Το ιταλικό Δημοκρατικό κόμμα θα μπορούσε να ελπίζει σε καλύτερες μέρες; Η απάντηση είναι «ναι». Και αυτό διότι από το βράδυ της Κυριακής στο τιμόνι του σοσιαλιστικού κόμματος της Ιταλίας βρίσκεται η Έλι Σλάιν η οποία απειλεί την πρωτοκαθεδρία της πρωθυπουργού Τζόρτζια Μελόνι, καθώς εμφανίζεται ως το νέο «αίμα» της ιταλικής κεντροαριστεράς.
Η Ελι Σλάιν διέψευσε τα προγνωστικά κερδίζοντας τον αντίπαλό της Στέφανο Μπονατσίνι, συγκεντρώνοντας το 53,8% των ψήφων σε μία διαδικασία όπου συμμετείχαν πάνω από 1 εκατ. μέλη και φίλοι του Δημοκρατικού κόμματος. Μάλιστα κατάφερε κάτι πρωτόγνωρο καθώς έγινε η νεότερη επικεφαλής και η πρώτη γυναίκα που αναλαμβάνει τις τύχες του κόμματός.
«Ο λαός των Δημοκρατικών είναι ζωντανός και είναι έτοιμος να σηκώσει και πάλι το ανάστημά του, με ξεκάθαρη γραμμή. Θέλουμε να αποτελέσουμε πρόβλημα για την κυβέρνηση της Τζόρτζια Μελόνι», τόνισε στις πρώτες της δηλώσεις μετά τον εκλογικό της θρίαμβο. Για να πετύχει αυτό τον θρίαμβο κατάφερε να πάρει με το μέρος της τα νεανικά κοινά σε μεγάλες πόλεις όπως το Μιλάνο, το Τορίνο, τη Νάπολη αλλά και σε παραδοσιακές περιοχές όπου κυριαρχεί η αριστερά στην κεντρική Ιταλία. Όμως, όπως αναφέρει δημοσκόπηση της YouTrend έχασε τις περισσότερες περιοχές στα νότια.
Το αντίπαλο δέος της Μελόνι
Η Έλι Σλάιν γεννήθηκε πριν 37 χρόνια και έχει τριπλή ιθαγένεια. Ο πατέρας της Σλάιν είναι Εβραίος Αμερικανός πολιτικός επιστήμονας καιη μητέρα της Ιταλίδα καθηγήτρια νομικής. Γεννήθηκε στην Ελβετία, είναι Ιταλοαμερικανικής καταγωγής, προοδευτική, φεμινίστρια, μέλος της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας, ενώ δεν έχει διστάσει να δηλώσει ανοιχτά ότι είναι bisexual.
Μάλιστα το 2020 αποκάλυψε τις σεξουαλικές της προτιμήσεις στον αέρα δημοφιλούς τηλεοπτικής εκπομπής. Ακόμη είχε πει ότι εκείνη την περίοδο είχε σχέση με μία γυναίκα. «Έχω αγαπήσει πολλούς άνδρες, έχω αγαπήσει πολλές γυναίκες. Αυτή τη στιγμή είμαι [σε σχέση] με μια γυναίκα και είμαι ευτυχισμένη», δήλωσε τότε.
Κατά τη διάρκεια του προεκλογικού μαραθωνίου της δεν δίσταζε να μιλάει για τα δικαιώματα που έχουν άτομα της LGBTQ+ κοινότητας, ενώ μιλούσε για την ισότητα των φύλων, την ανάγκη ενίσχυσης της συμπερίληψης ως μιας ουσιαστικής και ισότιμης ένταξης της διαφορετικότητας.
Η νέα ηγέτης του Δημοκρατικού κόμματος σπούδασε νομική στην Μπολόνια και ακολούθως μετέβη στις ΗΠΑ, όπου δούλεψε στις δύο άκρως πετυχημενες προεκλογικές εκστρατείες του Μπαράκ Ομπάμα, το 2008 και το 2012. Μετά την επισστροφή της σε ευρωπαϊκό έδαφος επέστρεψε στην Ευρώπη, εντάχθηκε στην νεολαία του Δημοκρατικού Κόμματος με σημαία της τον ακιβισμό και εξελέγη ευρωβουλευτής το 2014.
Ωστόσο διαφώνησε με τις εργασιακές ρυθμίσεις που προωθούσε η κυβέρνηση του Ματέο Ρέντσι αποχωρώντας από το κόμμα. Ακολούθως εντάχθηκε σε έναν σχηματισμό που ονομάστηκε Possible.
Το 2020 εκλέχθηκε με κεντροαριστερό ψηφοδέλτιο στην Εμίλια-Ρομάνι – πρόκειται ιστορικά για μία κομμουνιστική περιφέρεια που κατά τη διάρκεια των περιφερειακών εκλογών λίγο έλειψε μια ιστορικά κομμουνιστική περιφέρεια που στις περιφερειακές εκλογές του 2020 κινδύνευσε να υποκύψει στην αντιμεταναστευτική, λαϊκιστική Λέγκα του Βορρά του Ματέο Σαλβίνι.
Σημειώνεται πως το 2020 ένα βίντεο όπου η Σλέιν ρωτά τον Σαλβίνι, που έβγαινε μόλις από ένα εστιατόριο, για τις κοινοβουλευτικές του δραστηριότητες στις Βρυξέλλες έγινε viral. Ήταν η περίοδος που έκανε προεκλογική εκστρατεία στην Εμίλια-Ρομάνια. «Γιατί δεν ήρθατε ποτέ στις Βρυξέλλες σε καμία από τις 22 συνεδριάσεις διαπραγμάτευσης για την πιο σημαντική μεταρρύθμιση για την Ιταλία;» ρωτούσε τον Σαλβίνι στο βίντεο. Η μεταρρύθμιση αφορούσε το μεταναστευτικό.
Μάλιστα κατά τη διάρκεια εκείνης της αναμέτρησης κατάφερε να αναδειχθεί ως η πιο πετυχημένη υποψήφια στην ιστορία της περιοχής, έγινε αντιπρόεδρος της περιφέρειας -με πρόεδρο τον Μπονατσίνι τον αντίπαλό της στις εσωκομματικές εκλογές για την ηγεσία του Δημοκρατικού Κόμματος και ανέκοψε ουσιαστικά ένα υποτιθέμενο «ανίκητο» ακροδεξιό κύμα.
«Ο λαός των Δημοκρατικών είναι ζωντανός»
Στο μεταξύ από τις πρώτες της δηλώσεις ως επικεφαλής του Δημοκρατικού κόμματος φρόντισε από τις πρώτες της στιγμές να κάνει ξεκάθαρο ότι δεν θα είναι εύκολος αντίπαλος για την Ιταλίδα πρωθυπουργό Τζόρτζια Μελόνι. «Ο λαός των Δημοκρατικών είναι ζωντανός και είναι έτοιμος να σηκώσει και πάλι το ανάστημά του, με ξεκάθαρη γραμμή. Θέλουμε να αποτελέσουμε πρόβλημα για την κυβέρνηση της Τζόρτζια Μελόνι» ανέφερε η Έλι Σλάιν, για να ακολουθήσει η πρώτη αντίδραση από την Ιταλίδα πρωθυπουργό. «Ελπίζω ότι η εκλογή μιας νεαρής γυναίκας ως αρχηγού στη via del Nazareno, θα μπορούσε να βοηθήσει την αριστερά να κοιτάξει μπροστά και όχι πίσω» σημείωσε από την πλευρά της η Μελόνι.
Στο μεταξύ όπως γράφει το Euronews η πολιτική ταυτότητα της Ελι Σλάιν αποτυπώνεται τέλεια στον τρόπο που ανακοίνωσε πριν λίγο καιρό ότι θα είναι υποψήφια για την ηγεσία του κόμματος του Σοσιαλιστικού κόμματος. Και αυτό διότι επέλεξε μία λέσχη στα προάστια της Ρώμης από όπου και ανακοίνωσε μία «προοδευτική, περιβαλλοντική και φεμινιστική» εκστρατεία που θα προσφέρει μια «εναλλακτική λύση» στη νέα κυβέρνηση της Ιταλίας της οποίας ηγείται η Μελόνι. Κατά την ανακοίνωση της υποψηφιότητάς της, οι υποστηρικτές της τραγουδούσαν το «Bella Ciao» -τον αντιφασιστικό ύμνο της ιταλικής Αντίστασης.
Σύμφωνα με το Euronews η νεαρή Σλάιν που ανήκει στην πιο σοσιαλιστική πτέρυγα του Δημοκρατικού Κόμματος, έχει ως στόχο να παρουσιάσει ένα φρέσκο και ενωτικό όραμα για την Αριστερά και την Ιταλία. Ως κόμμα του οποίου οι ρίζες βρίσκονται σε μια συγχώνευση μεταξύ των κομμουνιστικών και χριστιανοδημοκρατικών παρατάξεων του παρελθόντος της Ιταλίας, το ιταλικό Δημοκρατικό Κόμμα θεωρείται συχνά ότι πάσχει από κρίση ταυτότητας, παραπαίοντας μεταξύ μιας πιο κεντρώας, οικονομικά φιλελεύθερης πτέρυγας και μιας πιο αριστερής.
Οι προηγούμενοι ηγέτες του κόμματος, ιδίως ο Ματέο Ρέντσι, έχουν συχνά κατηγορηθεί ότι αποφεύγουν τις αριστερές ρίζες του Δημοκρατικού Κόμματος. Μάλιστα το αντίπαλον δέος της, ο βετεράνος Στέφανο Μπονατσίνι, θεωρείται κεντρώος.
Μεταξύ των θέσεων που εκφράζει είναι η καθιέρωση κατώτατου μισθού – μια πρόταση την οποία το Δημοκρατικό Κόμμα έχει υποστηρίξει, αλλά δεν κατάφερε να προωθήσει όσο βρισκόταν στην κυβέρνηση. Ακόμη μιλάει για ένα πράσινο New Deal και για την επιστροφή του κόμματος στα συνδικάτα και τα προάστια των πόλεων, θέσεις που έχουν προκαλέσει άλλωστε και τη σύγκριση με την Αλεξάνδρα Οκάσιο Κορτέζ.
Είναι ενδεικτικό ότι η φήμη που έχει ως τολμηρή πολιτικός με πεποιθήσεις που σπάνε τις τάξεις του αποπνικτικού πολιτικού κατεστημένου της Ιταλίας έχει επίσης οδηγήσει τους σχολιαστές να τη βλέπουν ως την απάντηση της Αριστεράς στην Τζόρτζια Μελόνι, της οποίας η δική της άνοδος από το περιθώριο της ιταλικής πολιτικής αποδόθηκε στη χαρισματική της προσωπικότητα και την απήχηση που είχε στα μαζικά κοινά.