Αναφορά στις επιστολές που άφησε ο γιος της έκανε η Μαίρη Παναγάκου, προτού αυτοκτονήσει. Σύμφωνα με την ίδια άφησε μία επιστολή στην ίδια, δύο ακόμη σε αστυνομικούς και μία σε ένα δικαστή που θεωρεί ότι τον αδίκησε, δίνοντας το την τελευταία ώθηση να αυτοκτονήσει.
Όπως είπε η ίδια μιλώντας στον ANT1: «Τραγικές μέρες είναι και σήμερα που είναι μια μέρα που για τελευταία φορά θα φιλήσω, θα αγκαλιάσω και θα τελειώσουν όλα. Ένα τέτοιο παιδί, ένας τέλειος λεβέντης, ένας τέτοιος άρχοντας θα είναι στο χώμα.
Είναι συγκλονιστικό, δεν μπορώ να το σκεφτώ ότι το παιδί μου, το μοναχοπαίδι μου, ο άνδρας μου, θα είναι δίπλα-δίπλα σε ένα νεκροταφείο κι εγώ ζω γιατί;
Δεν ξέρω… μόνο για να μπορέσω να τα πουλήσω όλα και να φύγω, να φύγω μακριά απ’ αυτόν τον καταραμένο τόπο. Μου τους πήρε όλους. Ευχαριστώ πάρα πολύ για όλη σας την στήριξη, την αγάπη, απ’ όλους σας.
Τέτοιος κόσμος, αυτό ήθελε ο γιος μου, μου είχε γράψει στην επιστολή, “γλυκιά μου μανούλα, εσύ έχεις παρά πολύ κόσμο, δεν θα σε αφήσουνε”. Και δεν με άφησαν. Αλλά κι εκείνος μηνύματα ατελείωτα αγάπης, έχει κατά κλειστεί το διαδίκτυο, κόσμος που θα έρθει απ’ όλη την Ελλάδα, από Θεσσαλονίκη, από Λάρισα, από Μεσολόγγι, από Γιάννενα για τον Αντώνη που δεν φανταζόταν ότι τον αγαπούσα τόσο.
Γιατί αν δεν είχε κλειστεί στον εαυτό του, τότε θα έβλεπε ότι τον αγαπάνε παρά πολύ και δεν άξιζε τον κόπο αυτό που έκανε. Δεν άξιζε για πέντε παλιανθρώπους, πραγματικά δεν άξιζε μια τέτοια ψυχή και ένας τέτοιος άνθρωπος να “φύγει”…
Μια συμβουλή στους γονείς, κάντε τα παιδιά σας σκληρά γιατί η καινούργια εποχή δεν θέλει ευγενής και ανθρώπους ευαίσθητους…… Χαρείτε τα παιδιά σας όσο είναι μικρά, μεγαλώνοντας και να είστε ευτυχισμένοι γονείς με τις οικογένειες σας».
Όσον αφορά τις επιστολές που άφησε πίσω ο αυτόχειρας, η μητέρα του είπε:
«Μου άφησε μια δισέλιδη επιστολή πολύ γλυκιά, πολύ τρυφερή, εξηγώντας μου ότι θα είναι ευτυχισμένος εκεί που πάει, εδώ ήταν πολύ δυστυχισμένος. Μ’ αγαπούσε, αλλά δεν ήθελε να είναι σε αυτή την άσχημη ατμόσφαιρα, την άσχημη κοινωνία.
Μου έδωσε πολλές συμβουλές τι να κάνω την επιχείρηση μου, άφησε μια επιστολή σε δύο αγαπημένους του φίλους αστυνομικούς, της Αστυνομικής Διεύθυνσης Λακωνίας και άφησε και άλλο ένα προς το Πρόεδρο Πρωτοδικών που τον αδίκησε, εξηγώντας του, τους λόγους, για ποιο λόγο θεώρησε αδικία και που ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι».