«Η Αλίκη Boυγιουκλάκη είναι «εδώ», μοιάζει σαν να μην «έφυγε» ποτέ, τη βλέπουμε στις ασπρόμαυρες και έγχρωμες ταινίες της, στην τηλεόραση, στο TikTok. Αυτές τις μέρες, όμως, κυριολεκτικά είναι λες και την έχουμε δίπλα μας, λες και όντως βρίσκεται εν ζωή. Μόλις δημιουργήθηκε νέο κέρινο ομοίωμά της από τον Θεόδωρο Κοκκινίδη, «εμπνευσμένο από το φιλμ “Το πιο λαμπρό αστέρι”», θα πει ο καλλιτέχνης.
Την ίδια στιγμή, το κορυφαίο Ελληνικό Κινηματογραφικό Φεστιβάλ του Σαν Φρανσίσκο, που κατεβάζει αυλαία στις 30 Απριλίου και συμπληρώνει φέτος 20 χρόνια από τη γέννησή του, θα προβάλει την ξενόγλωσση ταινία του 1964 «Αliki-my love».
Ας τα πάρουμε από την αρχή. Ο δημιουργός του κέρινου ομοιώματος της πάλαι ποτέ «εθνικής σταρ» Θόδωρος Κοκκινίδης, έπειτα από ένα σοβαρό ατύχημα το περασμένο φθινόπωρο, επέστρεψε εκ νέου στο εργαστήριό του, ολοκληρώνοντας το κέρινο ομοίωμα που θα αντικαταστήσει στο Μουσείο Κέρινων Ομοιωμάτων (βρίσκεται δυτικά της Καβάλας, στην τοπική κοινότητα Κηπιών και αριθμεί 34 κέρινα ομοιώματα) το παλιό ομοίωμα της αξέχαστης σταρ από το 2001 – σημειωτέον ότι εκείνο ήταν εμπνευσμένο από τη «Μοντέρνα Σταχτοπούτα».
Ο ίδιος μίλησε για τη «μοναδική πορεία» που ακολούθησε «η Αλίκη όλης της Ελλάδας» στον χώρο του σινεμά και του θεάτρου. Ασχολήθηκε με τη «λάμψη και την αγάπη που δεχόταν από το κοινό». «Στο μυαλό μου επικρατούσαν δύο εικόνες της: αυτή του λαϊκού κοριτσιού που υποδυόταν στις ταινίες της και έφτανε στην κορυφή και της Αλίκης σταρ. Από τον πάγκο της ψαραγοράς στο “πιο λαμπρό αστέρι” και από την ταξιθεσία του θεάτρου… πρωταγωνίστρια», τονίζει. Κάπως έτσι θα τη δούμε και σε κέρινο ομοίωμα: η Αλίκη της ψαραγοράς και η Αλίκη σταρ. Μάλιστα, ο δημιουργός, μόλις του το επιτρέψει η υγεία του, σχεδιάζει να ολοκληρώσει και το ομοίωμα του Δημήτρη Παπαμιχαήλ, που είχε ξεκινήσει να φιλοτεχνεί πριν από το ατύχημα, προκειμένου να τοποθετηθεί δίπλα της. Όσο για την ταινία του φεστιβάλ είναι remastered -φυσικά σε μουσική του Μάνου Χατζιδάκι- και η προβολή της αναμένεται να συγκεντρώσει όλη τη σινεφίλ Ομογένεια των ΗΠΑ.
*Σάντυ Τσαντάκη/Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Απογευματινή την Τρίτη 25 Απριλίου