Με διπλό στόχο εμφανίστηκε ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ. Βάζοντας στο κάδρο Ελλάδα και Κυπριακή Δημοκρατία. Και προτάσσοντας ζητήματα ανθρωπισμού.
Πιο συγκεκριμένα. Ο τούρκος πρόεδρος δεν είπε για αποστρατικοποίηση νησιών, δεν ανέφερε τις λέξεις «Συνθήκη της Λωζάννης» και δεν μίλησε για την κυριαρχία των νησιών του Αιγαίου. Μίλησε όμως για «εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας» από την Ελλάδα αναφερόμενος στο προσφυγικό.
Επιχείρησε να επικεντρώσει στο συναίσθημα και χρησιμοποίησε φωτογραφίες νεκρών παιδιών, για να αποδείξει, σύμφωνα με τον ίδιο, τα εγκλήματα της Ελλάδας στο Αιγαίο. Και να βάλει την ΕΕ ως συνένοχο στο κάδρο.
Θέλησε να παρουσιάσει δε την Τουρκία ως τη χώρα που είναι υπέρ του διεθνούς δικαίου και των ειρηνικών λύσεων. Μέρος της λύσης και όχι των προβλημάτων.
Για να δείξει την Αθήνα ως υπεύθυνη για το κλείσιμο των διαύλων διαλόγου αλλά και για την ένταση.
Το αφήγημα του προσφυγικού
Επιχείρησε να εργαλειοποιήσει το μεταναστευτικό – προσφυγικό στον ΟΗΕ, όπως το κάνει και στο πεδίο, χτίζοντας το επόμενο του αφήγημα. Ένα αφήγημα που θα μπορεί να στηρίξει «ατύχημα» στο Αιγαίο ή στον Έβρο με αφορμή το μεταναστευτικό – προσφυγικό.
Ένα ατύχημα που θα εμφανίζεται ως αιτία το «προσφυγικό», θα μπορεί ωστόσο να δικαιολογήσει και «γκριζάρισμα» ή αμφισβήτηση περιοχών στο Αιγαίο. Η αντίδραση της Ελλάδας από ένα «παρανόμως στρατικοποιημένο» νησί στο Αιγαίο, θα ήταν το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Ο χαρακτηρισμός περί «εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας» που απέδωσε στην Αθήνα ο Ερντογάν δεν πέρασε απαρατήρητος από την ελληνική διπλωματία.
Ούτε οι δηλώσεις του εκπροσώπου του τούρκου προέδρου, Ιμπραχήμ Καλίν, ο οποίος υποστήριξε ότι μία συνάντηση Ερντογάν – Μητσοτάκη στην Πράγα δεν μπορεί να αποκλειστεί, ωστόσο αυτό θα εξαρτηθεί από τα «βήματα της Ελλάδας». 
Ζητώντας επί της ουσίας μία κίνηση καλής θέλησης από την Αθήνα, σε μία περίοδο που οι απειλές έχουν γίνει καθεστώς από τα χείλη τούρκων αξιωματούχων, με πρώτο τον Ερντογάν.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η αντιπολίτευση και δη ο επικεφαλής του CHP, Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, πρόσφατα τόνισε τις επικείμενες εκλογές σε Ελλάδα και Τουρκία, λέγοντας ότι Ερντογάν και Μητσοτάκης είναι «ίδιοι» και αξιοποιούν τα ζητήματα ενόψει εκλογών…
Αναζητώντας τη λάθος κίνηση
Η διγλωσσία που επικρατεί μεταξύ των τούρκων αξιωματούχων και φέρνει τον Καλίν στην θέση του πλέον διαλλακτικού δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως διπλή γραμμή στα ελληνοτουρκικά, αλλά ένας χειρισμός, που δίνει ευκαιρία για ελιγμούς στον Ερντογάν.
Με στόχο την ενίσχυση του blame game εναντίον της Ελλάδας και την προσπάθεια της λάθος κίνησης, σε προεκλογική περίοδο, από την πλευρά της Αθήνας να είναι το ζητούμενο.
Όπως πάντα ο τούρκος πρόεδρος έθιξε και το ζήτημα του Κυπριακού. Βάζοντας το επίσης στην ανθρωπιστική του διάσταση, έστω και αν φρόντισε να «ξεχάσει» ότι η Τουρκία είναι η δύναμη κατοχής στο νησί. Δεν μίλησε για υδρογονάνθρακες, έρευνες και θαλάσσιες ζώνες.
Μίλησε για την απομόνωση των τουρκοκυπρίων. Και έβαλε ζήτημα αναγνώρισης.
Το νέο αεροδρόμιο πύλη αναγνώρισης του ψευδοκράτους
Μίλησε δε για την ανάγκη «αναγνώρισης» του ψευδοκράτους και την κατάργηση των περιορισμών απέναντι στα κατεχόμενα από τη διεθνή κοινότητα, σε μία περίοδο μάλιστα που η Άγκυρα και το κατοχικό καθεστώς κινούνται με εντατικούς ρυθμούς σε αυτή την κατεύθυνση, επιχειρώντας μία αναγνώριση των κατεχομένων μέσω αεροπορικών πτήσεων.
Σε αυτό το πλαίσιο ο Ερσίν Τατάρ έχει ανακοινώσει εδώ και καιρό τα εγκαίνια του νέου παράνομου αεροδρομίου Ερτζάν στα κατεχόμενα, στις 15 Νοεμβρίου, ημερομηνία ανακήρυξης του ψευδοκράτους, φιλοδοξώντας να γίνει αυτό η πύλη αναγνώρισης των κατεχομένων.
Σε αυτό το πλαίσιο οργιάζουν και οι φήμες για την πρώτη πτήση από Ρωσία, που θα προσγειωθεί στο παράνομο αεροδρόμιο. Έστω και αν ρωσικές πηγές και η ρωσική πρεσβεία στην Κύπρο διαψεύδουν τα τουρκικά δημοσιεύματα, όπως της Μιλλιέτ, με τον Ερντογάν να το προσπαθεί ιδιαίτερα και μέσα από δηλώσεις του που υποστηρίζει ότι συζητά το θέμα με τον Πούτιν.
Στο στόχαστρο της άγκυρας και άλλες χώρες δορυφόροι της Τουρκίας, που δεν θα έλεγαν ναι σε αναγνώριση των κατεχομένων, τόσο εύκολα, ωστόσο θα μπορούσαν να κάνουν το πρώτο βήμα, μέσα από μία πτήση.
Στόχος του Τατάρ αλλά και της Άγκυρας, εφόσον το σχέδιο στεφθεί με επιτυχία, η πρώτη ηχηρή προσγείωση να γίνει με παρόντα τον Ερντογάν.
Μία προσπάθεια που χτίζεται και πάνω στην απόφαση των ΗΠΑ να άρουν το εμπάργκο όπλων απέναντι στην Κυπριακή Δημοκρατία. Απέναντι κυρίως στον Ερντογάν αλλά και στη Ρωσία. 
Ακόμα και αν αυτό το σχέδιο αποτύχει ωστόσο ο Ερντογάν διατηρεί την εναλλακτική της προσάρτησης των κατεχομένων. Έστω και αν προς το παρόν η έμφαση δίνεται στο να τονιστεί ο ανεξάρτητος χαρακτήρας του «τουρκοκυπριακού κράτους» και να εδραιωθεί η εντύπωση της ύπαρξης «δύο λαών» στο νησί.
Στο μοντέλο που είχε περιγράψει το 1997 στην τουρκική Βουλή, ο Μπουλέντ Ετζεβίτ και επανέφερε η Μιλλιέτ, πέρυσι, λέγοντας ότι «η ‘’ΤΔΒΚ’’ και η Τουρκία θα πρέπει να περάσουν σε ένα μοντέλο αυτόνομου κράτους που να είναι αυτόνομο στο εσωτερικό και να υπάγεται στην Τουρκία σε θέματα εξωτερικών υποθέσεων και άμυνας. Και το όνομα του κράτους αυτού πρέπει να είναι Τουρκική Δημοκρατία Κύπρου».