Από το Μικολάιβ κατά μήκος της ακτής, μέσω της ήδη κατεχόμενης πόλης Χερσώνας, μέχρι την πολιορκημένη Μαριούπολη, οι ρωσικές προόδους στη νότια Ουκρανία έρχονται σε αντίθεση με τις δυσκολίες που αντιμετώπισε η Μόσχα στα βόρεια και βορειοανατολικά – ιδιαίτερα στις προσπάθειες να περικυκλώσει την πρωτεύουσα, Κίεβο.
Οι αντιθέσεις μεταξύ του νότιου και του βόρειου μετώπου είναι πιθανό να έχουν βαθιές συνέπειες, που θα επιβαρύνουν σε μεγάλο βαθμό τις μελλοντικές ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις, με πιθανές επιπτώσεις, τόσο οικονομικές, διπλωματικές και πολιτικές, όσο και στρατιωτικές, αναλύει ο Guardian.
Η φύση έχει οχυρώσει το Μικολάιβ. Χτισμένο σε μια σειρά από καμπύλες ποταμών, όπου το Southern Bug εκβάλλει στη Μαύρη Θάλασσα, αυτό το ναυπηγικό κέντρο σχηματίζει το κορυφαίο τρίγωνο των βασικών λιμανιών, με τη Χερσώνα στα ανατολικά και την Οδησσό στα δυτικά.
Οι ρωσικές δυνάμεις ετοιμάζονται για πιθανή επίθεση στο Κίεβο.
Πιο εύκολο να αμυνθεί παρά να επιτεθεί, από τότε που η ρωσική εισβολή έφτασε στα περίχωρα της Ουκρανίας, υπήρξαν αρκετές μάχες καθώς το αεροδρόμιο της πόλης άλλαξε χέρια και οι υπερασπιστές του Μικολάιβ οχύρωσαν με στρατιωτικές δυνάμεις τα οδοφράγματά τους.
Μέχρι στιγμής, το Μικολάιβ άντεξε υπό την ηγεσία του χαρισματικού κυβερνήτη του, Vitaliy Kim, οι αναρτήσεις του οποίου στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης συναγωνίζονταν αυτές του ουκρανού προέδρου, Βολοντίμιρ Ζελένσι, «με την εύθυμη απερισκεψία τους», όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο Guardian.
Την Τρίτη, όμως, φάνηκε ότι οι ρωσικές δυνάμεις έψαχναν να παρακάμψουν την πόλη προς τα βόρεια και να βρουν έναν άλλο τρόπο, διασχίζοντας τον ποταμό. Η προσπάθεια να παρακάμψουν το Μικολάιβ και να προχωρήσουν, προκειμένου να συνδέσουν μια χερσαία γέφυρα με τις ρωσικές «ειρηνευτικές» δυνάμεις στην αποσχισθείσα περιοχή της Υπερδνειστερίας της Μολδαβίας, θα αποκόψει το πιο σημαντικό λιμάνι της Ουκρανίας, την Οδησσό, τόσο από ξηρά όσο και από θάλασσα.
Μια έρευνα από το Ινστιτούτο για τη Μελέτη του Πολέμου παρουσιάζει την πιο πρόσφατη εικόνα των φιλοδοξιών της Ρωσίας στο νότο.
«Τα ρωσικά στρατεύματα πιθανότατα επιχειρούν να παρακάμψουν το Μικολάιβ και να διασχίσουν τον ποταμό Southern Bug της πόλης, για να επιτρέψουν μια προέλαση στην Οδησσό, που θα συνδυαστεί με μια επικείμενη αμφίβια επιχείρηση εναντίον της Οδησσού και θα τους οδηγήσει βόρεια, από την Κριμαία προς την Ζαπορίζια». 
Τη σημασία αυτού που συμβαίνει στο νότο, περιέγραψε ο βετεράνος αυστραλός στρατηγός και συγγραφέας, Mick Ryan.
«Το νότιο θέατρο του πολέμου είναι ένα ζωτικό στοιχείο του συνολικού σχεδιασμού της ρωσικής εκστρατείας για την Ουκρανία», έγραψε ο Ράιαν. «Περιέχει τα 13 θαλάσσια λιμάνια της Ουκρανίας, η οποία το 2021 εξήγαγε πάνω από 150 εκατομμύρια τόνους φορτίου. Αυτό αντιπροσωπεύει το 60% των εξαγωγών και το 50% των εισαγωγών για την Ουκρανία».
«Και ενώ ο πόλεμος στα βόρεια και τα ανατολικά έχει εξελιχθεί σε έναν αργό και συναρπαστικό πόλεμο φθοράς», σημειώνει, «ο πόλεμος στο νότο ήταν ο τόπος μεγαλύτερης επιχειρησιακής επιτυχίας για τις ρωσικές δυνάμεις εισβολής».
Ο Ryan εντοπίζει μια σειρά ζητημάτων, για να εξηγήσει γιατί η ρωσική εκστρατεία ήταν πιο επιτυχημένη στο νότο. Περιλαμβάνουν «μια σημαντική αντιστοίχιση των ρωσικών χερσαίων δυνάμεων στο νότο», σε σύγκριση με τις ουκρανικές δυνάμεις, την υπερεκτεταμένη ουκρανική άμυνα σε ολόκληρη τη χώρα και το γεγονός ότι είναι υλικοτεχνικά ευκολότερος ο ανεφοδιασμός στρατευμάτων από καθιερωμένες ρωσικές βάσεις στην περιοχή Rostov-Krasnodar, πάνω από τα σύνορα.
«Γιατί οι Ρώσοι στο νότο ήταν γενικά πιο επιτυχημένοι από εκείνους στα βορειοανατολικά και τα βόρεια;», έγραψε ο Ράιαν. «Η άμυνα του Κιέβου είναι η στρατηγική κύρια προσπάθεια για την Ουκρανία. Είναι το κεφάλαιό τους και έχει σημαντική πολιτική, υλικοτεχνική και πολιτιστική αξία».
«Τελικά», πρόσθεσε, «και αυτές είναι καθαρά εικασίες, η ρωσική ηγεσία και ο σχεδιασμός της εκστρατείας στο νότο φαίνεται να είναι ανώτεροι από τον βορρά. Ενώ συχνά προχωρά σε διαφορετικούς άξονες, το νότιο θέατρο συνέχισε, σε μεγάλο βαθμό, χωρίς τις παύσεις που παρατηρούνται στα βόρεια και βορειοανατολικά».
Και παρότι η πτώση του Κιέβου – ή η συνθηκολόγησή του, κατόπιν διαπραγματεύσεων – είναι ένας βασικός στόχος του ρωσικού πολέμου, μια περιορισμένη ρωσική νίκη μόνο στο νότο θα εξακολουθούσε να έχει τεράστιες επιπτώσεις για την Ουκρανία.
Εκτός από τη δημιουργία ενός καταστροφικού οικονομικού στραγγαλισμού στη χώρα, θα περιόριζε επίσης τις ροές δυτικής βοήθειας προς την Ουκρανία, ενώ θα απειλούσε την ακεραιότητα της χώρας από τρεις ευρείες γεωγραφικές κατευθύνσεις, με τη Ρωσία να διεκδικεί νότιες περιοχές που θα της δώσουν τον έλεγχο σε οποιεσδήποτε μελλοντικές ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις.
Το πιο ανησυχητικό από όλα για την Ουκρανία, ίσως, είναι τι θα σήμαινε ο έλεγχος του νότου για τον πόλεμο σε άλλα μέρη της χώρας, με τον φόβο ότι οι ρωσικές δυνάμεις θα μπορούσαν να συνδεθούν με Ρώσους, που επιχειρούν νότια του Χάρκοβο, ή τελικά να ξεσπάσουν βόρεια. προς την πόλη Ντνίπρο, που αποτελεί πόλη-κλειδί στρατηγικά, στον ποταμό Δνείπερο.
Στο βορρά, η ρωσική επίθεση παρέμεινε πιο περίπλοκη την Τρίτη. Ενώ ορισμένοι αναλυτές και δυτικές υπηρεσίες πληροφοριών έχουν περιγράψει τη ρωσική προέλαση στο βορρά ως «παγωμένη», υπάρχουν επίσης στοιχεία, ήδη από το Σαββατοκύριακο, για προετοιμασίες για μια νέα επίθεση στο Κίεβο και ανασυγκρότηση των ρωσικών δυνάμεων γύρω από την πρωτεύουσα, συμπεριλαμβανομένων των προσπαθειών να προχωρήσουν δυτικά προς το Κίεβο, από την κατεύθυνση του Σούμι. 
Οι ρωσικές δυνάμεις έχουν επίσης πλήξει ορισμένα βασικά κέντρα υλικοτεχνικής υποστήριξης και ένα κέντρο αεράμυνας, που θα μπορούσε να υποστηρίξει την άμυνα του Κιέβου, συμπεριλαμβανομένης της αεροπορικής βάσης Vinnytsia, την οποία έπληξε με οκτώ πυραύλους Κρουζ, καθώς και μια σειρά από αποθήκες καυσίμων.
Σε απομακρυσμένες περιοχές του Κιέβου, όπως το Μπούκα και το Ιρπίν, όπου είναι συγκεντρωμένες οι περισσότερες ρωσικές δυνάμεις, οι κάτοικοι αναγκάστηκαν να φύγουν, κάτω από μια αδιάκοπη «βροχή» από οβίδες και ρουκέτες.
«Δεν μπορούμε καν να μαζέψουμε τα πτώματα, γιατί οι βομβαρδισμοί από βαριά όπλα δεν σταματούν μέρα ή νύχτα», είπε ο δήμαρχος, Ανατόλ Φεντορούκ. «Σκύλοι διαλύουν τα πτώματα στους δρόμους της πόλης. Είναι ένας εφιάλτης».
Απέναντι σε όλα αυτά, είπε ο Ζελένσκι, οι ουκρανικές δυνάμεις έδειχναν ένα άνευ προηγουμένου θάρρος. «Το πρόβλημα είναι ότι για έναν στρατιώτη της Ουκρανίας έχουμε δέκα Ρώσους στρατιώτες και για ένα ουκρανικό τανκ έχουμε 50 ρωσικά άρματα μάχης», είπε στο ABC News τη Δευτέρα το βράδυ.
Ωστόσο, σημείωσε ότι το χάσμα στη δύναμη άρχισε να κλείνει και ότι ακόμη και αν οι ρωσικές δυνάμεις «έρθουν σε όλες τις πόλεις μας», θα αντιμετωπιστούν με μια εξέγερση.
Ένας από τους πιο απαισιόδοξους σχολιαστές, σχετικά με την ικανότητα της Ουκρανίας να αντέξει την επίθεση της Ρωσίας εναντίον της, ήταν ο Bill Roggio, εκδότης του Long War Journal, ο οποίος, ωστόσο, σημείωσε τη διαφορά δυνάμεων μεταξύ Κιέβου και Μόσχας.
«Το θεμελιώδες πρόβλημα που αντιμετώπισε ο ουκρανικός στρατός από την αρχή», έγραψε αυτή την εβδομάδα, «είναι ότι δεν έχει αρκετές δυνάμεις για να υπερασπιστεί τα πάντα ταυτόχρονα. Οι Ρώσοι έχουν ένα αριθμητικό πλεονέκτημα και είναι πρόθυμοι να ανταλλάξουν στρατιώτες και εξοπλισμό, για να επιτύχουν τους στόχους τους».