατάµε κακίες χωρίς να υπάρχει κανένας λόγος».
*Δημοσιεύθηκε στο ένθετο Secret της εφημερίδας Παραπολιτικά στις 18 Ιουνίου 2022