Συγκλονιστικά είναι τα όσα περιγράφει ο απεσταλμένος της ΕΡΤ Γιάννης Σουλιώτης για τα όσα έζησε στην Ουκρανία. Ο δημοσιογράφος που βρέθηκε από της 13 Φεβρουαρίου στη χώρα, επέστρεψε στην Αθήνα μετά από συνεχείς ανταποκρίσεις στις περιοχές της Ανατολικής Ουκρανίας και μετά από μέρες εγκλωβισμού στην πόλη Ζαπορίζι. Κατάφερε μαζί με τον οπερατέρ να φύγουν από την πόλη και να φτάσουν στη Ρουμανία διασχίζοντας περιοχές με ατελείωτα μπλόκα και στιγμές κινδύνου.
Το χρονικό της φυγής από τη Ζαπορίζια στα ανατολικά, ήταν αγωνιώδες. Οι βομβαρδισμοί είχαν ξεκινήσει από την προηγούμενη νύχτα σε εργοστάσιο παραγωγής ενέργειας στα περίχωρα εικόνες τις οποίες μετέδιδαν από τον 7ο όροφο του ξενοδοχείου.
Αποφασίσαμε να φύγουμε εν μέσω βομβαρδισμών
«Ανησυχούσαμε μήπως δεν μπορούσαμε να φύγουμε γιατί μας κύκλωναν οι ρωσικές δυνάμεις ανεβαίνοντας και από νότια και από τα ανατολικά. Μαζί με συναδέλφους από το τουρκικό πρακτορείο Anadolu κάναμε μια αξιολόγηση κινδύνου μέσα στη νύχτα, αντιπαραβάλλαμε τις πληροφορίες μας, καθώς πηγές ασφαλείας έλεγαν ότι είχαμε ένα παράθυρο 72 ωρών για ασφαλή επιστροφή, αλλιώς κινδυνεύαμε να αποκοπούμε στην περιοχή ανατολικά του Δνείπερου.
Μας υποδείκνυαν μια «καθαρή» διαδρομή από τα δυτικά. Έτσι καταλήξαμε να φύγουμε στις 6.30 το πρωί. Οταν ξεκινήσαμε να φορτώνουμε όμως άρχισαν να πέφτουν βόμβες. Τις νιώθαμε κοντά. Εκεί δοκιμάστηκε η απόφασή μας, αν πάμε στο καταφύγιο ή όχι. Οι Τούρκοι συνάδελφοι μάς έλεγαν μπείτε στο αμάξι να φύγουμε. Ο συνάδελφος εικονολήπτης Ανδρέας Δημόπουλος μου λέει κι εγώ δεν γυρνάω πίσω στο καταφύγιο. Και φύγαμε» είπε.
Φορούσαμε αλεξίσφαιρα γιλέκα
«Οδηγούσαμε φορώντας αλεξίσφαιρα γιλέκα με τον Τούρκο συνάδελφο τον Αλί να μου λέει μην τρέχεις πολύ και δώσουμε στόχο, ενώ άκουγα τον Τούρκο οπερατέρ τον Μουσταφά στο πίσω κάθισμα, που έλεγε μια προσευχή. Στα μπλόκα βλέπαμε τους στρατιώτες εξίσου φοβισμένους με εμάς για αυτό που θα ακολουθούσε. Φωνάζαμε “press press” και μας έκαναν νόημα φύγετε γρήγορα. Έτσι ήταν η φυγή μας από τη Ζαπορίζια» θυμάται ο Γιάννης Σουλιώτης.
Μια διαδρομή 500 χλμ μάς πήρε 12 ώρες μέσα από 30 με 40 μπλόκα, τα περισσότερα από πολιτοφύλακες οπλισμένους με καλάσνικοφ, καραμπίνες, πιστόλια και ό,τι όπλα μπορούσαν να βρούνε. «Ήταν στη διακριτική τους ευχέρεια να μας αφήσουν να φύγουμε ή όχι, αν θα μας κατεβάσουν, ή θα μας πάρουν τα πράγματα» είπε.
Υπήρχε καχυποψία στα μπλόκα
Υπήρχε φοβερή καχυποψία καθώς φούντωναν οι πληροφορίες για σαμποτερ, θυμάται. Σε μια περίπτωση στην πόλη Βίνιτσα που ο Ανδρέας πήγε να φωτογραφίσει μια εκκλησία με το κινητό του χωρίς να προσέξει το όχημα της αστυνομίας που ήταν δίπλα, μας οδήγησε για 1,5 ώρα στην ασφάλεια για να επιβεβαιώσουν ποιοι είμαστε.
Σε ένα άλλο περιστατικό, ρώτησαν έναν κύριο που μπορούν να φάνε. Εκείνος τους υπέδειξε μια ταβέρνα, στην οποία μπήκαν, όμως σε χρόνο ρεκόρ ηβρέθηκαν σε αστυνομικό κλοιό. “Αυτό ήταν κάτι που επαναλαμβανόταν” είπε.