Είκοσι χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από τον θάνατο του Στέλιου Καζαντζίδη, του ανθρώπου που μέσα από τα τραγούδια του κατάφερε να εκφράσει τις αγωνίες και τις ελπίδες των καθημερινών ανθρώπων.
Λαϊκός ερμηνευτής, τραγούδησε για τη ξενιτιά μιλώντας κατευθείαν στις καρδιές του κόσμου.
Από τη μητέρα του που ήταν η ίδια πρόσφυγας από τη Μικρά Ασία, ο μικρός Στέλιος άκουγε ως παιδί τα λαϊκά τραγούδια που έφεραν οι πρόσφυγες και από τη γιαγιά του -όπως έλεγε ο ίδιος- πήρε τις τεχνικές, τις αναπνοές, το κλάμα στη φωνή…
Στις αρχές της δεκαετίας του 60, η καριέρα του άρχισε να ανθίζει, η γνωριμία του με τη Μαρινέλλα στη Θεσσαλονίκη εξελίχθηκε σε μια λαμπρή συνεργασία και σχέση ζωής.
Μαζί έκαναν μεγάλες επιτυχίες με κορυφαίους συνθέτες, όπως ο Τσιτσάνης και ο Χιώτης και εμφανίστηκαν στα μεγαλύτερα λαϊκά κέντρα.
Τo 1965 κι ενώ βρισκόταν στο απόγειο της καριέρας του, αποφάσισε να εγκαταλείψει τα νυχτερινά κέντρα.
Στη δισκογραφία επανήλθε, έπειτα από 12 χρόνια απουσίας, το 1987.
Ο Στέλιος, όπως τον αποκαλούν οι περισσότεροι, πέθανε στις 14 Σεπτεμβρίου 2001, σε ηλικία 70 ετών, έπειτα από πολύχρονη μάχη με τον καρκίνο.