Το πρωί της Παρασκευής 3 Δεκεμβρίου, ο Γεράσιμος Σκιαδαρέσης, ο οποίος την τρέχουσα περίοδο πρωταγωνιστεί στη σειρά της ΕΡΤ «Σε Ξένα Χέρια», φιλοξενήθηκε στο «Πρωινό».
Μεταξύ άλλων, ρωτήθηκε για τη δήλωση που έκανε πριν από μερικούς μήνες πως «Ούτε οι Λιγνάδηδες, ούτε οι Φιλιππίδηδες είναι απώλεια για το θέατρο».
«Δεν υπάρχει λόγος να συνεχίζουμε να ασχολούμαστε με αυτά τα πράγματα, έχουν δρομολογηθεί οι εξελίξεις δικαστικά. Αυτό το σχόλιο σήμαινε ότι κανένας μας δεν λείπει από το θέατρο, μεμονωμένα και σαν προσωπικότητα, σαν μεγάλος… Λείπουν άνθρωποι του είδους του συγχωρεμένου του Τριανταφυλλόπουλου, που είναι αυτοί που στηρίζουν το θέατρο και εγώ αυτό θεωρώ ότι είναι η πραγματική δύναμη του θεάτρου» τόνισε αρχικά ο Γεράσιμος Σκιαδαρέσης.
Ποιοι είναι πιο πολύτιμοι σύμφωνα με τον ίδιο
Έπειτα, υποστήριξε: «Δεν χρειάζεται το θέατρο άλλους λαμπερούς ηθοποιούς. Για εμένα πολύ πιο πολύτιμοι είναι οι γύρω-γύρω και αυτοί που στηρίζουν αυτό το σύστημα. Ο κράχτης είναι για το ταμείο, αλλά για εμένα δεν είναι αυτό το θέατρο. Για μένα το θεάτρο είναι πρώτα από όλα μία δουλειά συνόλου, με αυτή τη λογική κανένας δεν είναι αναντικατάστατος. Με αυτή τη λογική δεν θα λείψει κανείς».
Παράλληλα, έκανε λόγο για τον Παύλο Χαϊκάλη: «Καταλαβαίνω απόλυτα την ανάγκη του να ζήσει, να επιβιώσει με κάποιον τρόπο. Από τη στιγμή που δεν διώκεται ποινικά, οφείλει να ζήσει. Από τη στιγμή που η δικαιοσύνη δεν έχει κάτι με τον Παύλο, καταλαβαίνω απόλυτα την ανάγκη του να δουλέψει».
Τι γίνεται τώρα στο θέατρο
Όταν ρωτήθηκε εάν, μετά από όλες αυτές τις αποκαλύψεις, έχει μπει ένα τέλος στις κακοποιητικές συμπεριφορές στο χώρο της υποκριτικής, απάντησε: «Όχι» και εξήγησε: «Είναι δυνατόν να σταματήσουν ποτέ οι κακοποιήσεις; Τι τελειώσαμε, δηλαδή, με την παρανομία; Θα φοβηθουν, αλλά πιο σημαντικό είναι να μάθουν οι άνθρωποι να μιλάνε, να βρίσκουν αυτιά να τους ακούσουν».
Αμέσως μετά πρόσθεσε: «Δεν είναι το θέμα μόνο οι “μεγάλοι κακοποιητές”, αλλά και οι “καθημερινοί μικροί κακοποιητές”, τους οποίους τους βλέπω ακόμη, άνθρωποι που βγαίνουν και στηλιτεύουν τον Φιλιππίδη, τον Λιγνάδη, στην πράξη φέρονται απαίσια».