Σε μια ήσυχη, αγροτική γειτονιά 70 χιλιόμετρα δυτικά του Κιέβου, το BBC μίλησε με την 50χρονη «Άννα». Το όνομά της έχει αλλαχθεί για την προστασία της.
Η Άννα περιγράφει ότι στις 7 Μαρτίου βρισκόταν στο σπίτι με τον σύζυγό της όταν εισέβαλε ένας ξένος στρατιώτης. «Με την απειλή όπλου, με πήγε σε ένα κοντινό σπίτι. Με διέταξε: ‘Βγάλε τα ρούχα σου αλλιώς θα σε πυροβολήσω’. Απειλούσε συνεχώς ότι θα με σκοτώσει αν δεν έκανα ό,τι μου έλεγε. Στη συνέχεια άρχισε να με βιάζει».
Η Άννα περιέγραψε τον δράστη της ως έναν νεαρό, αδύνατο, Τσετσένο μαχητή που είχε συμμαχήσει με τη Ρωσία.
«Ενώ με βίαζε, μπήκαν άλλοι τέσσερις στρατιώτες. Νόμιζα ότι ήμουν καταδικασμένη. Αλλά τον πήραν μακριά. Δεν τον ξαναείδα ποτέ», είπε. Πιστεύει ότι την έσωσε μια ξεχωριστή μονάδα Ρώσων στρατιωτών. Η Άννα επέστρεψε στο σπίτι της και βρήκε αιμόφυρτο τον σύζυγό της. Είχε πυροβοληθεί στην κοιλιά.
«Είχε προσπαθήσει να τρέξει πίσω μου για να με σώσει, αλλά χτυπήθηκε από μια σφαίρα» είπε. Μαζί αναζήτησαν καταφύγιο στο σπίτι ενός γείτονα. Δεν μπορούσαν να μεταφέρουν τον σύζυγό της στο νοσοκομείο λόγω των μαχών. Πέθανε από τα τραύματά του δύο ημέρες αργότερα.
Η Άννα δεν σταμάτησε να κλαίει όσο αφηγείτο την ιστορία της.
Έδειξε στους δημοσιογράφους πού έθαψε, με τη βοήθεια των γειτόνων της, τον σύζυγό της, στην πίσω αυλή του σπιτιού τους. Ένας ξύλινος σταυρός στέκεται στην κεφαλή του τάφου. Η Άννα είπε στο βρετανικό δίκτυο ότι βρίσκεται σε επικοινωνία με το τοπικό νοσοκομείο και λαμβάνει ψυχολογική υποστήριξη.
Όταν έφυγαν, βρήκα ναρκωτικά και Viagra
Οι στρατιώτες που την «έσωσαν» έμειναν στο σπίτι της για λίγες ημέρες. Λέει ότι την σημάδευαν με το όπλο τους και της ζητούσαν να τους δώσει τα υπάρχοντα του συζύγου της.
«Όταν έφυγαν, βρήκα ναρκωτικά και Viagra. Ήταν μαστουρωμένοι και συχνά μεθυσμένοι. Οι περισσότεροι από αυτούς είναι δολοφόνοι, βιαστές και πλιατσικολόγοι. Μόνο λίγοι είναι εντάξει».
Λίγο πιο κάτω από το σπίτι της Άννας, οι ρεπόρτερ έμαθαν για μία άλλη ανατριχιαστική ιστορία. Μια γυναίκα φέρεται να βιάστηκε και να δολοφονήθηκε, και οι γείτονες λένε ότι το έκανε ο ίδιος άνδρας που βίασε και την Άννα, πριν εισβάλει στο σπίτι της Άννας.
Το θύμα ήταν γύρω στα 40. Την έβγαλαν από το σπίτι της και την κράτησαν αιχμάλωτη στην κρεβατοκάμαρα ενός κοντινού σπιτιού, του οποίου οι κάτοικοι το είχαν εγκαταλείψει με την έναρξη του πολέμου. «Το καλοδιακοσμημένο δωμάτιο, με την περίτεχνη ταπετσαρία και το κρεβάτι με το χρυσό κεφαλάρι, είναι τώρα ένας ανατριχιαστικός τόπος εγκλήματος. Υπάρχουν μεγάλες κηλίδες αίματος στο στρώμα και στο πάπλωμα» περιγράφει το BBC.
Σε μια γωνία κρέμεται ένας καθρέφτης με ένα μήνυμα γραμμένο με κραγιόν, που φαίνεται να υποδεικνύει πού θάφτηκε το θύμα.
Η Oksana, μια γειτόνισσα, είπε στους δημοσιογράφους ότι το είχαν αφήσει εκεί Ρώσοι στρατιώτες που βρήκαν το πτώμα της γυναίκας και το έθαψαν. «Μου είπαν [οι Ρώσοι στρατιώτες] ότι η γυναίκα είχε βιαστεί και ότι ο λαιμός της ήταν είτε κομμένος είτε μαχαιρωμένος και ότι αιμορραγούσε μέχρι θανάτου. Είπαν ότι υπήρχε πολύ αίμα».
Η γυναίκα θάφτηκε σε έναν πρόχειρο τάφο στον κήπο του σπιτιού.
Μια μέρα μετά την επίσκεψή των δημοσιογράφων στο σημείο, η αστυνομία προχώρησε σε εκταφή του πτώματος για να διερευνήσει την υπόθεση. Το πτώμα βρέθηκε χωρίς ρούχα και με ένα βαθύ, μακρύ, κόψιμο στο λαιμό.
Ο Andrii Nebytov, ο αρχηγός της αστυνομίας της περιοχής του Κιέβου, μας είπε για μια άλλη υπόθεση που διερευνούν σε ένα χωριό 50 χιλιόμετρα δυτικά του Κιέβου.
Μια τριμελής οικογένεια – ένα ζευγάρι γύρω στα τριάντα και το μικρό τους παιδί – ζούσε σε ένα σπίτι στην άκρη του χωριού.
«Στις 9 Μαρτίου, αρκετοί στρατιώτες του ρωσικού στρατού μπήκαν στο σπίτι. Ο σύζυγος προσπάθησε να προστατεύσει τη γυναίκα και το παιδί του. Έτσι, τον πυροβόλησαν στην αυλή», δήλωσε ο κ. Nebytov.
«Ύστερα από αυτό, δύο στρατιώτες βίασαν επανειλημμένα την σύζυγο. Έφευγαν και επέστρεφαν. Γύρισαν τρεις φορές για να τη ξαναβιάσουν. Απείλησαν ότι αν αντισταθεί θα έκαναν κακό στο μικρό της αγόρι. Για να προστατεύσει το παιδί της δεν αντιστάθηκε».
Όταν οι στρατιώτες έφυγαν, έκαψαν το σπίτι και πυροβόλησαν τα σκυλιά της οικογένειας. Η γυναίκα διέφυγε με τον γιο της και στη συνέχεια επικοινώνησε με την αστυνομία. Ο Nebytov λέει ότι η ομάδα του τη συνάντησε και κατέγραψε τη μαρτυρία της.
Συγκεντρώνουν αποδεικτικά στοιχεία το σπίτι της οικογένειας – από όσα ερείπια έχουν απομείνει. «Μόνο μερικά ίχνη μιας προηγούμενης ειρηνικής, συνηθισμένης ζωής βρίσκονται στα απανθρακωμένα ερείπια. Είδαμε ένα παιδικό ποδήλατο, ένα λούτρινο άλογο, το λουρί ενός σκύλου και το χειμερινό παπούτσι ενός άνδρα με γούνινη επένδυση.»
Ο σύζυγος θάφτηκε στον κήπο από τους γείτονες. Η αστυνομία έχει τώρα θα ανασύρει το πτώμα του για εξέταση. Σκοπεύουν να παραπέμψουν την υπόθεση στα διεθνή δικαστήρια.
Η διαμεσολαβητής της Ουκρανίας για τα ανθρώπινα δικαιώματα Lyudmyla Denisova λέει ότι καταγράφουν αρκετές τέτοιες περιπτώσεις.
«Περίπου 25 κορίτσια και γυναίκες ηλικίας 14 έως 24 ετών βιάστηκαν συστηματικά κατά τη διάρκεια της κατοχής στο υπόγειο ενός σπιτιού στην Μπούσα. Εννέα από αυτές είναι έγκυες» δήλωσε η ίδια. «Οι Ρώσοι στρατιώτες τους είπαν ότι θα τις βίαζαν σε σημείο που δεν θα ήθελαν σεξουαλική επαφή με κανέναν άνδρα, για να τις αποτρέψουν από το να αποκτήσουν ουκρανικά παιδιά».
Λέει ότι δέχονται αρκετές κλήσεις στις γραμμές υποστήριξης – και λαμβάνουν πληροφορίες μέσω Telegram.
«Μια 25χρονη γυναίκα τηλεφώνησε για να μας πει ότι η 16χρονη αδελφή της βιάστηκε στο δρόμο μπροστά στα μάτια της. Είπε ότι φώναζαν «Αυτό θα συμβεί σε κάθε ναζιστική πόρνη» καθώς βίαζαν την αδελφή της», δήλωσε η κ. Denisova.
Δημοσιογράφοι την ρώτησαν αν είναι δυνατόν να εκτιμηθεί η κλίμακα των σεξουαλικών εγκλημάτων που διαπράχθηκαν από τα ρωσικά στρατεύματα εν μέσω κατοχής.
«Είναι αδύνατο προς το παρόν, διότι δεν είναι όλες πρόθυμες να μας πουν τι τους συνέβη. Η πλειονότητά προς το παρόν ζητά ψυχολογική υποστήριξη, οπότε δεν μπορούμε να τα καταγράψουμε αυτά ως εγκλήματα αν δεν μας δώσουν τη μαρτυρία τους», δήλωσε η κ. Denisova.
Λέει ότι η Ουκρανία επιθυμεί τη σύσταση ειδικού δικαστηρίου από τα Ηνωμένα Έθνη για να δικάσει προσωπικά τον Βλαντιμίρ Πούτιν για κατηγορίες περί εγκλημάτων πολέμου, συμπεριλαμβανομένων των βιασμών.
«Θέλω να ρωτήσω τον Πούτιν, γιατί συμβαίνει αυτό;» λέει η Άννα. «Δεν καταλαβαίνω. Δεν ζούμε στη Λίθινη Εποχή, γιατί δεν μπορεί να διαπραγματευτεί; Γιατί προχωρά σε κατοχή και σκοτώνει;»