Ιδιαίτερη σημασία στο ταξίδι του «Αμπντούλ Χαμίντ Χαν» και την πορεία που τελικά θα ακολουθήσει το τουρκικό γεωτρύπανο, δίνουν τα γερμανικά ΜΜΕ. Σε μία συγκυρία που η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία φέρνει το Γερμανικό Τύπο να επικρίνει συχνά το παιχνίδι του τούρκου προέδρου, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν με τη Δύση και τη Μόσχα.
«Γεωτρύπανο στη Μεσόγειο – Ο Ερντογάν θέλει να πάρει «ό,τι μας ανήκει»» είναι ο τίτλος του ρεπορτάζ του γερμανικού πρακτορείου ειδήσεων DPA, το οποίο υπογραμμίζει ότι «οι σχέσεις μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας βρίσκονται σε χαμηλό σημείο». Σημειώνει δε ότι «η Τουρκία στέλνει γεωτρύπανο προς αναζήτηση φυσικού αερίου στη Μεσόγειο» φροντίζοντας να υπενθυμίσει ότι «το 2020 κάτι παρόμοιο είχε φέρει τις δύο χώρες στα πρόθυρα του πολέμου».
Το πρακτορείο επισημαίνει ότι σύμφωνα με τις ανακοινώσεις Ερντογάν το γεωτρύπανο το οποίο «πήρε το όνομά του από έναν Οθωμανό Σουλτάνο, θα κινηθεί πρώτα στην περιοχή της Αλεξανδρέττας», η οποία «δεν συμπεριλαμβάνεται στις αμφισβητούμενες περιοχές».
Δεν θα σταματήσει εκεί
Σημειώνει ωστόσο ότι «ο Ερντογάν πρόσθεσε: «Μόλις το πλοίο μας ολοκληρώσει τις εργασίες του εκεί, δεν θα σταματήσει. Θα προχωρήσει και σε άλλες γεωτρήσεις». Οι «ερευνητικές και γεωτρητικές εργασίες» θα γίνουν «στη περιοχή που ασκούμε εμείς κυριαρχία». «Δεν χρειάζεται να λάβουμε άδεια ή έγκριση από κανέναν γι’ αυτό». Δεδομένου ότι οι σχέσεις με την Αθήνα βρίσκονται σε χαμηλό σημείο, η αποστολή του πλοίου φαίνεται να αποτελεί ένα ιδιαίτερα δύσκολο ζήτημα».
Το DPA επισημαίνει ότι «η Τουρκία, η οποία εξαρτάται από τις εισαγωγές φυσικού αερίου, αισθάνεται εδώ και καιρό αποκλεισμένη από τη σχεδιαζόμενη εκμετάλλευση των πρώτων υλών στην περιοχή. Μεγάλα κοιτάσματα αερίου έχουν ήδη ανακαλυφθεί στην Ανατολική Μεσόγειο. Οι ειδικοί αναμένουν περισσότερα ευρήματα. Ωστόσο, το κατά πόσον η εκμετάλλευσή τους είναι οικονομικά αποδοτική και συμβατή με τους στόχους της Πολιτικής για το Κλίμα αποτελεί ιδιαίτερα αμφιλεγόμενο ζήτημα. Με φόντο τη μάχη των κρατών της Δύσης για ανεξαρτησία από τον εφοδιασμό με ρωσική Ενέργεια, η Μεσόγειος κερδίζει και πάλι σε ενδιαφέρον και ως περιοχή διέλευσης».
Όλο και πιο επιθετικές κινήσεις προς την Ελλάδα
Τονίζει δε ότι «η σύγκρουση αυτή, μαζί και με μερικές άλλες, επιβαρύνει εδώ και δεκαετίες τις σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών. Επιφανειακά, το μέλημα της Τουρκίας είναι η εξερεύνηση και εκμετάλλευση των κοιτασμάτων φυσικού αερίου, έγραψε σε μελέτη του ο Christian Schaller, ερευνητής στη γερμανική Δεξαμενή Σκέψης Ίδρυμα Επιστήμης και Πολιτικής (SWP). «Κυρίως όμως η Τουρκία επιδιώκει να κατακτήσει τη θαλάσσια κυριαρχία στην περιοχή»».
Όπως αναφέρει το ρεπορτάζ οι κινήσεις της Τουρκίας προς την Ελλάδα, «οι οποίες πλέον γίνονται ολοένα και πιο επιθετικές, εξηγούνται από ορισμένους παρατηρητές τουλάχιστον εν μέρει με τις επικείμενες εκλογές στην Τουρκία και ως χειρονομία προς το εθνικιστικό εκλογικό σώμα».
Αναγνωρισμένα τα θαλάσσια σύνορα της Ελλάδας
«Αναχώρηση για την ανοικτή θάλασσα» έχει τίτλο το ρεπορτάζ της Süddeutsche Zeitung, που σημειώνει ότι «η Άγκυρα στέλνει και πάλι γεωτρύπανο στην Ανατολική Μεσόγειο».
Όπως επισημαίνει η Süddeutsche Zeitung «η «Γαλάζια Πατρίδα» είναι ένας πολιτικά φορτισμένος όρος που χρησιμοποιεί η Τουρκία στο πλαίσιο της διεκδίκησης μεγάλων τμημάτων του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου».
Υπογραμμίζει δε ότι «η οριοθέτηση των θαλάσσιων συνόρων μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας προκαλεί διαμάχες εδώ και δεκαετίες. Διότι το δικαίωμα εκμετάλλευσης κοιτασμάτων φυσικού αερίου, πετρελαίου ή άλλων φυσικών πόρων συνδέεται και με τα σύνορα. Η Τουρκία θεωρεί ότι παρεμποδίζεται να ασκήσει τα δικαιώματά της σε πιθανή εκμετάλλευση, επειδή η Ελλάδα έχει ορίσει τα σύνορά της γύρω από τα νησιά της εις βάρος της Τουρκίας, χρησιμοποιώντας ακόμη και μικροσκοπικούς ακατοίκητους βράχους ως βάση για την οριοθέτηση».
«Ωστόσο, τα θαλάσσια σύνορα του κράτους-μέλους της ΕΕ Ελλάδας είναι σε διεθνές επίπεδο ευρέως αναγνωρισμένα. Επιπλέον, η Αθήνα έχει υπογράψει τη Διεθνή Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS) του 1982. Η Τουρκία δεν εντάχθηκε ποτέ στη UNCLOS και δεν αισθάνεται ότι δεσμεύεται από αυτήν» υπογραμμίζει το ρεπορτάζ της Süddeutsche Zeitung.
Επίκειται νέα κλιμάκωση;
Στην ιστοσελίδα του ARD δημοσιεύεται άρθρο με τίτλο «Διαμάχη για το φυσικό αέριο με την Ελλάδα: Η Τουρκία στέλνει γεωτρύπανο στη Μεσόγειο», στο οποίο υπογραμμίζεται ότι «πριν από δύο χρόνια, μια τέτοια αποστολή προκάλεσε εντάσεις, κυρίως με την Ελλάδα. Και οι δύο χώρες έστειλαν πολεμικά πλοία στην περιοχή. Επίκειται τώρα μια νέα κλιμάκωση;»
Το ARD αναφέρει μεταξύ άλλων ότι για την τουρκική κυβέρνηση το Αμπντούλ Χαμίντ Χαν είναι «το νέο καμάρι του στόλου των πλωτών γεωτρύπανων που διαθέτει. Για την ελληνική κυβέρνηση αποτελεί πρόκληση. Διότι η σχέση μεταξύ των δύο γειτονικών χωρών βρίσκεται ούτως ή άλλως για ακόμα μια φορά σε χαμηλό σημείο».
Όπως επισημαίνει το ARD «το διακύβευμα είναι η διαιρεμένη Κύπρος, εξοπλιστικές συμφωνίες μεταξύ των κυβερνήσεων της Άγκυρας και της Ουάσιγκτον και η κυριαρχία επί ελληνικών νησιών, όπως η Ρόδος, η Λέσβος ή η Κως. Η τουρκική κυβέρνηση αμφισβητεί την κυριαρχία της Αθήνας σε αυτά τα νησιά» υπενθυμίζοντας ότι κατά την επίσκεψή της στην Ελλάδα, η Γερμανίδα Υπουργός Εξωτερικών, Αναλένα Μπέρμποκ «τοποθετήθηκε πολύ ξεκάθαρα στο πλευρό της Αθήνας».
«Αυτό» σημειώνει το ARD «δεν άρεσε στον Τούρκο ομόλογό της Μεβλούτ Τσαβούσογλου», ο οποίος δήλωσε: ««Σε τέτοια αμφιλεγόμενα ζητήματα, η Γερμανία πάντοτε αναρωτιόταν πώς μπορεί να συμβάλει στην επίλυσή τους. Η κυρία Merkel αυτό έκανε. Για να είμαι ειλικρινής, η Γερμανία ήταν ένα έντιμος διαμεσολαβητής εκείνη την εποχή. Παρακαλώ μην με παρεξηγήσετε, αλλά θα πρέπει να το πω αυτό. Τα πράγματα ήταν έτσι και αισθανόμασταν σεβασμό γι’ αυτό. Δεν θέλουμε να τάσσεστε στο πλευρό μας, θέλουμε να είστε ισορροπημένοι και δίκαιοι»».
Ο κίνδυνος
Το ZDF στην ιστοσελίδα του σημειώνει τον «κίνδυνο κλιμάκωσης στη διαμάχη στη Μεσόγειο μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας».
Το ρεπορτάζ αναφέρει μεταξύ άλλων ότι «στην πραγματικότητα, αυτό που ενδιαφέρει τον Τούρκο Πρόεδρο, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είναι η επιβολή των διεκδικήσεων της Τουρκίας ως περιφερειακής δύναμης, ειδικά εις βάρος της γειτονικής Ελλάδας. Πρόκειται για τα οικονομικά πλεονεκτήματα από την εκμετάλλευση πιθανών κοιτασμάτων φυσικού αερίου και πετρελαίου, για την κυριαρχία επί πολλών ελληνικών νησιών του Αιγαίου στα ανοικτά των τουρκικών ακτών και για την ελληνοτουρκική σύγκρουση για το νησί της Κύπρου, η οποία δεν έχει επιλυθεί εδώ και εξήντα χρόνια».
Σημειώνεται στο ρεπορτάζ ότι η πολιτική επιστήμονας και ειδική σε θέματα Ενέργειας Φιλίζ Κατμάν από το Πανεπιστήμιο Aydin της Κωνσταντινούπολης πιστεύει ότι η διαμάχη για το φυσικό αέριο συνδέεται στενά με το άλυτο Κυπριακό. «Χωρίς λύση του Κυπριακού δεν διαφαίνεται προσέγγιση στα άλλα αμφισβητούμενα ελληνοτουρκικά ζητήματα. Οι δύο πλευρές θα πρέπει πρώτα να συμφωνήσουν σε μια κοινή βάση συζήτησης» αναφέρει χαρακτηριστικά.
Δυσαρέσκεια προς Έλληνες και Αμερικανούς ο απόπλους του Αμπντούλ Χαμίντ
Κατά το δημοσίευμα «ο απόπλους του γεωτρύπανου εχθές αποτελεί όμως και έκφραση δυσαρέσκειας προς τους Έλληνες και τους Αμερικανούς. «Η τουρκική πλευρά», λέει η Κατμάν, «ενδιαφέρεται για το διάλογο. Αν όμως δει ότι παραβιάζονται τα τουρκικά συμφέροντα, η Άγκυρα δεν θα διστάσει να χρησιμοποιήσει σκληρά μέσα, παρόλο που δεν το επιδιώκει»».
Το δημοσίευμα καταλήγει σημειώνοντας ότι το μήνυμα του Ερντογάν «προς τα κράτη, με τα οποία εξακολουθεί να συνδέεται στο ΝΑΤΟ, αλλά που δύσκολα θα τα περιέγραφε ως εταίρους του είναι ότι η Τουρκία ακολουθεί το δικό της δρόμο. Εκεί που βολεύει την Άγκυρα και της αποφέρει πλεονεκτήματα θα συντάσσεται με τους εταίρους της. Και όπου δεν την βολεύει θα αποφασίζει χωρίς να λαμβάνει υπόψη τους εταίρους της ή θα λαμβάνει αποφάσεις εναντίον τους».