Η Φίνος Φιλμ δημοσίευσε ένα βίντεο με ξεχωριστές στιγμές της σπουδαίας ηθοποιού, που αγαπήθηκε όσο καμία άλλη.
«Την καριέρα μου την οφείλω στην Αλίκη. Ο Φίνος, όμως, με έκανε σταρ.» – Αλίκη Βουγιουκλάκη [20/7/34 – 23/7/96]
Το 1959, η Μεγάλη Κυρία της ελληνικής δημοσιογραφίας, Ελένη Βλάχου, «βαφτίζει» με την πένα της την νεαρή δημοφιλή ηθοποιό, Αλίκη Βουγιουκλάκη σε Εθνική Σταρ. Ο τίτλος αυτός της ανήκει δικαιωματικά για πάντα. Έχει κατοχυρωθεί στη μυθολογία του Ελληνικού Κινηματογράφου και στη συνείδηση όλων των Ελλήνων, ανεξαρτήτου φύλου και ηλικίας…
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα από αστική οικογένεια. Η μητέρα της προέρχονταν από το γένος του παλιού πρωθυπουργού, Αλέξανδρου Κουμουνδούρου, ενώ τον πατέρα της τον έχασε σε μικρή ηλικία. Το 1952, περνάει στη Δραματική Σχολή Εθνικού Θεάτρου και μόλις στο δεύτερο χρόνο φοίτησής της, συμμετέχει στη θεατρική παράσταση «Κατά Φαντασία Ασθενή» του Μολιέρου. Πριν ακόμη τελειώσει τη σχολή, κάνει το κινηματογραφικό της ντεμπούτο στην ταινία «Το Ποντικάκι» (1954). Ακολουθούν έντεκα ακόμα ταινίες και συνεργασίες με κορυφαίους θεατρικούς θιάσους, μέχρι να γνωρίσει τον Φίνο, το 1958. Μια γνωριμία, που άλλαξε τα δεδομένα του Ελληνικού Κινηματογράφου και σηματοδότησε μια ολόκληρη εποχή…
Ο Ντίνος Δημόπουλος της εμπιστεύεται τον πρωταγωνιστικό ρόλο στη βουκολική ταινία «Αστέρω» του 1959, η οποία γνωρίζει τεράστια εμπορική επιτυχία με τις περισσότερες εισπράξεις εισιτηρίων της χρονιάς. Την ίδια χρονιά, πρωταγωνιστεί στη δεύτερη ταινία της με τη Φίνος Φιλμ, «Το Ξύλο βγήκε από τον Παράδεισο», την περίφημη κωμωδία του Αλέκου Σακελλάριου, στην οποία υποδύεται την σκανδαλιάρα, χαριτωμένη και σκερτσόζα μαθήτρια – ένα στυλ που θα εξελιχθεί σε μανιέρα για τις νέες Ελληνίδες ηθοποιούς, με τεράστια απήχηση στον θηλυκό νεαρόκοσμο. Στην ίδια ταινία, ερμηνεύει με θαυμαστό και απαράμιλλο ταπεραμέντο τα τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι «Ροζ Γατί» και «Έχω ένα Μυστικό», τα οποία κάνουν θραύση. Οι ταινίες που γυρίζει με τη Φίνος Φιλμ σπάνε κυριολεκτικά τα ταμεία, σφραγίζοντας την ανωτερότητα και την κυριαρχία της εταιρίας, με την Αλίκη να μεταμορφώνεται σε είδωλο και να εκτοξεύει την καριέρα της.
Η συνεργασία της με τον Φίνο διαρκεί μέχρι το 1973, με ένα διάλειμμα πέντε χρόνων (1964-69), με σύνολο 19 ταινιών πρώτης διαλογής. Ο Φίνος όχι μόνο δεν της κράτησε κακία για τα χρόνια της απουσίας της, αλλά είχε δημιουργήσει μαζί με τη σύζυγό του Τζέλλα, και μια ιδιαίτερη σχέση μαζί της. Αργότερα στη ζωή της, η Τζέλλα Φίνου έγινε και νονά του μονοχαγιού της Αλίκης, Γιάννη. Το 1960, λαμβάνει το πρώτο βραβείο Α’ γυναικείου ρόλου για την ταινία «Μανταλένα», η οποία συμμετείχε και στο Φεστιβάλ Καννών, αφήνοντας πολύ καλές εντυπώσεις. Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας «Αστέρω», έρχεται πιο κοντά με τον μετέπειτα σύζυγό της Δημήτρη Παπαμιχαήλ, με τον οποίο παντρεύτηκαν το 1965 και αποτέλεσαν το πιο διάσημο ζευγάρι του Ελληνικού Κινηματογράφου και του θεάτρου. Γύρισαν μαζί μια σειρά από εμπορικές επιτυχίες και ανέβασαν πολλές αξιόλογες θεατρικές παραστάσεις, ενώ αποκτήσανε το γιo τους, Γιάννη Παπαμιχαήλ. Η προσωπική ζωή της Αλίκης ήταν πάντα στο προσκήνιο και έχουν χυθεί τόνοι μελανιού για τους δεσμούς και τους γάμους της στον τύπο της εποχής, με πιο πολυσυζητημένη τη σχέση της με το διάδοχο Κωνσταντίνο, λίγο πριν συνάψει δεσμό με τον Δημήτρη Παπαπαμιχαήλ.
Το 1962, κάνει το βήμα για διεθνή καριέρα νε την ταινία «Aliki My Love», χωρίς όμως να καταφέρει τα προσδοκώμενα. Η μεγάλη στιγμή για την Αλίκη έρχεται τo 1970, όπου πρωταγωνιστεί στη δραματική πολεμική ταινία του Νίκου Φώσκολου «Υπολοχαγός Νατάσσα». Η ταινία έσπασε το ρεκόρ εισιτηρίων, το οποίο κρατάει ακόμα και σήμερα σε εισιτήρια πρώτης προβολής, ενώ γνωρίζει μεγάλη επιτυχία και στο εξωτερικό. Τη δεκαετία του΄70 με απαρχή το μιούζικαλ «Καμπίρια» (1975), άνοιξε ένα καινούργιο κεφάλαιο στην καριέρα της, ανεβάζοντας πρωτοποριακές ακριβές παραγωγές μιούζικαλ για την Ελλάδα με τεράστια επιτυχία ( «Καμπαρέ», «Ωραία μου Κυρία», «Εβίτα» κ.α). Η τελευταία της ταινία ήταν η «Κατάσκοπος Νέλλη» (1981), ενώ στο θέατρο η τελευταία φορά που εμφανίστηκε μπροστά στο πιστό κοινό της, ήταν στις 28 Απριλίου 1996, στο γνωστό μιούζικαλ «Η Μελωδία της Ευτυχίας» το οποίο είχε ανεβάσει από το 1994.
Η προτομή της κοσμεί την πλατεία Μαβίλης, ενώ ένα θέατρο στα Βριλήσσια Αττικής φέρει το όνομά της. Η Αλίκη Βουγιουκλάκη ήταν μία ηθοποιός είδωλο και αντιπροσωπεύει καλύτερα από κάθε άλλον ηθοποιό την «χρυσή εποχή» του εγχώριου κινηματογράφου, καθώς και μία περίοδο που έχει πολιτογραφηθεί στην κοινή συνείδηση ως η εποχή της αθωότητας και της ελπίδας. Η σχέση του κοινού με τη Αλίκη ξέφυγε από τη σφαίρα του καλλιτεχνικού θαυμασμού και απέκτησε πολύ πιο οικεία κι ανθρώπινα χαρακτηριστικά. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε, που ο κόσμος την αποκαλούσε – και συνεχίζει να την αποκαλεί – με το μικρό της όνομα…
Η Αλίκη Βουγιουκλάκη και οι “Ινδιάνοι απαγωγείς” – Η άγνωστη ιστορία από τα γυρίσματα της ταινίας “Η Λίζα και η άλλη”
“Το καλοκαίρι του 1961 στα στούντιο της Φίνος Φιλμ γυρίζονται ταυτόχρονα οι κωμωδίες “Η Λίζα και η άλλη” με πρωταγωνίστρια την Αλίκη και τον Λάμπρο Κωνσταντάρα και ο “Ατσίδας” με τους Ντίνο Ηλιόπουλο, Ζωή Λάσκαρη και Παντελή Ζερβό. Με χιουμοριστική διάθεση, συντελεστές του “Ατσίδα” ντυμένοι ινδιάνοι και αγγελιοφόρο της αποστολής τον Ντίνο Ηλιόπουλο, αποφασίζουν να απαγάγουν την “Λευκή Σταρ” Αλίκη στον δικό τους χώρο προκαλώντας το γέλιο και ένα ευχάριστο κλίμα στο πλαίσιο των πολύωρων γυρισμάτων. Στη φωτογραφία η Αλίκη με τους “Ινδιάνους απαγωγείς” και τον σπουδαίο και μόνιμο μακιγιέρ και συνεργάτη του Φίνου Σταύρο Κελεσίδη”, αναφέρεται στη λεζάντα της φωτογραφίας.
