Για την απόφασή του να αφήσει πίσω την οικογένειά του και το παιδί του για να βρεθεί στην Ουκρανία και στο πλευρό των αμυνομένων να πολεμήσει τους εισβολείς του Βλαντιμίρ Πούτιν, μιλά από την Ουκρανία πλέον ο θρυλικός σκοπευτής sniper από τον Καναδά που είναι γνωστός με το ψευδώνυμο Wali.
Η ιστορία του είναι μεγάλη, καθώς έχει πολεμήσει στο Αφγανιστάν με τα ρεκόρ του, όσον αφορά τις εκτελέσεις από αποστάσεις που ξεπερνούν ακόμα και τα δύο χιλιόμετρα, να τον έχουν κατατάξει στη λίστα με τους θρυλικότερες ελεύθερους σκοπευτές. Ο ίδιος, έχει βρεθεί και στο Ιράκ, ως εθελοντής προκειμένου να πολεμήσει και το Ισλαμικό Κράτος, ενώ τώρα έλαβε την απόφαση να βρεθεί στο πλευρό των Ουκρανών ενάντια στους Ρώσους.
Ο Wali, ο οποίος είναι έτσι γνωστός προκειμένου να προστατεύσει την οικογένειά του αφού ουδείς γνωρίζει το πραγματικό του όνομα, έχει υπηρετήσει στο 22ο Σύνταγμα του Καναδά. Πίσω στην πατρίδα του τον περιμένει η αρραβωνιαστικιά του και ένας γιος ενός έτους. Η ζωή του, παρά το ιστορικό του στον στρατό δεν προμήνυε τίποτα για την απόφαση που έλαβε. Ο ίδιος λέει πως εργαζόταν ως προγραμματιστής, κάτι που έκανε μέχρι και την τελευταία μέρα προτού αναχωρήσει για την Ουκρανία.
«Δεν μου αρέσει η ιδέα να πυροβολήσω κανέναν. Αλλά όταν έρθει η ώρα να πιέσω τη σκανδάλη, δεν θα διστάσω», λέει ο Wali στην DailyMail.com σε τηλεφωνική συνέντευξη. Μιλώντας δε για το ενδεχόμενο ο ίδιος να σκοτωθεί στις συγκρούσεις με τους Ρώσους, τονίζει πως ελπίζει ότι ο μικρός του γιος θα μεγαλώσει κατανοώντας ότι ο πατέρας του πέθανε πολεμώντας για κάτι μεγαλύτερο από μια αιματηρή μάχη για παγωμένα εδάφη στο ανατολικό περιθώριο της Ευρώπης. «Θα ήθελα να είναι περήφανος για μένα και να μεγαλώσει πιστεύοντας στις ίδιες αξίες για τις οποίες παλεύω κι εγώ», λέει.
«Δεν το κάνω μόνο για την Ουκρανία, το κάνω για όλους. Η Ουκρανία είναι η πρώτη γραμμή για την ελευθερία», λέει σε μία από τις τελευταίες του επαφές με τον δυτικό κόσμο, αφού σύμφωνα με τις πληροφορίες, θα κλείσει το κινητό του και θα επικοινωνεί μόνο μέσω των συστημάτων του ουκρανικού στρατού προκειμένου να μην μπορούν να τον εντοπίσουν.
Πλέον, είναι κρυμμένος σε μυστική τοποθεσία στο Κίεβο, έτοιμος να υποδεχτεί τον πρώτο Ρώσο εισβολέα που θα δει από τη διόπτρα του και να τον υποδεχθεί με μία σφαίρα.
«Εάν ο Πούτιν θέλει πραγματικά το Κίεβο, θα πρέπει να πληρώσει ένα τεράστιο τίμημα. Κανείς δεν θέλει τους Ρώσους εδώ και όλοι θα αντισταθούν. Η ζημιά που μπορούμε να τους κάνουμε θα είναι τρελή. Θα χάσουν τόσες ζωές που θα γίνει ένα άλλο Στάλινγκραντ», λέει στη βρετανική εφημερίδα.
«Αυτή είναι μια τεράστια, χτισμένη πόλη, όχι κάποιο χωριό. Κοιτάζοντας από το σημείο που βρίσκομαι τώρα, μπορώ να δω τόσες πολλές κατασκευές και κτίρια για να πυροβολήσω, τόσα πολλά μέρη για να κρύψω όπλα και να εκτοξεύω ενέδρες. Δεν θα ξέρουν τι τους έχει χτυπήσει», ορκίζεται ο Wali αναφερόμενος στο ενδεχόμενο οι Ρώσοι να μπουν στο Κίεβο.
«Οι Ρώσοι έχουν ήδη αποτύχει να καταλάβουν το Χάρκοβο και τη Μαριούπολη, που είναι μικρότερες πόλεις. Δεν υπάρχει περίπτωση να κρατήσουν το Κίεβο. Θα είναι καλύτερα για όλους αν αποφασίσουν να μην επιτεθούν, λέει.
Ο Wali λέει ότι οι Ουκρανοί τον υποδέχτηκαν με αγκαλιές και χειραψίες καθώς περνούσε από την Πολωνία στην Ουκρανία στις 3 Μαρτίου, προσπερνώντας ουρές προσφύγων που έτρεχαν προς την αντίθετη κατεύθυνση για να φτάσουν στην ασφάλεια.
«Είμαι καλός ελεύθερος σκοπευτής, ναι, αλλά δεν αξίζω τόση προσοχή. Δεν θέλω να αφαιρέσω το κουράγιο των άλλων στρατιωτών εδώ», λέει κλείνοντας.
Η καριέρα του από το Αφγανιστάν στο Κίεβο
Πολέμησε για πρώτη φορά στο Αφγανιστάν το 2009, όταν πέρασε έξι μήνες πολεμώντας μαζί με τα αμερικανικά στρατεύματα στην Κανταχάρ. Επιστρέφοντας ένα χρόνο περίπου αργότερα, καθοδήγησε την αφγανική αστυνομία.
Αφού εγκατέλειψε τον στρατό το 2015, ο Wali ξεκίνησε την πρώτη του θητεία ως εθελοντής, ενώ εντάχθηκε με τις κουρδικές δυνάμεις για τέσσερις μήνες καθώς πολεμούσαν τους τρομοκράτες του ISIS στο βόρειο Ιράκ.
Χωρίς την αεροπορική υποστήριξη, την εκπαίδευση και τα όπλα υψηλής τεχνολογίας που είχε συνηθίσει, ο Wali λέει ότι αυτός και οι σύμμαχοί του έμαθαν να διεξάγουν πόλεμο με ό,τι μπορούσαν να πάρουν στα χέρια τους. «Δεν υπήρχαν κράνη, ούτε βαλλιστικές πλάκες, ούτε αρκετά πυρομαχικά. Έβγαινα για περιπολία μερικές φορές με δύο μόνο περιοδικά», θυμάται.
«Υπήρξε μια περίπτωση που σε ένα χωριό κρυφτήκαμε στο πίσω μέρος μιας μπουλντόζας χρησιμοποιώντας το μεγάλο φτυάρι ως προστασία. Σκέφτηκα ότι αυτό είναι τρελό, δεν μπορώ να επιβιώσω από αυτό, αλλά οι μαχητές του Ισλαμικού Κράτους ήταν τόσο σοκαρισμένοι που έφυγαν τρέχοντας», λέει.
«Μερικοί από αυτούς κρύφτηκαν σε ένα σπίτι, έτσι οι Κούρδοι το έκαψαν και μετά τους πυροβόλησαν και σκότωσαν όταν έτρεξαν έξω. Μπορώ ακόμα να ακούω τις σφαίρες να πετάνε δίπλα μου. Ήταν απολύτως βάναυση, μια μέρα που δεν θα ξεχάσω ποτέ».
Η φήμη του ως επίφοβου σκοπευτή τον βοήθησε να κερδίσει τους Ουκρανούς διοικητές που του εμπιστεύτηκαν ένα τουφέκι ελεύθερου σκοπευτή 6.000 δολαρίων στρατιωτικής ποιότητας 0,338 και τον ανέθεσαν στις πρώτες τάξεις της άμυνας της πόλης. Το φινλανδικής κατασκευής όπλο, εξοπλισμένο με οπτικά υψηλής ποιότητας, είναι χαρακτηριστικό των δυτικών όπλων που έχει συνηθίσει να χρησιμοποιεί και μπορεί να σκοτώσει σε εμβέλεια 1.400 μέτρων.
«Πολλοί από αυτούς τους Ρώσους στρατιώτες είναι μόνο αγόρια. Δεν μπορώ να μην σκεφτώ ότι πριν από λίγο καιρό ήταν μωρά σαν τον γιο μου. Αλλά θα κάνω ό,τι χρειάζεται», λέει κλείνοντας.