Ένα από τα αποτελέσματα της πανδημίας COVID είναι ότι η εργασιακή ζωή των ανθρώπων έχει αλλάξει. Η εργασία στο σπίτι και η υβριδική εργασία έχουν επικρατήσει, μετά από συνεχώς μεταβαλλόμενους κυβερνητικούς κανόνες και κατευθυντήριες γραμμές.
Σε παγκόσμιο επίπεδο, οι εργαζόμενοι αναφέρουν πολλές προκλήσεις που σχετίζονται με την πανδημία – απώλεια θέσεων εργασίας, έλλειψη επαγγελματικής εξέλιξης, απώλεια της αίσθησης του ανήκειν με τους συναδέλφους.
Η μελέτη μας διερεύνησε τον αντίκτυπο του COVID-19 στις εργαζόμενες γυναίκες στη Νότια Αφρική. Πραγματοποιήσαμε έρευνα σε 402 εργαζόμενες γυναίκες. Οι περισσότερες ήταν ηλικίας 36-45 ετών, παντρεμένες ή συζούσες, και πιο μορφωμένες από τις εργαζόμενες γυναίκες της Νότιας Αφρικής γενικά (44,5% κατείχαν μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών). Εξετάσαμε ειδικότερα την ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής, την ευημερία και την οριακότητα (αβεβαιότητα κατά τη διάρκεια μιας περιόδου αλλαγής).
Περίπου οι μισές γυναίκες (52%) εκπαίδευαν τα παιδιά τους στο σπίτι κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Από αυτές, το 30% δήλωσε ότι ήταν αποκλειστικά υπεύθυνες και το 31% ότι ήταν κυρίως υπεύθυνες για την κατ’ οίκον εκπαίδευση. Τα αποτελέσματα αυτά υποστηρίζουν τα ευρήματα ότι οι εργαζόμενες γυναίκες αναγκάστηκαν να προσαρμοστούν γρήγορα στην εξ αποστάσεως εργασία, αντιμετωπίζοντας παράλληλα ποικίλες ψυχολογικές, κοινωνικές και οικονομικές επιπτώσεις στην ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής.
Οι συναισθηματικές αντιδράσεις της ομάδας του δείγματος κατά τη διάρκεια των αρχικών σταδίων της πανδημίας COVID-19 έδειξαν ότι η αρχική ανησυχία, ο φόβος και το αίσθημα της καταπίεσης μετατράπηκαν σε αισιοδοξία σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα. Το εύρημα αυτό δίνει ενθαρρυντικά νέα σχετικά με τη διασφάλιση της ευημερίας των γυναικών κατά τη διάρκεια δύσκολων περιόδων και τα μέτρα που μπορούν να ληφθούν για την ενίσχυση της ευημερίας.
Οι εμπειρίες των γυναικών
Η ευημερία είναι το μέτρο των ικανοτήτων αντιμετώπισης ενός ατόμου. Ειδικότερα, αναφέρεται στην αίσθηση ότι μπορούν να ελέγχουν τις πράξεις τους και ότι η συμπεριφορά τους ταιριάζει με τις προσωπικές τους αξίες και στόχους (συχνά αποκαλούμενη “αυθεντικότητα”).
Η οριακότητα αφορά το πέρασμα από μια κοινωνική πραγματικότητα σε μια άλλη. Μια οριακή κατάσταση εμφανίζεται όταν η ζωή βρίσκεται σε μετάβαση και, ως αποτέλεσμα, η αβεβαιότητα και η σύγχυση αντικαθιστούν τους προηγουμένως σαφείς και καλά εδραιωμένους κανόνες και ρόλους. Αυτές οι μεταβάσεις, αν και περιορισμένες χρονικά, είναι αρκετά αβέβαιες και ασαφείς ώστε να οδηγούν σε αλλαγές στις καθιερωμένες ή παραδοσιακές αντιλήψεις, πεποιθήσεις και συμπεριφορές κοινωνικών ρόλων.
Τα όσα μας είπαν οι γυναίκες μπορούν να συνοψιστούν σε τρία θέματα.
Το ένα ήταν ότι έπρεπε να προσαρμοστούν γρήγορα σε ένα νέο εργασιακό περιβάλλον και στη νέα πραγματικότητα της εργασίας στο σπίτι. Η μετάβαση είχε ως αποτέλεσμα ένα επίπεδο πολυπλοκότητας που δεν είχαν βιώσει ποτέ πριν. Χρειάστηκε ξαφνικά να χειριστούν τις διάφορες ευθύνες που συνδέονται με αυτή την απροσδόκητη μετάβαση. Ήρθαν αντιμέτωποι με την κατ’ οίκον εκπαίδευση, την αύξηση των αγγαρειών κατά τη διάρκεια της πανδημίας και τη σύγκρουση με τον σύζυγο ή τον σύντροφό τους σχετικά με τις αγγαρείες και τα οικονομικά.
Δεύτερον, οι εργαζόμενες γυναίκες βίωσαν πολύπλοκες συναισθηματικές διαδρομές ως αποτέλεσμα της πανδημίας. Η ευημερία τους υπέφερε ως αποτέλεσμα των πολλαπλών, απρογραμμάτιστων αλλαγών που αντιμετώπισαν – και όχι από επιλογή.
Τέλος, οι γυναίκες έπρεπε να δημιουργήσουν ένα γραφείο στο σπίτι και να προσαρμοστούν στις μεταβαλλόμενες συνθήκες εργασίας, ενώ παράλληλα αντιμετώπιζαν τις ευθύνες που συνδέονται με τη σχέση και την απόκτηση παιδιών. Πολλαπλές διαστάσεις της ζωής, οι οποίες προηγουμένως μπορούσαν να διαχειριστούν ξεχωριστά για να εξυπηρετήσουν τις επιλογές καριέρας, έπρεπε τώρα να συνδυαστούν με απροσδόκητους τρόπους.
Ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής
1) Οι διευθυντές πρέπει να γνωρίζουν και να βοηθούν τις γυναίκες εργαζόμενες να θέτουν όρια. Αυτά τα όρια θα είναι συγκεκριμένα για το άτομο.
2) Η οργανωτική κουλτούρα πρέπει να προσαρμοστεί και να υιοθετήσει το σεβασμό των τεχνολογικών ορίων σε έναν κόσμο υβριδικής και κατ’ οίκον εργασίας. Πρέπει να οριστεί μια νέα “τεχνολογική” εθιμοτυπία. Η επιμονή στην είσοδο στο γραφείο ενός συναδέλφου, η διακοπή ενός οικογενειακού δείπνου ή η προσδοκία άμεσης απάντησης στην εργασία αργά το βράδυ θεωρούνται απαράδεκτα, ακόμη και αντικοινωνικά. Όταν πρόκειται για απομακρυσμένη εργασία ή ηλεκτρονικές επικοινωνίες, η συμπεριφορά αυτή θεωρείται κατά κάποιο τρόπο αποδεκτή. Το “always on” για τις εργαζόμενες γυναίκες μπορεί να οδηγήσει σε δυσάρεστες επιλογές μεταξύ των προσωπικών τους ευθυνών και της καριέρας τους.
3) Η τεχνολογία των πληροφοριών πρέπει να επανεξεταστεί ώστε να διασφαλιστεί ότι οι εργαζόμενοι διαθέτουν το απαιτούμενο υλικό, λογισμικό και τεχνική υποστήριξη για την εξ αποστάσεως εργασία, ώστε να κάνουν παραγωγικά τη δουλειά τους.
Ευημερία
1) Ενώ οι γυναίκες ανέφεραν αρχικά άγχος και φόβο, τα συναισθήματα αυτά υποχώρησαν αρκετά γρήγορα. Οι διευθυντές θα πρέπει να κατανοήσουν ότι η “νέα κανονικότητα” της εργασίας έχει οδηγήσει σε μεγάλη αναστάτωση και εξακολουθεί να οδηγεί σε προκλήσεις και απαιτήσεις, οι οποίες πρέπει να διερευνηθούν σε ατομική βάση.
2) Οι εργοδότες θα πρέπει να λάβουν μέτρα για την αύξηση της ανεξαρτησίας και της υποστήριξης των εργαζομένων στην “εργασία” – συμπεριλαμβανομένων των ειδικών προκλήσεων της εργασίας στο σπίτι – για την ενίσχυση της ψυχικής υγείας των εργαζόμενων γυναικών.
3) Να καταστεί η ευέλικτη εργασία ο νέος κανόνας, ώστε να διασφαλιστεί η ενίσχυση της ισορροπίας μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής και της ευημερίας των εργαζόμενων γυναικών.
Οριακότητα
1) Ηγηθείτε με ενσυναίσθηση. Ενημερωθείτε από τις γυναίκες υπαλλήλους, οι οποίες έχουν βιώσει πολύ μεγαλύτερες απαιτήσεις στο χρόνο τους από ό,τι οι άνδρες συνάδελφοί τους ως αποτέλεσμα της πανδημίας, για το ποιες είναι οι προσδοκίες τους σχετικά με την εργασία τους.
2) Η διοίκηση θα πρέπει να λάβει ρητά μέτρα για την αποφυγή υβριδικών χώρων εργασίας δύο ταχυτήτων, με ορισμένους υπαλλήλους να αλληλεπιδρούν στο γραφείο, ενώ άλλοι να μένουν πίσω.
3) Η διοίκηση πρέπει να διατηρήσει τη δέσμευση και να ενσωματώσει τους απομακρυσμένους υπαλλήλους στις συνεδριάσεις και τις κοινωνικές εκδηλώσεις. Για άλλη μια φορά, με έμφαση στην ιδιαίτερη κατάσταση των γυναικών εργαζομένων.
Πηγή: theconversation.com