Για τον «ιδρυματισμό», δηλαδή το να ζει κανείς παρατεταμένα σε ένα ίδρυμα αλλά και για τη δική του προσωπική εμπειρία μίλησε ο πρώην βουλευτής Πέτρος Τατσόπουλος.
«Ήμουν στα 3 -4 πρώτα χρόνια της ζωής μου σε Ίδρυμα, οι αναμνήσεις έχουν περάσει στο υποσυνείδητο ή έχουν διαγραφεί εντελώς. Οι αδελφές μου όμως έμειναν από τα 6 έως τα 18 τους και φυσικά καθορίστηκαν από αυτό που λέμε ”ιδρυματισμός”», ανέφερε χαρακτηριστικά μιλώντας στον ΣΚΑΪ.
Πρόσθεσε, ότι ως ασκούμενος κοινωνικός λειτουργός στο Ίδρυμα Αγωγής Αρρένων στον Κορυδαλλό είχε εμπειρίες των παιδιών που έλεγαν τι συνέβαινε κυρίως τα απογεύματα, όταν έφευγαν οι Κοινωνικοί Λειτουργοί από τον χώρο.
Παράλληλα, ο κ. Τατσόπουλος έστιασε στη μεγάλη δυσκολία που συναντά ένα παιδί για να μιλήσει ανοιχτά για όσα βιώνει στις δομές:
«Τα εμπόδια που πρέπει να προσπεράσει ένα παιδί για φτάσει να ακουστεί η φωνή του έξω από το Ίδρυμα είναι τεράστια και τα περισσότερα παιδιά δεν μπαίνουν σε αυτόν τον κόπο. Υπάρχουν στατιστικά στοιχεία που λένε ότι η κακοποίηση μπορεί να φτάσει το 70% των περιπτώσεων».
«Και να καταγγείλει κάτι το παιδί και να πάει στο πειθαρχικό, ένα πειθαρχικό που το έχεις διορίσει εσύ,ο θύτης, θα μείνει πάλι μέσα. Το στοιχειώδες είναι να υπάρξει μία Ανεξάρτητη Αρχή όπου θα μπορώ να απευθυνθώ χωρίς φόβο. Πρέπει να εξασφαλίσουμε την προστασία του παιδιού και κυρίως ότι μετά το ίδρυμα δεν θα βρεθεί στον δρόμο».
Μάλιστα σχετικά με όσα καταγγέλονται για την «Κιβωτό του Κόσμου», τόνισε ότι δεν αποτελούν σπάνιο φαινόμενο τα περιστατικά κακοποίησης σε δομές παιδιών: «Δεν είναι η πρώτη φορά που έχουμε Κιβωτό. Υπήρχαν ανάλογες συμπεριφορές στο Αμαλίειο Ίδρυμα, από ό, τι μου είπαν οι αδελφές μου», κατέληξε ο κ. Τατσόπουλος.