Σε φάση πάσης φύσεως ενδοκομματικών και διακομματικών διαβουλεύσεων έχει εισέλθει η πολιτική ζωή στη Γαλλία ενόψει των βουλευτικών εκλογών του Ιουνίου. Το βασικό διακύβευμα αυτών των εκλογών είναι αν ο νικητής των προεδρικών εκλογών Εμανουέλ Μακρόν θα εξακολουθήσει να κυβερνά έχοντας για άλλα πέντε χρόνια τον έλεγχο της Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης ή αν θα τον χάσει, όποτε θα πρέπει να συγκυβερνήσει με πρωθυπουργό συμβατό με την κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Στη Γαλλία ο πρόεδρος έχει σχεδόν απόλυτη ευθύνη στα θέματα της εξωτερικής πολιτικής και της άμυνας, σε ό,τι όμως αφορά τα εσωτερικά ζητήματα οι εξουσίες του είναι σχετικά περιορισμένες.
Οι πολιτικές διαβουλεύσεις μεταξύ κομμάτων και προσώπων γίνονται με φόντο το εκλογικό σύστημα των βουλευτικών εκλογών, που στη Γαλλία διαφέρει σημαντικά από αυτό των προεδρικών. Υπάρχουν 577 μονοεδρικές περιφέρεις, γίνονται δυο γύροι ανά περιφέρεια -αν κανείς δεν κερδίσει στον πρώτο την απόλυτη πλειοψηφία-, αλλά στον δεύτερο γύρο δεν περνάνε μόνο οι δύο πρώτοι. Περνάνε και όσοι υπερβαίνουν το 12,5% των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων, δηλαδή του εκλογικού σώματος και όχι των ψηφισάντων. Νικητής του δεύτερου γύρου αναδεικνύεται ο πρώτος σε ψήφους.
Με την αποχή να είναι παραδοσιακά μεγάλη στις γαλλικές βουλευτικές εκλογές, το σύστημα αυτό είναι συντριπτικά υπέρ του πρώτου κόμματος. Στη σημερινή Εθνοσυνέλευση, για παράδειγμα, ο Μακρόν ελέγχει τους 350 εκ των 577 βουλευτών, ο Μελανσόν 17 και η Λεπέν 6.
Με βάση τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου των προεδρικών εκλογών, ο Εμανουέλ Μακρόν ναι μεν ήλθε με 28% πρώτος σε ψήφους, πλην όμως περίπου το 30% των Γάλλων ψήφισε ακροδεξιούς υποψήφιους και άλλο τόσο αριστερούς.
Τούτου δοθέντος, τις τελευταίες ημέρες εντείνονται οι διαβουλεύσεις των κομμάτων της αριστεράς για κοινή κάθοδο στις εκλογές, υπό την αρχηγία βεβαίως του μεγάλου νικητή στον χώρο αυτό, του Ζαν-Λικ Μελανσόν. Οι συζητήσεις εμφανίζονται προς το παρόν προβληματικές αφού, πέραν της αρχηγίας, το κόμμα «Ανυπότακτη Γαλλία» του Μελανσόν επιδιώκει και την απόλυτη πολιτική ηγεμονία, παρά τις διαφορές αντιλήψεων που ανέκαθεν υπήρχαν, κυρίως με τους Οικολόγους και τους Σοσιαλιστές.
Ο σοσιαλιστής πρώην πρόεδρος της Γαλλίας Φρανσουά Ολάντ εμφανίστηκε σήμερα εντελώς αντίθετος με την συνεργασία του συρρικνωμένου Σοσιαλιστικού Κόμματος με την Ανυπότακτη Γαλλία προειδοποιώντας πως, αν αυτό συμβεί, το Σοσιαλιστικό Κόμμα θα διαλυθεί. Από τον ίδιο χώρο ο άλλοτε υπουργός του Μιτεράν Ζαν-Πιερ Σεβενεμάν τάχθηκε και αυτός χθες, Τετάρτη, υπέρ του Μακρόν, όπως άλλωστε και ο τελευταίος σοσιαλιστής πρωθυπουργός της Γαλλίας Εμανουέλ Βαλς. Παρόμοιες ενστάσεις έναντι της συνεργασίας με το κόμμα του Μελανσόν υπάρχουν και στο χώρο των Οικολόγων, πρωτίστως σε ό,τι αφορά την πολιτική έναντι της ΕΕ, όπου ο Μελανσόν προτείνει «ανυπακοή» της Γαλλίας στο λεγόμενο ευρωπαϊκό κεκτημένο. Έναντι ενδεχομένως αυτών των αντιδράσεων, ο Μελανσόν εμφανίστηκε σήμερα έτοιμος να βάλει νερό στο κρασί του, δηλώνοντας πως δεν επιθυμεί απόλυτη ηγεμονία και ότι προτείνει μια συνεργασία κομμάτων, ομοσπονδιακού ή ακόμα και συνομοσπονδιακού χαρακτήρα.
Από την άλλη, στον χώρο της Ακροδεξιάς επίσης τα πράγματα είναι δύσκολα. Η Μαρίν Λεπέν δεν δείχνει διατεθειμένη να συνεργαστεί με τον Ερίκ Ζεμούρ, ο οποίος έχει επιστρατεύσει ακόμη και την ανηψιά της και εγγονή του ιδρυτή του κόμματος, την Μάριον Μαρεσάλ, για να την μεταπείσει. Ωστόσο η Μαριν Λεπέν αφήνει να εννοηθεί πως το μόνο που δίνει είναι κάποιες βουλευτικές έδρες σε περιορισμένο αριθμό πολιτικών φίλων του Ζεμούρ, πολλοί από τους οποίους ήδη αφήνουν να εννοηθεί πως ενδιαφέρονται.
Τέλος ο Εμανουέλ Μακρόν, έχοντας ασφαλώς το ένα μάτι στις διαβουλεύσεις των αντιπάλων του, ετοιμάζεται να παρουσιάσει τον νέο πρωθυπουργό και την νέα κυβέρνηση που, σύμφωνα με κύκλους του προεδρικού Μεγάρου, θα έχει πρόσωπα που θεωρούνται ικανά να αντιμετωπίσουν τα περιβαλλοντικά και κοινωνικά ζητήματα που ταλανίζουν τη χώρα. Πληροφορίες των γαλλικών μέσων ενημέρωσης κάνουν λόγο για στελέχη αριστερής και οικολογικής προέλευσης. Σήμερα πάντως ο Μακρόν θα προεδρεύσει, μάλλον για τελευταία φορά, στο υπουργικό συμβούλιο με πρωθυπουργό τον Ζαν Καστέξ.