Ξεκινούσε η ανοιξιάτικη σπορά σε μια από τις πιο εύφορες περιοχές της Ουκρανίας. Και μετά ήρθαν οι Ρώσοι, εξιστορούν οι Financial Times.
Φτάνοντας σ’ ένα μεγάλο αγρόκτημα κοντά στη Χερσώνα, στον ουκρανικό Νότο, οι στρατιώτες άρπαξαν ό,τι μπορούσαν: καύσιμα από τα ντεπόζιτα των τρακτέρ, μπαταρίες και γεννήτριες πετρελαίου. Ύστερα προχώρησαν σε επίταξη των αγροτικών τζιπ και των φορτηγών, διώχνοντας τους ιδιοκτήτες τους.
Άλλη, χειρότερη εικόνα από γειτονικό χωριό: Τα στρατεύματα με πολυβόλα άνοιξαν πυρ εναντίον ενός στόλου ολοκαίνουργιων θεριζοαλωνιστικών μηχανών.
Οι αγρότες βιώνουν από πρώτο χέρι τη ρωσική εισβολή. ‘Εχει κλαπεί εξοπλισμός, έχουν αποκλειστεί δρόμοι, έχει διακοπεί ο εφοδιασμός. Οι γαλακτοπαραγωγοί αναγκάζονται να χύνουν το γάλα, καθώς οι σφοδρές μάχες έχουν κλείσει τις τοπικές μονάδες.
Άλλοι διακινδυνεύουν τη ζωή τους ή απειλούνται με εξαφάνιση. Την περασμένη Παρασκευή, ρώσοι στρατιώτες μαγνητοσκοπήθηκαν να απάγουν τον Ιβάν Φιοντόροφ, δήμαρχο Μελιτόπολης, ο οποίος όπως ανακοινώθηκε απελευθερώθηκε έξι μέρες μετά. Το «παράπτωμά του» ήταν ότι αρνήθηκε να συνεργαστεί με τον ρωσικό στρατό και τώρα κρατείται ως ύποπτος για «τρομοκρατία».
Το προηγούμενο Σάββατο, ενώ εκατοντάδες κάτοικοι συγκεντρώνονταν μπροστά από το αρχηγείο του ρωσικού στρατού στη Μελιτόπολη απαιτώντας την απελευθέρωση του δημάρχου, γινόταν γνωστό ότι βρισκόταν υπό κράτηση και άλλος δήμαρχος, ο Γεβγκιέν Ματβέγιεφ του Ντνιπρορούντνι.
«Είναι μηδενική η υποστήριξη των εισβολέων από τους ντόπιους κι έτσι αρχίζουν να σπέρνουν τον τρόμο», έγραψε στο Twitter ο υπουργός Εξωτερικών της Ουκρανίας, Ντμίτρο Κουλέμπα.
Ενώ σε πόλεις όπως το Χάρκοβο και η Μαριούπολη, οι Ρώσοι τα έχουν βρει σκούρα, στο νότο κατέλαβαν μια σειρά πόλεις που εκτείνονται από τη Χερσώνα στη Μαύρη Θάλασσα έως το Μπερντιάνσκ στην Αζοφική Θάλασσα, εφορμώντας από την Κριμαία την οποία προσάρτησαν το 2014.
Η προπαγάνδα
Στρατηγοί περί τον Πούτιν πίστευαν ότι τα ρωσικά στρατεύματα θα ήταν ευπρόσδεκτα ως απελευθερωτές σ’ αυτό το τμήμα της Ουκρανίας, όπου κατοικούν πολλοί ρωσόφωνοι, πολιτιστικά συγγενείς με τη μητέρα Ρωσία. Όμως προσγειώθηκαν απότομα. Πόλεις όπως η Χερσώνα συγκλονίζονται από φιλοουκρανικές διαδηλώσεις, οι κάτοικοι κυματίζουν σημαίες της Ουκρανίας, τραγουδούν τον εθνικό ύμνο της χώρας, καταριούνται τους Ρώσους.
Το περασμένο Σαββατοκύριακο, σε έκτακτη συνεδρίασή του το περιφερειακό συμβούλιο της Χερσώνας απέρριψε με οργή το ρωσικό σχέδιο να ανακηρυχθεί η «Λαϊκή Δημοκρατία της Χερσώνας», κατ’ εικόνα των φιλορωσικών αποσχισθεισών περιοχών Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ.
«Η Χερσώνα είναι Ουκρανία», δήλωσε τηλεφωνικά στους Financial Times ο δήμαρχος της πόλης, Ιχόρ Κολουχάγιεφ, ο οποίος δέχτηκε ωστόσο να ασκεί τα καθήκοντά του και υπό τους ρώσους κατακτητές. Άλλοι δήμαρχοι παραιτήθηκαν, όπως ο Ολεξάντρ Τουλουπόφ και το δημοτικό συμβούλιο του Χενιτσέσκ. Και άλλοι συνεχίζουν έχοντας καταφύγει σε εδάφη που ελέγχονται από την Ουκρανία, όπως ο Βαντίμ Γκάγιεφ, δήμαρχος Νόβοπσκοφ.
Οι περισσότερες πόλεις συνεχίζουν να διοικούνται όπως πριν από την εισβολή. Εξάλλου, οι Ρώσοι δεν ενδιαφέρονται για τη λειτουργία νοσοκομείων και σχολείων, προτιμώντας να τα αναθέτουν σε ντόπιους. Σε θέματα ενημέρωσης, όμως, είναι πολύ πιο προσεκτικοί. Στις περιοχές που ελέγχουν, έχουν κλείσει την ουκρανική τηλεόραση αντικαθιστώντας την με ρωσικά κρατικά κανάλια.
Κυνηγούν όσους δημοσιογράφους αντιστέκονται. «Εκφοβίζουν τους ίδιους και τις οικογένειές τους και επιβάλλουν καθεστώς τρόμου και λογοκρισία», έγραψε η Λιουντμίλα Ντενίσοβα, επίτροπος του ουκρανικού κοινοβουλίου, αρμόδια για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Έτσι, με αποκλεισμένους τους φιλο-ουκρανούς δημοσιογράφους, η τοπική τηλεόραση επιδίδεται στην προπαγάνδα του Κρεμλίνου: Τα ρωσικά στρατεύματα φέρνουν ανθρωπιστική βοήθεια και τα ρωσικά τηλεοπτικά συνεργεία κινηματογραφούν τη διανομή της, κάνοντας συνεχείς αναφορές σε ρωσικές νηοπομπές βοήθειας.
Οι άνθρωποι λαμβάνουν τη βοήθεια και λένε στην κάμερα πόσο ευγνώμονες είναι, πόσο χαρούμενοι είναι που είναι Ρώσοι, μέρος της Ρωσίας, αναφέρει το δημοσίευμα, επικαλούμενο τοπική πηγή.
Ο δήμαρχος Χερσώνας επιμένει, ωστόσο, ότι οι πολίτες ήταν αρχικά απρόθυμοι να δεχτούν τη βοήθεια, αλλά οδηγήθηκαν σε απόγνωση.
«Τα φάρμακα, τα καύσιμα, τα τρόφιμα εξαντλούνται», λέει χαρακτηριστικά.