Με τους περισσότερους πολιτικούς αναλυτές να συμφωνούν ότι ο γαλλογερμανικός άξονας βρίσκεται σε κρίση, ο Γερμανός καγκελάριος Όλαφ Σολτς επισκέπτεται σήμερα τον Γάλλο πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν στο Παρίσι, με βασικό στόχο να διασκεδαστούν οι ανησυχίες που ευλόγως δημιουργήθηκαν την προηγούμενη εβδομάδα, μετά την τρίτη κατά σειρά αναβολή της θεσμοθετημένης κοινής συνεδρίασης των κυβερνήσεων της Γαλλίας και της Γερμανίας.
Την απομάκρυνση της Γερμανίας από τη στενή συνεργασία με τη Γαλλία, αναγνώρισε άλλωστε προ ημερών ο Γάλλος υπουργός Οικονομικών Μπρούνο Λεμέρ κάνοντας λόγο για «δύσκολες στιγμές» στις σχέσεις των δύο χωρών, όπως άλλωστε και ο πρόεδρος Μακρόν, ο οποίος δήλωσε ότι «η Γερμανία βρίσκεται σε μια εποχή αλλαγής μοντέλου, ο αποσταθεροποιητικός χαρακτήρας του οποίου δεν πρέπει να υποτιμάται».
Η γαλλική εφημερίδα Le Figaro υπογραμμίζει ότι «αυτό που συμβαίνει σήμερα μεταξύ της Γαλλίας και της Γερμανίας είναι μέρος μιας βαθιάς γεωστρατηγικής αλλαγής, μιας ηπειρωτικής μετατόπισης, που ξεκίνησε εδώ και πολύ καιρό και υπόσχεται να μεταμορφώσει το πρόσωπο της Ευρώπης για πολύ καιρό». Όπως σημειώνεται σε δημοσίευμα της ίδιας εφημερίδας, στα μάτια των πρώην Σοβιετικών Δημοκρατιών, ο Ολαντ, η Μέρκελ και οι διάδοχοί τους συμβιβάστηκαν με τον Πούτιν κατά τη διάρκεια των συμφωνιών του Μινσκ για το Ντονμπάς, το 2015, ενώ ταυτόχρονα περιγράφει μία Γερμανία, «η οποία μπαίνει στον πειρασμό να αγκαλιάσει όλο και περισσότερο την ανατολική πλευρά της ΕΕ, με κίνδυνο να αποξενωθεί από το Παρίσι.
Μεταξύ άλλων, η Figaro επισημαίνει και τις «αγορές» εκ μέρους της Γερμανίας αμερικανικού εξοπλισμού εις βάρος της ευρωπαϊκής βιομηχανίας, ενώ κάνει λόγο για μια αεροπορική ασπίδα «αντί-Πούτιν», με τη Γερμανία να ηγείται, μαζί με το Ισραήλ και τις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά χωρίς τη Γαλλία .
Η εφημερίδα εκτιμά ακόμη ότι «στη Γαλλία υπολογίζουν μερικές φορές λάθος την έκταση του σοκ που προκλήθηκε στη Γερμανία από τον πόλεμο στην Ουκρανία» και ότι η ρωσική επιθετικότητα προκαλεί στο Βερολίνο «αμφισβήτηση του ευρωπαϊκού οικονομικού μοντέλου, συνειδητοποίηση των προκλήσεων ασφαλείας και αίσθημα ενοχής απέναντι στους γείτονες». Κατά την εφημερίδα, η Γερμανία ξαφνικά γίνεται και πάλι γεωπολιτικός παίκτης και σημειώνει πως σε σε αυτή την τεκτονική μετατόπιση πλακών, δεν είναι η Γερμανία που κινδυνεύει με την «απομόνωση», όπως λέει ο Μακρόν, αλλά η Γαλλία. «Ανεμπόδιστο, το Βερολίνο βλέπει τον εαυτό του ως το κέντρο μιας Ευρώπης, που εκτείνεται σημαντικά προς τα ανατολικά, από την Ουκρανία έως τα Βαλκάνια» σημειώνει η Figaro, η οποία εκτιμά ότι «εναπόκειται στη Γαλλία να επαναπροσδιορίσει, χωρίς καθυστέρηση, τις προτεραιότητές της, να επανεφεύρει την ευρωπαϊκή πολιτική της, να καθαρίσει τους δημόσιους λογαριασμούς της, αντί να ζητά βοήθεια από τις Βρυξέλλες, να αναπτύξει τις βιομηχανικές και στρατιωτικές ικανότητες της, ώστε να συνεχίσει έναν διάλογο μεταξύ ίσων με τη Γερμανία, η οποία είναι απαραίτητη για τη διατήρηση της συνοχής της Ευρώπης».
πισκέπτεται σήμερα τον Γάλλο πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν στο Παρίσι, με βασικό στόχο να διασκεδαστούν οι ανησυχίες που ευλόγως δημιουργήθηκαν την προηγούμενη εβδομάδα, μετά την τρίτη κατά σειρά αναβολή της θεσμοθετημένης κοινής συνεδρίασης των κυβερνήσεων της Γαλλίας και της Γερμανίας. Την απομάκρυνση της Γερμανίας από τη στενή συνεργασία με τη Γαλλία, αναγνώρισε άλλωστε προ ημερών ο Γάλλος υπουργός Οικονομικών Μπρούνο Λεμέρ κάνοντας λόγο για «δύσκολες στιγμές» στις σχέσεις των δύο χωρών, όπως άλλωστε και ο πρόεδρος Μακρόν, ο οποίος δήλωσε ότι «η Γερμανία βρίσκεται σε μια εποχή αλλαγής μοντέλου, ο αποσταθεροποιητικός χαρακτήρας του οποίου δεν πρέπει να υποτιμάται».
Η γαλλική εφημεριδα Le Figaro υπογραμμίζει ότι «αυτό που συμβαίνει σήμερα μεταξύ της Γαλλίας και της Γερμανίας είναι μέρος μιας βαθιάς γεωστρατηγικής αλλαγής, μιας ηπειρωτικής μετατόπισης, που ξεκίνησε εδώ και πολύ καιρό και υπόσχεται να μεταμορφώσει το πρόσωπο της Ευρώπης για πολύ καιρό». Όπως σημειώνεται σε δημοσίευμα της ίδιας εφημερίδας, στα μάτια των πρώην Σοβιετικών Δημοκρατιών, ο Ολαντ, η Μέρκελ και οι διάδοχοί τους συμβιβάστηκαν με τον Πούτιν κατά τη διάρκεια των συμφωνιών του Μινσκ για το Ντονμπάς, το 2015, ενώ ταυτόχρονα περιγράφει μία Γερμανία, «η οποία μπαίνει στον πειρασμό να αγκαλιάσει όλο και περισσότερο την ανατολική πλευρά της ΕΕ, με κίνδυνο να αποξενωθεί από το Παρίσι.
Μεταξύ άλλων, η Figaro επισημαίνει και τις «αγορές» εκ μέρους της Γερμανίας αμερικανικού εξοπλισμού εις βάρος της ευρωπαϊκής βιομηχανίας, ενώ κάνει λόγο για μια αεροπορική ασπίδα «αντί-Πούτιν», με τη Γερμανία να ηγείται, μαζί με το Ισραήλ και τις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά χωρίς τη Γαλλία .
Η εφημερίδα εκτιμά ακόμη ότι «στη Γαλλία υπολογίζουν μερικές φορές λάθος την έκταση του σοκ που προκλήθηκε στη Γερμανία από τον πόλεμο στην Ουκρανία» και ότι η ρωσική επιθετικότητα προκαλεί στο Βερολίνο «αμφισβήτηση του ευρωπαϊκού οικονομικού μοντέλου, συνειδητοποίηση των προκλήσεων ασφαλείας και αίσθημα ενοχής απέναντι στους γείτονες». Κατά την εφημερίδα, η Γερμανία ξαφνικά γίνεται και πάλι γεωπολιτικός παίκτης και σημειώνει πως σε σε αυτή την τεκτονική μετατόπιση πλακών, δεν είναι η Γερμανία που κινδυνεύει με την «απομόνωση», όπως λέει ο Μακρόν, αλλά η Γαλλία. «Ανεμπόδιστο, το Βερολίνο βλέπει τον εαυτό του ως το κέντρο μιας Ευρώπης, που εκτείνεται σημαντικά προς τα ανατολικά, από την Ουκρανία έως τα Βαλκάνια» σημειώνει η Figaro, η οποία εκτιμά ότι «εναπόκειται στη Γαλλία να επαναπροσδιορίσει, χωρίς καθυστέρηση, τις προτεραιότητές της, να επανεφεύρει την ευρωπαϊκή πολιτική της, να καθαρίσει τους δημόσιους λογαριασμούς της, αντί να ζητά βοήθεια από τις Βρυξέλλες, να αναπτύξει τις βιομηχανικές και στρατιωτικές ικανότητες της, ώστε να συνεχίσει έναν διάλογο μεταξύ ίσων με τη Γερμανία, η οποία είναι απαραίτητη για τη διατήρηση της συνοχής της Ευρώπης».