Τα ίχνη του Γιωργάκη Παρασκευόπουλου χάθηκαν στις 24 Ιουνίου 1992 σε ηλικία 10 χρόνων, στο χωριό Δήμητρα, στην ορεινή Γορτυνία.
Ο μικρός είχε ανέβει με τον παππού του στο βουνό στις πλαγιές της Γορτυνίας. Ήταν μια διαδρομή που την είχε κάνει πολλές φορές, μόνο που εκείνη την φορά δεν επέστρεψε ποτέ, με τα ίχνη του να χάνονται μυστηριωδώς και ο Γιώργος να αγνοείται μέχρι σήμερα…
Το καλοκαίρι του 1992 ο Γιώργος είχε μόλις τελειώσει την Ε΄ Δημοτικού. Οι γονείς του που ζουν στην Κρήτη, τον είχαν στείλει διακοπές στο χωριό του παππού και της γιαγιάς. Τον παρέλαβε η θεία του, αδελφή του πατέρα του και τον φρόντιζε μαζί με τα παιδιά της.
Η εξαφάνιση και οι έρευνες
Λίγες μέρες μετά την άφιξη του μικρού στη Δήμητρα Γορτυνίας, ο παππούς είχε πυρετό. Έτσι η θεία σκέφτηκε να δώσει στο 10χρονο Γιώργο τα φάρμακα και να τον στείλει παρέα με τον παππού στο βουνό που διατηρούσε τη στάνη με τα ζώα του. Κάποια στιγμή ο παππούς τον άφησε στην πηγή του βουνού να γεμίσει με νερό τα δύο παγουράκια του και πήγε στα πρόβατά του.
Όταν γύρισε δεν τον βρήκε και υπέθεσε ότι ο μικρός επέστρεψε στο χωριό. Δεν ειδοποίησε κανέναν και δεν ανέφερε το περιστατικό ούτε και στον αδελφό του που τον επισκέφτηκε στη στάνη. Η εξαφάνιση του Γιωργάκη έγινε αντιληπτή όταν ο παππούς κατέβηκε στο χωριό το επόμενο βράδυ.
Όταν συνειδητοποίησαν ότι ο μικρός Γιώργος είχε εξαφανιστεί, είχε ήδη χαθεί πολύτιμος χρόνος. Ειδοποιήθηκαν οι γονείς του στην Κρήτη και την επόμενη μέρα βρέθηκαν στη Γορτυνία. Όλο το χωριό έψαχνε τον Γιώργο. Η αστυνομία είχε επίσης, κινητοποιηθεί. Μέσα στις επόμενες εβδομάδες έγιναν έρευνες στην περιοχή από ντόπιους, μονάδες του στρατού, ελικόπτερα καθώς και από μια ειδική ομάδα Ελβετών με εκπαιδευμένα σκυλιά. Κανένας όμως, δεν κατάφερε να βρει κάποιο ίχνος του μικρού.
Οι πρώτοι μάρτυρες
Οι έρευνες δεν οδηγούσαν πουθενά και ο μητροπολίτης της περιοχής αποφάσισε να πάρει την κατάσταση στα χέρια του. Απείλησε με αφορισμό σε όποιον είχε στοιχεία και κρατούσε το στόμα του κλειστό. Έτσι 40 ημέρες μετά την εξαφάνιση, εμφανίστηκε ο πρώτος μάρτυρας. Ήταν ένας κάτοικος του διπλανού χωριού, ο οποίος την επομένη της εξαφάνισης (25/6) είδε ένα μικρό αγόρι στον περιφερειακό δρόμο κοντά στο βουνό. Τα ρούχα του αγοριού ταίριαζαν με του Γιώργου. Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι έκοψε ταχύτητα, ο μικρός δεν του έκανε σήμα και εκείνος δεν έδωσε σημασία και έφυγε. Ένας άλλος κάτοικος της περιοχής λίγο αργότερα βρήκε την τσάντα με τα παγούρια του Γιώργου σε ένα δύσβατο σημείο του βουνού.
Η εμπλοκή της Αγγελικής Νικολούλη και οι θεωρίες
Η υπόθεση του μικρού Γιώργου μπήκε στο αρχείο, χωρίς να υπάρχει κάποια βάσιμη πληροφορία για το που θα μπορούσε να βρίσκεται. Το 1995 βρέθηκε ένα παιδικό κρανίο, το οποίο όμως δεν ταυτοποιήθηκε ποτέ. Η μητέρα του 10χρονου φιλοξενήθηκε αρκετές φορές στην εκπομπή «Φως στο Τούνελ» της Αγγελικής Νικολούλη και απηύθυνε δραματική έκκληση σε όποιον γνωρίζει κάτι, να μιλήσει έστω και μετά από τόσο χρόνια.
Η ίδια άκουσε μαρτυρίες που έφτασαν πρώτη φορά στην εκπομπή. Μια πληροφορία προσκυνητή κατηύθυνε τις έρευνες σε μοναστήρι της Ιεριχούς. Εκεί μια τηλεθεάτρια πριν από χρόνια είχε συναντήσει ένα μικρό παιδί που ζούσε σε Μονή, λεγόταν Γιώργος και ήταν από την Κρήτη. Λίγο αργότερα μοναχός επικοινώνησε με το «Τούνελ» και διευκρίνισε ότι εκείνος ήταν την περίοδο αυτή «ο Γιωργάκης από την Κρήτη».
Με την Αγγελική Νικολούλη συνομίλησε και ο Αρχιμανδρίτης της Ιεριχούς, χωρίς όμως να προκύψουν στοιχεία ότι βρέθηκε εκεί ο Γιωργάκης πριν από χρόνια. Σύμφωνα με άλλες μαρτυρίες που έφτασαν στην εκπομπή, ίσως το μυστικό της εξαφάνισης του μικρού αγοριού να κρύβεται πίσω από μία εξομολόγηση στον ιερέα του χωριού.
Μια από τις πιο επικρατέστερες θεωρίες υποστήριξε ότι η εξαφάνιση του Γιωργάκη συνδέεται με μια σειρά από παρόμοιες εξαφανίσεις μικρών παιδιών στην Πελοπόννησο την περίοδο 1980-1990.
Το 1981 εξαφανίστηκε η 2χρονη Άννα στη Μάνη, το 1985 ο 6χρονος Μιχάλης στην Αρκαδία και το 1989 ο Νεκτάριος στη Μεσσηνία. Οι συνθήκες εξαφάνισης όλων των παιδιών ήταν παρόμοιες, ενώ ποτέ δεν βρέθηκε κάποιο ίχνος ή κάποιο ισχυρό στοιχείο.