Ο βάναυσος τρόπος με τον οποίο ο Πούτιν προσπάθησε να στερήσει την Ουκρανία από τις δυτικές επιλογές ασφαλείας που είχε επιλέξει, δηλαδή η εισβολή του ρωσικού στρατού στα εδάφη της, γυρίζουν τώρα μπούμερανγκ στο Κρεμλίνο, σύμφωνα με τον Guardian και τον διπλωματικό συντάκτη Πάτρικ Γουίντουρ.
Όπως εκτιμά ο ίδιος, εντός του τρέχοντος έτους τα ΝΑΤΟϊκά εδάφη στην Ευρώπη θα επεκταθούν περισσότερο απ’ όσο θα είχαν επεκταθεί αν η Ουκρανία είχε επιτύχει τον στόχο της ένταξής της στην Ατλαντική Συμμαχία – και από αυτήν την άποψη και ο πληθυσμός και ο πλούτος του ΝΑΤΟ θα μεγαλώσουν. Αρα, η Ρωσία θα χάσει κατά κράτος, αν ο στόχος της εισβολής στην Ουκρανία ήταν η παρεμπόδιση της επέκτασης του ΝΑΤΟ στη γειτονιά της.
Μπορεί να μην έχει ολοκληρωθεί ακόμη αυτή η διαδικασία, ωστόσο μέχρι τη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ, τον Ιούνιο, θα πράγματα θα έχουν προχωρήσει. Θα δημιουργηθούν νέα ΝΑΤΟϊκά σύνορα, 1.300 χιλιομέτρων, θα γίνει ακριβώς το αντίθετο από αυτό που ο Πούτιν επιδίωξε.
Και το χειρότερο, σύμφωνα με τον ίδιο, είναι ότι το ΝΑΤΟ θα ενισχυθεί στη Βαλτική, δίπλα στον αποκομμένο από την υπόλοιπη Ρωσία θύλακα του Καλίνινγκραντ, όπου και η ρωσική βάση.
Αλλαγή σχεδίων
Όπως παρατηρεί ο αρθρογράφος του Guardian, με την εισβολή στην Ουκρανία, ο Πούτιν νόμιζε ότι είχε εκτοξεύσει έναν πύραυλο εναντίον της Δύσης, όμως αποδεικνύεται ότι του γυρίζει μπούμερανγκ». Να, τον περασμένο Δεκέμβριο η ιδέα της ένταξης της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ ενθουσίαζε μόλις το 24% των πολιτών της. Τέσσερις μήνες αργότερα όμως, η κατάσταση έχει αλλάξει άρδην. Η λαϊκή υποστήριξη στη ΝΑΤΟϊκή προοπτική της Φινλανδίας ανήλθε στο 68%.
Η πρωθυπουργός της χώρας, Σάνα Μάριν, δήλωσε ότι η Ρωσία δεν είναι ο καλός γείτονας που οι Φινλανδοί νόμιζαν. Βάσει των υπαρχουσών πληροφοριών από το Ελσίνκι, η φινλανδική αίτηση ένταξης στη Συμμαχία θα κατατεθεί στο ΝΑΤΟϊκό αρχηγείο των Βρυξελλών το αργότερο μέχρι το τέλος του Μαΐου.
Σε ό,τι αφορά τη Σουηδία, ο φινλανδικός ενθουσιασμός δείχνει να την παρασύρει και αυτήν σε γρήγορες κινήσεις. Από τη σκοπιά του ΝΑΤΟ βλέποντας κανείς, το ιδανικό σενάριο είναι οι δύο χώρες να εισέλθουν συγχρόνως στο αμυντικό κλαμπ της Δύσης.
Μοναδική λύση
Προς το παρόν, οι δύο χώρες δηλώνουν διά των πρωθυπουργών τους ότι «επιδιώκεται συντονισμός, ωστόσο δεν είναι και όρος: η μία χώρα δεν υπαγορεύει χρονοδιαγράμματα στην άλλη».
Πάντως, ο πόλεμος στην Ουκρανία έδειξε στα δύο κράτη του ευρωπαϊκού Βορρά ότι δεν υπάρχει κανένα σχέδιο καλύτερο από την πλήρη ένταξή τους στο ΝΑΤΟ – ούτε η στενότερη αμυντική συνεργασία Σουηδίας-Φινλανδίας ούτε η εταιρική σχέση τους με το ΝΑΤΟ δεν μπορούν να εξασφαλίσουν με αποτελεσματικότερο τρόπο την ειρήνη.
Ενδέχεται η διαδικασία έγκρισης των αιτήσεων να είναι μακρά, αν προκύψει ζήτημα εξαίρεσής τους από την εγκατάσταση στρατευμάτων ή συγκεκριμένων όπλων, βάσεων κ.λπ., στο έδαφός τους, ωστόσο η χρονοτριβή εγκυμονεί κινδύνους: η Ρωσία θα αντιδράσει.
Το ζήτημα είναι, όμως, πώς θα αντιδράσει.
Ο αρθρογράφος του βρετανικού δικτύου καταλήγει με ένα ρητορικό ερώτημα: «Παρ’ όλη τη συζήτηση περί κόκκινων γραμμών και πυρηνικών όπλων, είναι πραγματικά ικανή η Ρωσία να ανοίξει και δεύτερο μέτωπο προς Βορρά, όταν το κύριο μέτωπο στα νοτιοδυτικά της, το Ουκρανικό, αποδεικνύεται τόσο δαπανηρό σε απώλειες, σε κύρος και σε χρήμα;…»