Αλλαγή της τακτικής του Βλαντίμιρ Πούτιν βλέπουν οι New York Times, σχετικά με την «γραμμή» ότι η ζωή στη Ρωσία συνεχίζεται κανονικά παρά τον πόλεμο που εξελίσσεται στην Ουκρανία.
Όπως αναφέρει η αμερικανική εφημερίδα σημαντικό ρόλο για την αλλαγή γραμμής από το Κρεμλίνο έχουν παίξει τα πρόσφατα πολύνεκρα ουκρανικά χτυπήματα. Η «σφαγή στη Μακιίβκα», όπως έχει αρχίσει να περιγράφεται από τις πρώτες ώρες, το χτύπημα στους επίστρατους στην Περιφέρεια του Ντονέτσκ, ήταν ένα από αυτά, ενώ τις τελευταίες ώρες περισσότερες λεπτομέρειες γίνονται γνωστές για την ουκρανική επίθεση στην πόλη Τοκμάκ στη Ζαπορίζια.
Σε πλάνα που έδωσε στη δημοσιότητα το Κρεμλίνο την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, ο Ρώσος πρόεδρος φαίνεται να συνομιλεί με στρατιώτες, προτρέποντάς τους: «Δεν μπορούμε να εγκαταλείψουμε τίποτα. Πρέπει μόνο να πολεμήσουμε, μόνο να συνεχίσουμε».
Στη συνέχεια, ο Πούτιν λέει: «Φυσικά, υπάρχουν ακόμη πολλά που πρέπει να γίνουν».
Καθώς ο χειμώνας μπαίνει και η επέτειος του ενός έτους από την εισβολή της Μόσχας στην Ουκρανία πλησιάζει τον επόμενο μήνα, ο Πούτιν έχει εγκαταλείψει τις προηγούμενες προσπάθειές του να προστατεύσει το κοινό από τον πόνο του πολέμου και προσπαθεί τώρα να προετοιμάσει τους Ρώσους και τον στρατό του για μια μακρά μάχη, γράφουν χαρακτηριστικά οι NYT.
«Έχει γίνει πολύ λιγότερο χαλαρός, πολύ λιγότερο αισιόδοξος», δήλωσε η Τατιάνα Στανόβαγια, Ρωσίδα αναλύτρια που μελετά τον Πούτιν για την εταιρεία πολιτικών αναλύσεων R.Politik.
«Μπορείς να αισθανθείς μια ορισμένη ανησυχία, μια επιθυμία να κινητοποιήσει όλες τις δυνατές δυνάμεις για να επιτύχει τους στόχους του», σημείωσε η αναλύτρια.
Ο Πούτιν δεν προέβη σε σχόλιο σε σχέση με το πολύνεκρο χτύπημα στη Μακιίβκα παρά τη σκληρή κριτική που δέχεται η ρωσική ηγεσία από ακροδεξιούς μπλόγκερς και όχι μόνο.
Σπάνια ρωσική παραδοχή για τους νεκρούς
Το ρωσικό υπουργείο Άμυνας έχει παραδεχθεί ότι 89 άνθρωποι σκοτώθηκαν μετά το χτύπημα στην Μακιίβκα, αν και το Κίεβο κάνει λόγο για πολύ περισσότερους νεκρούς και τραυματίες (400 και 300, αντίστοιχα).
Σε επιμνημόσυνη δέηση την Τρίτη στην πόλη Σαμάρα, από όπου κατάγονταν πολλά από τα θύματα της Μακιίβκα, κάλεσαν σε εκδίκηση κατά της Ουκρανίας, σύμφωνα με βίντεο και αναφορές τοπικών μέσων ενημέρωσης. Οι αναφορές δεν εμπεριείχαν καμία κριτική στους αξιωματούχους που είναι υπεύθυνοι για τον πόλεμο.
Ωστόσο, η ασυνήθιστα γρήγορη αντίδραση του ρωσικού υπουργείου Άμυνας, το οποίο αναγνώρισε τις μαζικές απώλειες στη Μακιίβκα μία ημέρα μετά την επίθεση και υποσχέθηκε να παράσχει «κάθε αναγκαία βοήθεια και υποστήριξη» στις οικογένειες των νεκρών, έδειξε ότι το Κρεμλίνο επιδιώκει να γίνει πιο διαφανές στο εσωτερικό του από ό,τι ήταν τους πρώτους μήνες του πολέμου, σύμφωνα με τους New York Times.
Το αμερικανικό Μέσο αντιπαραβάλλει αυτή την προσπάθεια με όσα συνέβησαν μετά τη βύθιση του Moskva στη Μαύρη Θάλασσα, όταν το Κρεμλίνο ποτέ δεν παραδέχθηκε ότι υπήρξε ουκρανικό χτύπημα, αλλά και δεν ανανέωσε την ενημέρωσή του για τον αριθμό των νεκρών (μένοντας στους 27), εξοργίζοντας τους συγγενείς των θυμάτων.
Οι New York Times επισημαίνουν επίσης και τη διαφορά σε σχέση με το φετινό πρωτοχρονιάτικο μήνυμα του Πούτιν που ήταν «αφιερωμένο» στα του πολέμου, ενώ έστειλε μήνυμα στη Δύση.
«Η Δύση είπε ψέματα για την ειρήνη, ενώ ετοιμαζόταν για επίθεση», είπε ο Ρώσος πρόεδρος. «Χρησιμοποιούν κυνικά την Ουκρανία και τον λαό της για να αποδυναμώσουν και να διχάσουν τη Ρωσία», πρόσθεσε.
Ήταν η πιο πρόσφατη, και ίσως η πιο εντυπωσιακή, περίπτωση με τον Βλαντίμιρ Πούτιν να προσπαθεί να προετοιμάσει τους Ρώσους για έναν μακρύ πόλεμο, συμπεραίνουν οι New York Times.
Τι μπορεί να κρίνει την έκβαση του πολέμου
Από τη μεριά του το Time φιλοξενεί ανάλυση του Έλιοτ Άκερμαν, ο οποίος υπηρετούσε στους Πεζοναύτες, με πέντε θητείες σε Ιράκ και Αφγανιστάν. Ο Άκερμαν επιχειρεί να εντοπίσει τι μπορεί να κρίνει την έκβαση του πολέμου.
«Μαζεμένοι γύρω από χάρτες και δορυφορικές εικόνες, οι συνάδελφοί μου και εγώ έπρεπε να εξετάσουμε και τις τρεις διαστάσεις στις οποίες διεξάγεται συνήθως ο πόλεμος: ξηρά, θάλασσα και αέρας», γράφει στο γνωστό περιοδικό ο Άκερμαν.
«Αφού καταστρώναμε τα σχέδιά μας, υπήρχε πάντα ένα τελευταίο βήμα πριν από την αποστολή μας: συγχρονίζαμε τα ρολόγια μας. Αυτό το τελετουργικό αναγνώριζε την τελική διάσταση στην οποία διεξάγεται ο πόλεμος: τον χρόνο», υπογραμμίζει ο στρατιωτικός αναλυτής.
«Πολύ συχνά η ανάλυσή μας για μια σύγκρουση παραμελεί τον χρόνο ως χώρο μέσα στον οποίο οι στρατοί ελιχθούν. Αλλά στην Ουκρανία, καθώς μπαίνει ο χειμώνας και ο πόλεμος εισέρχεται στον δεύτερο χρόνο του, ο χρόνος θα αποδειχθεί καθοριστικός», τονίζει ο ίδιος.
Ο χρόνος δεν ευνοεί την Ουκρανία
«Ο χρόνος δεν είναι με το μέρος της Ουκρανίας. Μια στρατηγική μέγιστης πίεσης μπορεί να αποτελέσει τη μόνη οδό προς τη νίκη, απαιτώντας από την Ουκρανία και τους συμμάχους της να παραμείνουν αμείλικτα στην επίθεση αυτό τον χειμώνα», σημειώνει ο Άκερμαν.
«Αν και η υποστήριξη του ΝΑΤΟ αυξάνει την πίεση στη Μόσχα, βάζει επίσης ένα όπλο στο χέρι του Πούτιν, προσδίδοντας αξιοπιστία στους ισχυρισμούς του ότι η Δύση βρίσκεται σε πόλεμο με τη Ρωσία. Αυξάνει την πιθανότητα ότι η Ρωσία θα επεκτείνει το πεδίο του πολέμου, ώστε να συμπεριλάβει τη χρήση πυρηνικών όπλων, μια απειλή που ο Πούτιν συνηθίζει να διατυπώνει. Η στρατηγική της μέγιστης πίεσης ενέχει αυξημένους κινδύνους, αλλά η εναλλακτική λύση είναι η σχεδόν βέβαιη ήττα», τονίζει, ανάμεσα σε άλλα ο Άκερμαν.
«Εξαιρετικό διπλό κατόρθωμα»
«Μια ουκρανική χειμερινή επίθεση φαίνεται πιθανή. Θα λάβει χώρα σε μεγάλο βαθμό στα ανατολικά και όχι μόνο θα ανακαταλάβει εδάφη που χάθηκαν από τις ρωσικές δυνάμεις, αλλά και θα κρατήσει τις δυνάμεις αυτές εκτός ισορροπίας. Αυτό θα στερούσε από τους Ρώσους τη δυνατότητα να ξεκουραστούν και να αναδιοργανωθούν κατά τους χειμερινούς μήνες.
Οι Ουκρανοί είναι εξίσου εξαντλημένοι, αλλά για να πετύχουν θα πρέπει να επιτύχουν το εξαιρετικό διπλό κατόρθωμα να εξαπολύσουν μια επίθεση και ταυτόχρονα να αναπληρώσουν και να επανεξοπλίσουν τις δικές τους δυνάμεις. Αν οι Ουκρανοί μπορέσουν να το πετύχουν αυτό, θα είναι σε καλή θέση την άνοιξη. Τότε είναι που θα κριθεί ο πόλεμος», τονίζει ο στρατιωτικός αναλυτής στο Time.
Ένας μακροχρόνιος πόλεμος ευνοεί εγγενώς τη Ρωσία. Αυξάνει τις πιθανότητες ότι άλλα αυταρχικά έθνη – όπως το Ιράν ή η Κίνα- θα εμπλακούν πιο ενεργά. Το Ιράν έχει ήδη παράσχει υλική υποστήριξη, όπως μη επανδρωμένα αεροσκάφη, στη Ρωσία. Όσο περισσότερο παρατείνεται ο πόλεμος, τόσο πιο πιθανό είναι να ακολουθήσουν και άλλα έθνη το παράδειγμά της. Καθιστά επίσης όλο και πιο δύσκολο για το ΝΑΤΟ να συγκρατήσει μια οικονομική συμμαχία εναντίον της Ρωσίας. Μια ταχεία επίλυση του πολέμου στην Ουκρανία δεν είναι μόνο προς το συμφέρον της Ουκρανίας, αλλά και της παγκόσμιας σταθερότητας», υποστηρίζει ο Άκερμαν.
Τέλος, ο Άκερμαν καλεί τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι να «μάθει» από το πώς οι Φινλανδοί απομάκρυναν τους Σοβιετικούς τον Μάρτιο του 1940 και συγκρίνει τις δύο περιόδους.
Ο στρατιωτικός αναλυτής καταλήγει γράφοντας: «Καθώς ο πόλεμος εισέρχεται στην επόμενη φάση, στον αέρα, στην ξηρά και στη θάλασσα, είναι κρίσιμο οι Ουκρανοί – και εμείς, οι σύμμαχοί τους – να αξιοποιήσουμε με σύνεση τον χρόνο που μας απομένει».