«Νιώθω δικαίωση με την απόφαση του δικαστηρίου, είναι η συγγνώμη που δεν πήραμε ποτέ από αυτούς», είναι τα λόγια της μητέρας του Γιάννη Αβραμίδη,στο protothema.gr ο οποίος τον Μάιο του 2019 ενώ έκανε προπόνηση στο ΔΑΚ Βέροιας «Δ. Βικέλας», έπεσε και κατά την πτώση του χτύπησε με το κεφάλι σε σίδερο αντιστήριξης της βάσης του πήχη.
Ο νεαρός αθλητής σωριάστηκε στο έδαφος αιμόφυρτος. Μεταφέρθηκε άμεσα στο Ιπποκράτειο νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης και έκτοτε ξεκίνησε ο Γολγοθάς για να ξεπεράσει το πρόβλημά του.
Σήμερα ολοκληρώθηκε η δίκη στο πλημμελειοδικείο Βέροιας με κατηγορούμενους τον προπονητή του Γιάννη και τον διευθύνοντα σύμβουλο του νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου που έχει υποκατασταθεί από το Δήμο και τον αρμόδιο για τις αθλητικές εγκαταστάσεις του Δήμου Βέροιας.
Σύμφωνα με τον δικηγόρο της οικογένειας, Γιάννη Πουλτσίδη, οι κατηγορούμενοι κυρήχθηκαν ένοχοι για το αδίκημα της πρόκλησης σωματικής βλάβης από αμέλεια, τους επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης ενός έτους στον καθένα χωρίς αναγνώριση ελαφρυντικών .
«Θέλαμε την ποινή τους κι αυτό έγινε. Είμαστε ικανοποιημένοι. Ο Γιάννης μου ήταν παρών σε όλη τη δίκη, πληγώθηκε όταν άκουσε δύο αγαπημένους συναθλητές του να υπερασπίζονται τους κατηγορούμενους αλλά δικαιωθήκαμε. Ζητούσαμε την ποινή τους κι αυτό έγινε», λέει η μητέρα του Γιάννη .
Ο Γολγοθάς της οικογένειας
Η μητέρα του 20χρονου Γιάννη, Βαίτσα Θεοδωράκη είχε μιλήσει στο protothema.gr για τις δύσκολες ώρες που πέρασε όταν έμαθε ότι ο γιος της τραυματίστηκε σοβαρά στο κεφάλι αλλά και τον αγώνα που συνεχίζει να δίνει κοντά στο παιδί της μαζί με την οικογένειά της.
«Ο γιος μου έκανε δέκαθλο και ήταν σε ομάδα σε σύλλογο στη Βέροια. Συμμετείχε σε πανελλήνιους αγώνες, είχε όνειρα είχε ταλέντο και η ζωή του ήταν αφιερωμένη στον αθλητισμό. Όταν με πήρε ο σύζυγός μου τηλέφωνο και μου είπε ότι το παιδί μας χτύπησε πολύ άσχημα στο κεφάλι, πανικοβλήθηκα.Η ζωή μου σταμάτησε.
Ο Γιάννης την ώρα που έκανε την προπόνησή του έπεσε στο στρώμα και το στρώμα τον εκτίναξε και έπεσε δίπλα στο στυλοβάτη όπου ήταν ακάλυπτος χωρίς σφουγγαράκια ώστε να μην χτυπήσει το παιδί μου πάνω στα σίδερα.Και από ότι έμαθα αργότερα υπήρχαν γύρω από το στρώμα πεταμένα σίδερα.
Τότε ξεκίνησε ένας μεγάλος Γολγοθάς. Αρχικά το παιδί διακομίστηκε στο νοσοκομείο της Βέροιας και μετά διασωληνωμένος ο Γιάννης μεταφέρθηκε στο Ιπποκράτειο της Θεσσαλονίκης. Είχε αιματώματα στο κεφάλι και είχε βγει ένα κομμάτι του οστού από το κρανίο του, από την πλευρά που είχε χτυπήσει.Στη συνέχεια , ο Γιάννης χειρουργήθηκε και επί 21ημέρες ήταν στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του νοσοκομείου .Τα πρώτα 24ωρα ήταν κρίσιμα για τη ζωή του και εμείς είχαμε καταρρεύσει εκείνο το διάστημα» είχε πει στο protothema.gr η μητέρα του.
«Μετά από πολλά χειρουργεία και αφού αλλάξαμε νοσοκομεία και ιδιωτικές κλινικές αρχίσαμε σαν οικογένεια να ψαχνόμαστε και κάναμε κινήσεις για να πάμε στο εξωτερικό. Βρήκαμε ένα κέντρο αποκατάστασης για το παιδί μας στη Γερμανία και σε αυτό μας βοήθησε ο κ.Αυγενάκης αλλά και ο κ. Κικίλιας. Στη Γερμανία μείναμε 8 μήνες και εκεί ήταν μια νέα αρχή για τον Γιάννη μας. Ξεκίνησε να έρχεται η κίνησή του στα χέρια και στα πόδια, η νοημοσύνη του κι άρχισε σιγά σιγά να χαμογελάει.
Όταν επιστρέψαμε στην Ελλάδα πήγαμε σε ένα κέντρο αποκατάστασης στη Δράμα. Μείναμε πέντε μήνες εκεί και από τον περασμένο Δεκέμβριο είμαστε στο σπίτι μας όπου έχουμε φυσιοθεραπευτή, λογοθεραπευτή, εργοθεραπευτή και ψυχολόγο. Είναι δύσκολη η κατάσταση και τα συναίσθηματά μας είναι ανάμεικτα. Λέει λίγες λεξούλες αλλά τα γράφει στο τάμπλετ τα ξεσπάσματά του.Ο Γιάννης κάνει κάποια βήματα, υποβασταζόμενος από τον φυσιοθεραπευτή του, προσπαθεί να φάει μόνος του και υπάρχει βελτίωση αλλά έχουμε πολύ δρόμο ακόμα μπροστά μας.
Είμαι πάρα πολύ στεναχωρημένη και πληγωμένη γιατί η Ομοσπονδία του ΣΕΓΑΣ έπρεπε να σταθεί δίπλα στο παιδί και να μας στηρίξει με οποιονδήποτε τρόπο. Ο ΣΕΓΑΣεμάς τους γονείς δεν μας πήρε ποτέ ένα τηλέφωνο να μας ρωτήσει για την κατάσταση της υγείας του παιδιού μας, να μας στηρίξει και να μας συμβουλεύσει. Είμαι δυσαρεστημένη γιατί ενώ δήλωναν ότι το παιδί μου θα το έχουν σαν δικό τους παιδί κι ότι είμαστε μια οικογένεια, δεν είναι οικογένειά μας ο ΣΕΓΑΣ και αυτό φάνηκε από την αδιαφορία που έδειξε προς το πρόβλημα του παιδιού μου.
Ο προπονητής του Γιάννη, τις πρώτες μέρες ερχόταν στο νοσοκομείο αλλά μετά εξαφανίστηκε. Το παιδί μου, τον είχε τον προπονητή του σαν δεύτερο πατέρα του και κανείς δεν του στάθηκε. Δυστυχώς δεν υπάρχει κανένα πρωτόκολλο ασφάλειας αθλητή, δημοσιευμένο από καμία Ομοσπονδία με αποτέλεσμα οι υπεύθυνοι που ασχολούνται με τα παιδιά να μη γνωρίζουν αθλητικές συμπεριφορές διαχείρισης σε αθλητικό χώρο.Θέλω πραγματικά να προστατεύσω και να βοηθήσω κι άλλα παιδάκια και κανένα παιδί να μην περάσει αυτά που περνάει το δικό μου. Ο δικηγόρος μας, ο κ. Γιάννης Πουλτσίδης έχει αναλάβει με μεγάλη ευαισθησία το θέμα και όλα έχουν πάρει τη νομική οδό».
Πηγή: protothema.gr