Οι φήμες για την υγεία του Βλαντιμίρ Πούτιν δίνουν και παίρνουν. Μια σειρά από δυτικά δημοσιεύματα έχουν χρεώσει στον Ρώσο πρόεδρο από την έναρξη της εισβολής στην Ουκρανία, από πάρκινσον μέχρι καρκίνο. Κατά πόσο όμως αληθεύουν αυτές οι φήμες; Ο Μαρκ Γκαλεότι ένας από τους ειδικούς σχετικά με τη Ρωσία και τις ισορροπίες εξουσίας στο Κρεμλίνο, μιλά στους Times Radio, για την υγεία του Ρώσου προέδρου και για την πιθανότητα η φημολογία να εξυπηρετεί απλώς κάποιους ευσεβείς πόθους της Δύσης.
Όπως αναφέρει η φημολογία περί ασθένειας του Πούτιν, που κανείς δεν μπορεί να επιβεβαιώσει, έχει οδηγήσεις σε εικασίες για τη διαδοχή του, γεγονός που ίσως κρύβει την εναπόθεση της ελπίδας για επίλυση των ζητημάτων που σχετίζονται με τη Ρωσία σε έναν… από μηχανής Θεό.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία, φαίνεται πως θα διαρκέσει για μήνες αν όχι για χρόνια. Οι υψηλές τιμές ενέργειας, η προσφυγική κρίση, ο κίνδυνος της επισιτιστικής ασφάλειας, οι ασκήσεις ισορροπίας για να κρατηθεί ενιαίο το δυτικό μέτωπο αποτελούν προκλήσεις που θα είναι πιο δύσκολο να διαχειριστούν με την πάροδο του χρόνου, σημείωνε ο καθηγητής, εξηγώντας πως η ιδέα του άρρωστου Πούτιν θα έδινε μία γρήγορη λύση στα προβλήματα της Δύσης.
Εάν επαληθευθούν οι φήμες μπορεί να υπάρξουν νέοι κίνδυνοι
Ωστόσο η ιδέα του άρρωστου Πούτιν, όχι μόνο δεν θα έλυνε προβλήματα ως διά μαγείας αλλά θα μπορούσε να δημιουργήσει νέους κινδύνους:
Καταρχάς, οι επικρατούσες ιατρικές εκτιμήσεις φαίνεται να συνηγορούν πως ό, τι κι αν έχει, δεν είναι πιθανό να οδηγήσει σε επικείμενο θάνατο ή ανικανότητα εκτέλεσης των καθηκόντων του. Μπορεί κάλλιστα να είναι αρκετά άρρωστος ώστε να γίνει πιο απερίσκεπτος και να ανησυχεί λιγότερο για τους μακροπρόθεσμους κινδύνους, αλλά όχι τόσο άρρωστος ώστε να είναι γρήγορα εκτός σκηνής.
Κάτι τέτοιο πιθανό θα έκανε και το καθεστώς περισσότερο κατασταλτικό, και σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα θα οδηγούσε ρε ρήγμα με την ρωσική ελίτ που για την ώρα αναλώνεται στο να τον δοξάζει.
Το πρόωρο τέλος του Πούτιν μπορεί ακόμα να επισπεύσει μια επικίνδυνη διαμάχη για την εξουσία στη Μόσχα ή την άνοδο ενός ηγέτη από τη γενιά του «Homo Sovyticus»: ένας ηγέτης σοβιετικού τύπου που θα ήταν πρόθυμος να αποδείξει ότι αυτός θα μπορούσε να πετύχει εκεί όπου ο Πούτιν είχε αποτύχει, κάτι που πιθανότατα θα οδηγούσε σε κλιμάκωση του πολέμου στην Ουκρανία.