Το παιχνίδι του Ερντογάν με τον πόλεμο στην Ουκρανία, αναλύει δημοσίευμα της Wall Street Journal που έρχεται σε συνέχεια άλλων για τις τακτικές του τούρκου προέδρου.
Σύμφωνα με τον δημοσιογράφο Jared Malsin, ο Τούρκος Πρόεδρος Ερντογάν χρησιμοποιεί τις παγκόσμιες επιπτώσεις της εισβολής στην Ουκρανία, με στόχο να αποσπάσει παραχωρήσεις από τη Δύση και τη Μόσχα και να επιτύχει κάποιους από τους πάγιους εγχώριους στόχους του.
Με τον ισχυρισμό πως Σουηδία και Φινλανδία φιλοξενούν Κούρδους ακτιβιστές, ο Τούρκος Πρόεδρος μπλοκάρει την ένταξη των χωρών στο ΝΑΤΟ, ενώ -όπως υπογραμμίζει το δημοσίευμα – ο Ερντογάν προσπαθεί να εξασφαλίσει πιθανόν και με την βοήθεια του τουρκικού πολεμικού ναυτικού, διόδους για τα πλοία που μεταφέρουν σιτάρι και τρόφιμα από την Ουκρανία. Την ίδια στιγμή και παρά τις αμερικανικές ενστάσεις, απειλεί να εισβάλλει κατά των Κούρδων στην βόρεια Συρία.
Σύμφωνα με την WSJ και τον δημοσιογράφο Jared Malsin, ο Πρόεδρος Ερντογάν εδώ και πάνω από δύο δεκαετίες χρησιμοποιεί μια συγκεκριμένη στρατηγική, η οποία συνίσταται στο να εκμεταλλεύεται κρίσεις για να δημιουργήσει πολιτικές ευκαιρίες και να αποσπά παραχωρήσεις τόσο από φίλους όσο και εχθρούς, ενώ ταυτόχρονα χρησιμοποιεί το ρόλο του στις διεθνείς σχέσεις για να ενδυναμώσει την εικόνα του στο εσωτερικό της Τουρκίας.
Πάντως, αξίζει να σημειωθεί ότι διεθνείς αναλυτές τονίζουν όλο και περισσότερο τη χειριστική συμπεριφορά του Τούρκου Προέδρου, με πολλούς από αυτούς μάλιστα να υποστηρίζουν ότι μακροπρόθεσμα – αν και πρόκειται για μια δύσκολη απόφαση εν μέσω μιας περιόδου αστάθειας – ίσως να συνέφερε το ΝΑΤΟ να καταφύγει στη λύση του… διαζυγίου με την Τουρκία.
Πάντως, το δημοσίευμα της WSJ κλείνει με δήλωση του Marc Pierini, πρώην αντιπροσώπου της ΕΕ στην Τουρκία που λέει ενδεικτικά «Στους κύκλους του ΝΑΤΟ επικρατεί η αντίληψη πως η Τουρκία ναι μεν είναι μαζί μας, αλλά μόνο κατά το ήμισυ».