Διαχρονικά γοητευτικός, ευγενής, κοσμοπολίτης, με μια ακόρεστη νεανικότητα και μια πηγαία ζωντάνια που τον ακολουθούσε σχεδόν μέχρι το τέλος. Ισόβιος εραστής της μουσικής στο σύνολό της, με ποικίλες επιρροές, ερμηνευτής με μια φωνή – βελούδο που είχε τη δύναμη να ταξιδεύει τον ακροατή σε τοπία μαγευτικά κι αναμνήσεις γλυκιές που αφήνουν στο πρόσωπο ένα γλυκό χαμόγελο.
Αυτός ήταν ο Δάκης , ο πρίγκιπας του ελαφρού τραγουδιού που έφυγε σήμερα από τη ζωή, σε ηλικία 79 ετών, μετά από σκληρή μάχη που έδωσε με τον καρκίνο. Για πολλούς, μαζί με εκείνον, έφυγε και το πιο γλυκό κομμάτι των νιάτων τους, τα όμορφα κι ανέμελα «Καλοκαίρια» που τόσο ιδανικά συνόδευσε με την υπέροχη φωνή του.
Ο Δάκης υπήρξε μια ιδιαίτερη περίπτωση καλλιτέχνη, με ξεχωριστό προσωπικό στίγμα τόσο στις ερμηνείες του όσο και στις σκηνικές εμφανίσεις του. Γιατί το αγόρι εκείνο που είχε μεγαλώσει στις πολυπολιτισμικές γειτονιές της Αλεξάνδρειας, μαθαίνοντας να μιλά σε έξι διαφορετικές γλώσσες και άκουγε μανιωδώς μουσική στο ραδιόφωνο του σπιτιού του, ταξιδεύοντας με τις ερμηνείες του Φρανκ Σινάρτα, του Αζναβούρ, της Νάνας Μούσχουρη αλλά και της Γιοβάννας, είχε κληρονομήσει, αναμφισβήτητα, τη μουσική φλέβα από την οικογένεια της μητέρας του, από τους κόλπους της οποίας προήλθε και ο διάσημος ξάδελφός του Ντέμης Ρούσσος. Για τον Βρασίδα Χαραλαμπίδη λοιπόν, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα με το οποίο ωστόσο δεν τον αποκαλούσε ούτε καν η ίδια του η μητέρα, η μουσική ήταν μονόδρομος!
Ήταν μαθητής ακόμη όταν θα φτιάξει τα πρώτα του γκρουπ και θα τραγουδά, χωρίς χρήματα, σε διάφορα μαγαζιά της Αλεξάνδρειας. Σε ένα από αυτά τα μαγαζιά θα τον ακούσει η τραγουδίστρια Νάντια Κωνσταντοπούλου και θα τον συμβουλεύσει να έρθει στην Ελλάδα για να γίνει επαγγελματίας τραγουδιστής.
Δυο χρόνια αργότερα ο Δάκης βρίσκεται στην Αθήνα προκειμένου να σπουδάσει. Συναντά μια παρέα φίλων του, τους μουσικούς του συγκροτήματος «Πλέυ Μπόυς», και ανοίγει το πρόγραμμά τους στο κλαμπ που τραγουδάνε ερμηνεύοντας κάποια ξένα τραγούδια. Ένα βράδυ βρίσκεται ανάμεσα στο κοινό ο ιδιοκτήτης του νυχτερινού κέντρου «Αργώ». Εντυπωσιάζεται από την φωνή αλλά και από τη συνολική παρουσία του νεαρού τραγουδιστή και του ζητά να συνεργαστούν. Κάπως έτσι ξεκινά μια διαδρομή που έμελλε να έχει πολλούς φωτεινούς σταθμούς.
Μπαίνει στη δισκογραφία με τα ξενόγλωσσα κομμάτια που περιείχε ο δίσκος «Deep in the heart of Athens» του συγκροτήματος «Πλέυ Μπόυς» ενώ το 1968, με προτροπή του συνθέτη Κώστα Ξενάκη, ηχογραφεί το πρώτο ελληνικό τραγούδι της καριέρας του, με τίτλο «Γεια σου σ΄ ευχαριστώ». Οι δρόμοι, πλέον, για μια καριέρα στο ελληνικό τραγούδι, απλώνονταν ορθάνοιχτοι μπροστά του…
Η συνάντηση με τον Μίμη Πλέσσα
Στα τέλη της δεκαετίας του ’60 ο Δάκης έχει αρχίσει να κατακτά τα πιο γνωστά μουσικά στέκια της πρωτεύουσας. Από την «Αθηναία» και τα «Αστέρια» μέχρι το «Χίλτον» όπου συχνάζει όλη η αφρόκρεμα της αθηναϊκής κοινωνίας. Εκεί θα τον ακούσει ο Γάλλος παραγωγός Ζεράρ Σαχινιάν και θα ζητήσει από τον Μίμη Πλέσσα να τού γράψει ένα τραγούδι για τις ανάγκες της ταινίας του «Ζεστή Καρδιά». Κάπως έτσι ξεκινάει μια από τις σημαντικότερες καλλιτεχνικές σχέσεις της διαδρομής του τραγουδιστή η οποία θα σηματοδοτηθεί λίγους μήνες αργότερα από το διαχρονικό κομμάτι «Τόσα καλοκαίρια», σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου, που «έντυσε» μουσικά την ταινία του Γιάννη Δαλιαννίδη «Γοργόνες και Μάγκες». Το 1969 θα κυκλοφορήσει και ο πρώτος μεγάλος προσωπικός του δίσκος με την συνθετική υπογραφή του Πλέσσα. Είναι «Το Ωροσκόπιο της αγάπης» και περιλαμβάνει κάποια από τα πιο γνωστά τραγούδια του όπως τα «Εκείνο το πρωί στην Κηφισιά», «Κορίτσι στάσου να σου πω», «Μάζευα στα χέρια μου βροχή», «Στη σελίδα 18». Η συνεργασία αυτή θα εξελιχθεί σε μια καλλιτεχνική και προσωπική σχέση ζωής που θα επισφραγιστεί με δεκάδες κοινές εμφανίσεις αλλά κι έναν ακόμη δίσκο, το «Moments» του 2008, με τον Δάκη να τραγουδά τις μεγαλύτερες επιτυχίες του Πλέσσα σε επτά διαφορετικές γλώσσες.
Η επικράτηση στην αθηναϊκή νύχτα και οι μεγάλες συνεργασίες
Η έλευση της δεκαετίας του ’80 βρίσκει το όνομα του Δάκη γραμμένο με τεράστια, φωτεινά γράμματα, στις μαρκίζες των πιο γνωστών νυχτερινών κέντρων της Αθήνας: Δειλινά, Φαντασία, Νεράιδα, Αστέρια, Διογένης, Αθηναία, Ρεξ…Το κοινό τον λατρεύει, ιδιαιτέρως οι γυναίκες που βρίσκουν σε εκείνον ένα μοναδικό συνδυασμό ευγένειας, κομψότητας και ρομαντισμού.
Το 1971 τολμά να αλλάξει τις συνήθειες της νυχτερινής διασκέδασης παρουσιάζοντας, για πρώτη φορά, στα «Δειλινά», ένα μουσικό – χορευτικό πρόγραμμα με τις αδελφές Μπρόγιερ που φέρνει νέο, κοσμοπολίτικο αέρα.
Το ταλέντο του όμως αναγνωρίζεται και από τον καλλιτεχνικό κόσμο της εποχής, ιδιαίτερα τους δημιουργούς του ελαφρού τραγουδιού που ανακαλύπτουν στη φωνή του έναν εξαιρετικό εκφραστή του. Ανάμεσά τους ο Γιάννης Σπανός, ο Γιώργος Χατζηνάσιος αλλά και ο Κώστας Χατζής που τον παίρνει να τραγουδήσει στο πλευρό του, μαζί με την Ελπίδα, στον «Σκορπιό» της Πλάκας, σε ένα μουσικό πρόγραμμα που άφησε εποχή.
Η συνεργασία του με τον Κώστα Χατζή θα σταθεί αφορμή για μία ακόμη πολύ σημαντική σχέση του, αυτή με την Μαρινέλλα. Οι δυο τους θα εμφανιστούν μαζί για δύο ιδιαίτερα επιτυχημένες σεζόν στο «ΖΟΟΜ» της Πλάκας δημιουργώντας όμορφες μουσικές αναμνήσεις.
Μία επίσης σημαντική κυρία του ελληνικού τραγουδιού με την οποία συνέπραξε ο Δάκης ήταν η Αλέκα Κανελλίδου. Συναντήθηκαν στις αρχές του ’80 και δούλεψαν μαζί για μια ολόκληρη πενταετία.
Τα χρόνια που θα ακολουθήσουν ο Δάκης αποτελεί βασικό «συστατικό» των μουσικών προγραμμάτων ελαφρού τραγουδιού που παρουσιάζονται με διάφορες μικρές σκηνές της Αθήνας αλλά και σε ανοιχτές συναυλίες.
Παρότι τα χρόνια περνούν εκείνος παραμένει αεικίνητος, σχεδόν αναλλοίωτος, με την διαχρονική του κομψότητα, το λαμπερό του χαμόγελο και την αστείρευτη ενέργειά του να του χαρίζουν επάξια τον τίτλο του «τραγουδιστή χωρίς ηλικία»!